Lena Achmatowicz

wiesz, ichni też lubią slodkości - kobiety na przykład;) dziękuję:)

pozmieniałam. może troche lepiej jest. (?)

dziękuję za wgląd; pozdrawiam

zbyt mocno kombinujesz grabarzu. znasz grę domino? wiersz inspirowany był innym wierszem. stąd też zachowana pewna konwencja. rozwinięta też myśl o rzece i łódeczkach, które dedykant dość często nadmieniał. wiersz był na warszytacie. gdzie na skutek sugerowanych poprawek nabrał takiej formy. być może przyjmę do siebie twoje uwagi i wiersz wywalę. mam nadzieję, że odpuścisz sobie konsekwencję i zaczniesz komentować tez moje lepsze teksty. wiem, że łatwiej zawsze zanegować. tak, czy inaczej dzięki za opinię. póki co z liryczności nie zrezygnuję, bo i dobór słów i cała oprawka zamierzona. dziękuję:) pozdrawiam

Bogdanowi Zdanowiczowi rzekę nabierał w papierowy dzban kiedy odpadło ucho sam wszedł w nurt szepcząc puszczam łódeczki jeszcze wróci z białą flotyllą w mżawce słów którymi mówić nie umiem - cichy bóg poetów tworzy i zabija puszcza na niebie łódeczki a jeśli niebo naprawdę jest wieczne -- domino II słońce zbiera się z podłogi obraca głową rozchyla usta poety co się wysłowił na życie wpatrzony w ujścia rzek płynących bez echa zagiął język w pliszkę

hmm, daje do myślenia:/

:) muzyk, czy muzyki?:) jeszcze wrócę, z propozycją. niecną.

wiesz, jak ja to widzę? wolność słowa odbiera czytelnik:) serdeczności:)

"jak kto lubi! w końcu mamy wolność!" mamy? :)

dobrze, ze postanowiłeś jednak nie odchodzić z zielonego; jeszcze mam zaspane oczy, ale mnie podoba sie luźna konwencja, troszkę ironii, troszkę goryczy; jakaś nadzieja na kolejny dzień ;) tak, nadzieja to za duzo - strach. ano karuzela:) pozdrawiam

"pusta łódka na środku kołysała się delikatnie może: na środku delikatnie kołysała sie pusta łódka (?) ładnie opowiedzialaś, ciekawe metafory:) pozdrawiam

:) z humorem, zgrabnie - mnie się podoba:)

troszkę się w tym potoku rozmywa pointa. może ją odzielić i skrócic wiersz? pozdrawiam

liryczne cudo. przykro mi, ale wiersz mnie zmęczył. pozdrawiam

szczelnie schowany? wiersza mam dość po pierwszej strofie. drażnią inwersje i ślamazarny peel. pozdrawiam

"Brakuje tobie polotu"; poczekam na następny, bo teraz lipa; pozdrawiam

dostanę wytrzeszczu;) :)

druga wersja, bez tego wersu: "las jechał za szybko?"; pozdrawiam serdecznie

tym samym co herbata bez herbaty;) nie przekonał mnie ten wiersz; pozdrawiam

trzy pierwsze trafiły bez mrugnięcia. serdeczności:)

obawiam się, ze ten Lew też małpą;) jeszcze zajrzę:)

krzesło się wypróżnia gdy je opuszczamy tyle tylko mam na obronę, hi rozumiem, że wyraz dość ... ale masz na zamianę jakieś ine? z ukłonikiem i pozdrówką MN myślę

zbyt dużo w ostatniej strofie. --- karanie ogniem lub wodą zadam wybaczenia - upowszechnię --- to jest dobre. te jabłka i blagania jakoś mnie nie przekonują. całość bardzo ciekawa. serdeczności:)

i w takim rozumieniu podoba się. serdecznosci

... pośrodku lasu dla zmęczonych - krzesło, pierwszy wiatr usiadł, zakręcił i tyle, sęk w tym, że wiążąc nogi do poddupka, tekst mu wycięły sterczące badyle i strzałę z sercem - "żartów se nie róbta!"... :))) świetne ...tak by można tworzyć rzeczy różne i je ogrywać, las po szpetnej brzozie... :) na moje oko można by je jeszcze odgrywać; to wypróżnianie, nie za bardzo; serdeczności