Jacek_Suchowicz

Wyklaskać obrazek piórem To trzeba czynić bez przerwy. Nie. Ty założyłaś z góry Obrazek trzeba wyrzeźbić. Słów kawał płaski znalazłaś I mówiąc tak między nami, Świetnie się tutaj zabawiasz Dłucąc neologizmami. Fantazji trochę włożyłaś Uczucia, piękna i werwy Powiem Ci: Jesteś miła, - zazdroszczę tej płaskorzeźby :)

Nie trzeba zaraz w tańcu się zatracać, Lecz ponad plejady wznieść się wypada. Po nieboskłonie delikatnie hasać, Co chwila wznosić się, to znów opadać. A gdy się niebo rozedrga rytmicznie I wszystkie wozy pognają w nieznane, Powoli wracać do koronek ślicznych, Słysząc czuły szept: „Ty moje kochanie” :) pozdrawiam Jacek.

Spieszę jeszcze dołączyć podziękowania dla: Romana Bezeta, Amandalei i Messalina Nagietki za to, że zechcieli wziąć udział w tej zabawie jako jury i dotrwali do końca. Podejmując się oceniania wierszy nie byli świadomi swojego zadania. Jednak nie załamali się – wszystko doczytali, a jeszcze i ocenili. Duże brawa dla nich!!!! Ja sam muszę się przyznać, że pomysł tego konkursu narodził się we mnie z czystej złośliwości – jako przeciwwaga poprzedniego konkursu, za co Romana Bezeta przepraszam. Ale jeśli na moje liryki odpisują „złamane serca”, to inaczej być nie mogło. Potrzeba wierszy o miłości jest olbrzymia. Myślę, że będziemy się jeszcze nie raz dobrze bawić. Wszystkich serdecznie pozdrawiam Jacek

No cóż, Mary się nie odezwała, dłużej nie czekam. Kochani! Przede wszystkim dziękuję za nadesłane dzieła. Mam nadzieję, że wszyscy się dobrze bawią, bo tak naprawdę o to idzie. Wasze zainteresowanie konkursem przerosło moje największe oczekiwania. Zastanówcie się, kto dzisiaj pisze o miłości? W czasach, kiedy obiad zaczynamy od deseru, nieliczni mają chęć nawet na wykwintną zupę i drugie danie. A nadmiar słodyczy zazwyczaj nie wychodzi na dobre. Piszą nie tylko złamane serca, lub tacy co nie są w stanie nic przeżyć, uciekając w dewiacje ale i Ci co we właściwej kolejności konsumują. Ponad 300 dzieł to kilka tomików wierszy – lektura owszem. Święta zbiegły mi dość szybko. Nie żałuję. Zebrany materiał to może być podstawa do pracy doktorskiej z psychologii: np. „Miłość przeżywana współcześnie” lub wszelakich badań socjologicznych, ale pozostawmy to naukowcom. Najważniejsze to, kto wygrał. Ze ścisłej czołówki trzech wierszy pierwsze miejsce zajął wiersz: „Duża, większa i najcichsza” autor: Luthien_Alcarin. Serdecznie gratuluję i proszę o kontakt celem odebrania nagrody. Dziękuję za miłą zabawę i pozdrawiam Jacek

Lecz wina się napiłam Tak niby ot przypadkiem I powiem Ci ma miła Te smutki są nieważkie Hasały po pokoju Do kuchni wpadły wkrótce Perfidnie i w spokoju Wymiotły wnet lodówkę Pęka ma głowa - czuję Brzuch w lustrze wielki widzę Alka Prim zastosuję I jeszcze ten Laxigen :)

Do tej chwili nie mam ocen Mary - przepadła, chyba nie krwawo. Pozdrawiam Jacek

proponuję wczytać się dokładnie w tekst: "marzyciele z pustych mieszkań wlepieni w szyby oglądający zewnętrzne objawy wiosny w krzakach" spostrzżenie słuszne was nawet jarają psy, czy przechodzące nastolatki najlepiej przecież zostać wirtualnym kochankiem wypisując koślawe wierszyczki o sercu obiecajcie tylko jedno… dotyka tych co tylko siedzą za "szybami niebieskimi od monitorów" nie mających swoich przeżyć - czasami słowa bolą, ale to nie znaczy, że są niedojrzałe Pozdrawiam Jacek

Brawo Michale to mi się podoba. Dźgnąłeś mnie swoim słowem, ale "jestem za (a nawet przeciw" - nie jestem) Problem w tym, że "Oni nigdy nie przestaną wmawiać............" Przymierzam się do poruszenia tego tematu, już wiem, że zrobię to w innej formie. Pozdrawiam Jacek

kolejny dobry wiersz, Ledy. Krzyż przydrożny - przypomina, daje do myślenia a nawet sugeruje..... Pozdrawiam Jacek

z 311

Wszystkim dziękuję za udział w konkursie. Przedsięwzięcie przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Ponad trzysta wklejonych wierszy - lektura całkiem, całkiem. Postanowiliśmy 9 maja w Dniu Zwycięstwa ogłosić zwycięzcę konkursu (zbieżność zupełnie przypadkowa). Przepraszamy za tak długi czas, ale niektóre utwory są wręcz gorące i jurorzy muszą opanować emocje i dojść do siebie po przeczytaniu. Zresztą sami czytacie, krew się w Was burzy i myślę, że jesteście w stanie zrozumieć jury. Chyba jest tu jakaś paralela do czasów, gdy płeć piękniejsza klasyfikowała panie: na ładne, brzydkie i tu obecne (za co panie przepraszam). Kochani! Jury nie ma wyboru,ma tylko tu obecne wiersze i musi wydać werdykt. Niech wygra najlepszy. Pozdrawiam Jacek

Przepraszam z a zaniedbanie ale ogłaszę komunikaat w "nowym temacie" pozdrawiam Jacek

komentuję wierszem: istnieję w układzie binarnym przecież jestem Panem na morgach klonują w układzie linearnym myślę - wyjdzie ta sama ..buzia ps. nie mieszaj Pana Boga do swoich klonów :) pozdrawiam Jacek

dziękuję wszystkim za komentarze Stasiu i Ewo - zawsze staram się coś przemycić w swoich wierszach i miłe że to wyłapujecie. Jaro Sław - tu nie ma fałszu Piaście - miło że zajrzłeś Ewo - masz rację to ma być takie proste dla wszystkich dzie wuszka - pomyślę jesli idzie o pierwszą zwrotkę, czy namiętność i emocje to jedno, w trzeciej celowe marudzenie - podkreślenie. Jestem zaskoczony Twoją rzeczowością interesujące czy zawsze taka jesteś, przecież też nie raz przegadujesz. Dariusz Sokołowski - dziwiłbym się innej reakcji ale to dobrze Na zakończenie przyznam się, że napisałem przez przypadek. Postanowiłem ćwiczyć dłuższe formy w nich więcej można powiedzieć. Ale przeczytałem wiersz Leszka napisałem komentarz pierwszą zwrotkę potem dopisałem dwie i po korekcie postanowiłem wkleić jako oddzielny post. Ostatecznie to jest zabawa wierszem. Dziękuję Leszkowi za jego "otwarte" wiersze. wszystkich pozdrawiam Jacek

Piaście, kto jak kto, ale Ty, miły gościu, być musisz, a jeszcze do tego z obiecanym piwem. Chyba upiekę szarlotkę. pozdrawiam serdecznie Toż to wielki urok, w towarzystwie miłym, Na ławeczce przysiąść w pergoli wiosennej. By w czasie relaksu swe odnowić siły, Pijąc zimne piwko, by było przyjemniej. Wzrok zatopić zieleń miękkiego dywanu, Podziwiać urodę kwiatów i nie tylko. Z lekka się rozmarzyć o jakimś kochaniu A potem biec dalej, z tą przyjemną chwilką.

Ach trzeba kochać tak po prostu, W tych chwilach życia, które płyną. Prowadzą one do starości, W przestrzeni czasu szybko giną. Wiodą nas drogą w jedną stronę, Ciężarów nakładając tysiąc. Dając; emocje, namiętności, A droga ta - czy jest do nikąd? Dokąd nas wiodą te wyboje Co dają; smutek, uniesienia. Prowadzą w przyszłość, ale jaką? Czy jeszcze jest coś do stracenia?

otwieram ja gębę sens próbując dostać bo w Smoku wrą - hormony jaskiniowca ma apetyt na damę nie swoją lecz cudzą oj sprawę przegadał - całą częścią drugą pozdrawiam Jacek

dobry wiersz a fajnym morałem pozdrawiam Jacek

nic nie musi być aby przeszła iskra a za nią dreszcz przebiegł przez twe ciało uśmiechasz się, ty masz swoją przystań i tylko iskra w wspomnieniach została pozdrawiam Jacek

Podpisuję sie pod Piastem. Ten korkociąg mnie męczy - koniaki otwiera się bez korkociągu.Do takiego miksu to trunki wysokogatunkowe. pozdrawiam Jacek

lubię takie wiersze, co opowiadają i zachwycają opisując świat wokół nas. Twój plakat imprezę wielką zapowiada opisem oddając kolory i akcję więc szybko na siebie dres lekki zakładam pobiegam po parku - patrząc na atrakcje pozdrawiam Jacek

Ty korale z uśmiechu Na twarz sobie przypinasz Usta masz roześmiane Na policzkach rumieniec Lecz gdy patrzę w twe oczy Poważnieje mi mina Widzę rozpacz i gorycz Oraz wielkie cierpienie Zostaw troski zmartwienia Do fryzjera się udaj Kup sweterek sukienkę Albo buty torebkę To poczujesz się lepiej Zniknie smutek i nuda Zażyj z wiosną miłości Choć niedużo - troszeczkę :))

dziękuję za ukłonik, a poetą to ja nie jestem. To moje obserwacje i próby opowiadania wierszem pozdrawiam serdecznie Jacek

Oj napisał się pan, napisał. Panie Dariuszu .... - dziękuję

Jacku! Opisujesz temat mi znany ale nie pamiętam, czy czytałem gdzieś o tym, czy w teatrze widziałem - nie ważne. Pierwsza część jest nawet, nawet........ druga stwarza wrażenie jakby pisał ktoś inny - coś się rwie. Ale Jacku to moje zdanie a ja na białych kawałkach się nie znam. pozdrawiam Jacek