Nikodem_Ópatowski

warto się zastanowić nad tekstem...trzeba co jakiś czas pomyśleć po co ja w ogóle piszę i co chcę pisać, a potem zbierać wnioski. pierwsza strofa to jak ktoś już napisał sztampa, ale mówi nam w jakim stanie jest peel i po prostu ma sens. W drugiej strofie przychodzi świetna poezja, potem prześwituje i na dobre- dla mnie- wraca na końcu .Bo znów wracają "odbytnicze minety" i "pierdoły" Podmiot obraca się na prawo i lewo i ja już sam nie wiem czy to jest człowiek, który myśli, że jest zagubiony czy naprawdę jest. Lubię kiedy stany są wyraźniej przedzielone, a tutaj jest inaczej, ale to nie jest relatywnie błąd.Wydaję mi się jednak , że po początku jest już tylko czas na argumenty a nie ostre słowa. Dobry teksty, wiele w nim jest i dlatego nie wszyscy mogą się ze wszystkim zgodzić.Temat nie łatwy ale zdecydowanie ciekawy. pozdrawiam Nikodem(Łukasz)

niby nic ale jednak takie jakieś zgrabne, trudno ocenić mi ten eksperyment i tym samym trudno też pochwalić. Można następnym razem pokazać coś znacznie bardziej klasycznego i udowodnić, że to nie jakiś przypadkowy wymysł. Oglądać się jeszcze da, ale jak przeczytać...interpretacja jest, ale ona jest też w grafice, filmie, muzyce, więc co to jest...banał to na pewno nie jest pozdrawiam

niby nic ale jednak takie jakieś zgrabne, trudno ocenić mi ten eksperyment i tym samym trudno też pochwalić. Można następnym razem pokazać coś znacznie bardziej klasycznego i udowodnić, że to nie jakiś przypadkowy wymysł. Oglądać się jeszcze da, ale jak przeczytać...interpretacja jest, ale ona jest też w grafice, filmie, muzyce, więc co to jest...banał to na pewno nie jest pozdrawiam

tylko Bóg (czy przeznaczenie) może podarować nam człowieka, który jest celem wędrówki. W takiej formie kupuję pierwsza i ostatnią strofę, wyrzucam środek i jest nieźle- chyba nawet zapamiętam na dłużej . Środek jest zbyt zagmatwany i po pierwszej wizycie po prostu nic w nim znalazłem. Pozdrawiam Nikodem(Łukasz)

Dzięki za tak konstruktywny, wartościowy komentarz:) po dodaniu wiersza zauważyłem, że chciałem napisać na konkretny temat, a wyszła burza. Wszystko zaczęło się od pierwszej zwrotki i kursywy(to nie cytat), do których się przywiązałem. kursywa niszczy rytm, ale jest ważnym elementem treści- zrezygnowałem z zabawy w magiczny kwadrat. Można by zmetaforyzować ojca uczącego mówić dziecko, ale z drugiej strony cała pierwsza strofa jest metaforą dzieciństwa...ehh, więc tego będę bronić. "w nieznanej drodze o zmroku"- męczyłem się z tym wersem i przyznam, że widać, że nie mogłem tego zgrabniej złożyć a co do "zamkła" to już nie mam słów, następnym razem gdy poprawna forma będzie brzmieć nie tak, poszukam innego czasownika pozdrawiam Nikodem

niby o niczym ale tak naprawdę o czekaniu na prawdziwe fiołkowanie i to wystarczy(można się zastanowić,spojrzeć w lustro albo przypomnieć sobie jak to jest) ... i pięknie opisane, bardzo się podoba. Dodam jeszcze, że tytuł świetnie komponuje się z treścią pozdrawiam Nikodem

Jak mam coś radzić to szukania metafor, peryfraz i odchodzenia od dosłowności, bo to znacznie ubogaca. Jeśli chodzi o plusy to na pewno temat, z płynnością i emocjami też jest dobrze Tak to już jest, w życiu musimy wybierać między miłością, a tymi wszystkimi świecidełkami. Pewnie to efekt tej naszej społecznej ewolucji: od małego krzyczą nam musisz być "lepszy", ładniejszy, mądrzejszy i bardzo ważne staje się to by wszyscy podziwiali naszego partnera, który też ma być "lepszy"...eh niestety. A miłość to chyba radość bycia z drugą osobą, taki bezinteresowny dwustronny pociąg pośpieszny:) pozdrawiam

promienieje w tłumie:) brawo za rytm i płynność: sprawdziłem i pierwsze dwie strofy można pomieszać i rytm pasuje idealnie tajemna siła przenika szeptem wysyłając sygnały proszę zadrżała subtelnie delikatna melodia cicho spływa potrąca uśpioną strunę dreszczem oczywiście oryginał piękniejszy :) pozdrawiam

jednak tu wróciłem by więcej zrozumieć i udało się, dziś wygląda to znacznie lepiej, o wiele więcej znalazłem. brawo za emocje:) ja przynajmniej czuję się tu bardzo "swojsko" i pytanie są znajome. ostatnie dwa wersy: nigdy nie wiemy czy to co jest straszne jest naprawdę straszne... czy to co wydaje się dobre jest dobre...eh trochę szkoda, a może nie:) nie wiem:) Pozdrawiam:)Nikodem

nie umiem zrozumieć ...i pewnie dlatego trudno coś tu znaleźć, może później:)W każdym razie peryfraza niewypowiedzianego słowa(krzyku) mi się podoba. Strasznie szybko się pędzi do przodu w trakcie czytania - nie wiem czy to dobrze, czy źle, ale przydałby się ktoś kto by to wyrecytował( moim zdaniem podział na strofy zawsze daje jakieś naturalne przerwy, które ułatwiają czytelnikowi wejście w rytm, czy są jakiś znakiem przestankowym- ale poeta jest panem) pozdrawiam

ale mam pięknie obrazy przed oczami:) po swojemu to czytam i podoba się uwielbiam krajobraz po deszczu pozdrawiam

nie na ludowo , ta forma choć niepoprawna moim zdaniem lepiej brzmi...dwa dni myslałem czy lepiej tak czy tak i w końcu się zdecydowałem :)

wspomnienia to filozofia zatrzymania- zgadzam się, ale ten wiersz przynajmniej dla mnie nie jest o wspomnieniach , tylko o braku wspomnień: o tym , że nie mam przed oczami Matki, która trzymała mnie na rękach, bo tego nie pamiętam, mogę sobie to tylko wyobrazić bo na pewno taka chwila miała miejsce; o tym ,że jeśli dzisiaj spodoba mi się jakaś dziewczyna w autobusie , to chociaż to straszne, za kilka tygodni ona całkowicie zniknie, jakby jej nigdy nie było. próżno się spierać skoro w pewnym sensie oboje mamy racje:) serdecznie pozdrawiam

ale podmiot nie jest samotny:) Muszę chyba podpowiedzieć, że chciałem napisać o tym, że ludzka pamięć jest ulotna i wiele wspaniałych chwil a zwłaszcza z wczesnego dzieciństwa nie pamiętamy, a szkoda, chętnie wspominał bym jak wszyscy klęczeli nad moim łóżeczkiem:)

przeczytałem kilka razy, żeby znaleźć coś ciekawego, znalazłem i chyba zrozumiałem :) Gratuluje samego faktu debiutu, ale wiersz nie rzuca na kolana(ale takie są początki) Sam pomysł fajny - wnika w psychologie. Przypomina mi się "zbrodnia i kara", gdy bohater winił się za to, że nie czuje winy, a tutaj podmiot chciał by po prostu płakać. "Nie potrafię wyrazić emocji" - spróbuj zapisać to inaczej, żeby nie było dosłownie, bo przecież poezja to nie tylko treść... i tak wszystko trzeba pięknie zawijać i ubogacać Życzę wytrwania w poezji, a z czasem będziesz(jak każdy z nas) widzieć coraz więcej, pozdrawiam:) ( Jak na debiut to mały plusik)

tak:) ale na szczęście mamy metafory i możemy z nich tworzyć wszystko:) mogę (może za jakiś czas ) podzielić się swoją krótką interpretacją, bardzo ważne dla mnie były rzeczy, których Szanowny Czytelniku nie wymieniłeś.Łączy nas najmocniej "nierozdzielność początku i końca" a dzielą sprawy boskie(chciałem napisać tylko o życiu ziemskim, a spraw ponadludzkich dotyczą tylko dwa ostatnie wersy, a właściwie tylko ten ostatni) Mam taki pogląd: czytając poezje sami stajemy się twórcami, z naszkicowanego schematu- jaki dał nam poeta- tworzymy własny obraz. Ten obraz jest zmienny ale zawsze w niewytłumaczalnym sensie właściwy pozdrawiam:)

Gdzie jest ojciec tłumaczący Jak powiedzieć tato i kołyska z rąk matki najgłębszy ze snów błękitne fale przykryły inne jak na plaży piach każdy przypływ był inny w blasku nowego słońca rodził się i znikał w nieznanej drodze o zmroku przebiegli spisali chwile na niezniszczalnych kartkach a śmierć zamkła bez słowa ich wszystkie pamiętniki jakby żyli nadal albo nie żyli wcale nikt nie widział samotnej alfy nikt z kim rozmawiałem

muszę przyznać, że nie znoszę przeklenstw, to w tym wypadku to wnosi coś do interpratacji: Wrażliwy człowiek podziwia nature, nagle przypomina sobie o tramwajach(itp.) i jak trudno jest "być lżeszym od ciężaru jej rąk" w takim świecie. Wiersz do ciekawych przemysleń, ale do recytowania tylko dwie strofy:P Bawdzo się podoba pozdrawiam. Nikodem

fajne dwie pierwsze strofy. W tej ostatniej coś jest nie tak, jak dla mnie to same pragnienia nic roświetlają tylko zaburzają, trzeba znaleść środek , drogę do celu i wtedy jest szansa na jasność. pozdrawiam

przede wszytkim widzę tu wiele miłośći:) pozdrawiam

jeśli współczynnik feminizacji jest wyższy niż jeden to tylko dlatego, że kobiety żyją dłużej...chyba, że współczynnik feminizacji ująć metaforycznie(przybywające samotne kobiety)...ale ja oprócz samotnych kobiet mam przed oczami przybywającą ilość starszych pań. Mimo czepiania się, nie jestem bezwzględnie na nie, myślę, że jak będziesz pracować to szybko zaczniesz pisać coraz lepiej.Szukasz pomysłów, które nie są powtórzeniem czegoś co już było i za to plus. Pamiętaj, że nie jestem Alfą i Omegą, Pozdrawiam

Brawo za rytm - za ta największy plus Reszta mogłaby być zdecydowanie lepsza, może rytm poprowadził treść... Można by popracować by nad tym by pojedyncze wersy już zaskakiwały Chyba, że taka była Twoja koncepcja by stworzyć lekką, przyjemna piosenkę...Wtedy moje czepianie nie ma sensu, bo pewnie(?) znajdą się tacy, którym takie rzeczy się szalenie podobają

www.artstationsfoundation5050.com/pl/event/rybczynski "Traktat w obrazie".niesamowita okazja zobaczyć filmy Rybczńskiego(zdobywca oskara za film Tango) na dużym ekranie, a zawierają one wspaniałą muzykę i animacje zrobioną techniką bez komputera- na mnie zrobiłoto ogromne wrażenie, zwłaszcza "Orkiestra". W czasie oglądanie rodzą sie liczne interpretacje i dla mnie to po prostu poezja filmu,więc dlatego o tym piszę.Wszystkie informacje w linku(wystawa jeszcze trwa przynajmniej kilka dni-chyba do 31.marca- mimo, że według daty na plakacie już się skończyła-jak ktoś jest zainteresowany to napiszę tą datę dokładnie w przyszłym tygodniu, bo jeszcze zajrzę na wystawę).Pozdrawiam

może już niedługo dziękuję i pozdrawiam

przyjemy tekst,podoba się, ale możliwości autora są znacznie wieksze. Widać , że masz wiele pomysłów i za to duży plus. Aż sie prosi,żeby wiersz był bardziej płynny, cos nie tak z rytmem w paru miejscach(nie ma katastrofy, ale to pierwsza rzecz, która mogła by być lepsza). pozdrawiam:)