Marlett

nie musisz sam stawiać przedostatniego kroku klękniemy razem kiedy przyjdzie czas nie dla oklasków smakować piasek z tobą łatwiej poznawać świeży smak z kamieni piasek sypać naszym stopom nie da odpocząć woda zmywając ostatni ślad w ubraniu dziury nie są straszne trawy kołyszą koniec lata nasz nowy świat

Czarna Porzeczko! Tak mawiali starożytni Rzymianie; Navigare necesse est, vivere non est necesse PozdrawiaM.

Adam! Wiersz prowadzi do wielu rozważań i wielu interesujących spostrzeżeń. PozdrawiaM.:))

To nie jest dobre miejsce dla tego wiersz. PozdrawiaM.

Zdaję sobie z tego sprawę, ale! ....być może zostaniemy mile zaskoczeni.

[quote=]wśród wielu potrzeb jest także taka, którą określa się potrzebą pisania. gdybyś rozważył redukcje pisania, do wklepywania ciągów: "ABCDEFGHIJKL...", co z pewnością byłoby z pozytkiem dla ciebie, mógłbyś po pewnym czasie osiągnąć status równy niejakiemu Opałce. Zarobiłbys górę szmalu, może nawet w euro albo dolarach - ale nie to jest najważniejsze, najważniejsze jest to, że nigdy, ale to nigdy więcej nie napisałbyś czegoś takiego, co właśnie tu wkleiłeś. jeszcze nie teraz, ale po tym holocauście na poezji, którą rozpętała doba internetu, powstania jakaś komisja do ścigania zbrodni na kulturze ducha. sporządzą listę największych zbrodniarzy i masz szansę być w pierwszej 10. Ilija ilija... Konstruktyne komentarze nie są Twoją mocną stroną. Może popełnisz dobry wiersz.... hmmmmm? ;P

I tym oto sposobem sytuacja w przedziale wróciła do punktu wyjścia. Trzy osoby razem w przedziale, ale każda osobno. Atomizer zaczął dłubać w nosie. Luisia zaczytała się w kolejne sensacyjne doniesienie o kroczu Britnej Spirs. Smutny Dżak, wpatrując się co chwile w okno, pisał kolejny wierszyk o tym, że kilka metrów przed Krakofem Głównym dopija flaszkę koli i o tym, jak mu jest smutno w życiu, zwłaszcza po tym, jak się dowiedział, że nie tylko on jest poetą. Jednak głupcem byłby ten, kto pomyślał w tej chwili, że nasz bohater się poddał. Otóż nie, przeciwnie. Zanim wspólnie wysiedli z pociągu, Dżak postanowił, że użyje wszelkich metod by wygrać konkurs im. Kościotrupków

Tow. Ilionowski - wstawię sobie w ramki, a póki co wytłuszczyłem :) Ilja.. staje się po prostu nudny;) PozdrawiaM.

Bez sensu jest umieszczać 10 wierszy na raz. Taki słupek wizualnie odpycha nie wspominając o czytaniu. Nic na siłę, napisane - wypchane! PozdrawiaM.

Alicjo! Do wiersza brakuje jedynie muzyki:) PozdrawiaM.

Tak! najwyższy czas. Jeden wiesz na dzień.

a nurz? Ładnie napisany tekst. PozdrawiaM.

Judyt! Lirycznie i zwiewnie. Delikatna muzyka i witraże tworza nastrój. Ciepło pozdrawiaM.

Messalin! Jesteś blisko wybrzeża norweskiego:)) Ja jestem już w Polsce ,tylko żal białych nocy:)) PozdrawiaM.

Ilianowski! ''Jurorzy: mgr Danuta Zbuta – nauczycielka języka polskiego inż. Janusz Bezbuta – dyrektor nadleśnictwa w Bardzomałejwsi i fundator nagród. ks. Tadeusz Wsandałach'' Poniosła niczym nieograniczona fantazja. Pogratulować!

Adam! Dziękuję;) Uśmiechu.

allena! Dziękuję za bycie. PozdrawiaM.

Przeważnie milczę, ale dzisiaj dla odmiany skomentuję Twój wiersz. Oto co widzę: Nie licząc końcówki (która nawet mi się podoba), tekst jest podzielony na trzy zwrotki, w każdej cztery wersy podobnej długości - jak na wiersz przystało. I na tym koniec. Naprawdę próbuję, przymierzam interpunkcję, a mimo to nie mogę zgłębić natury kapitana, oprócz tego, że miotany bliżej nie zidentyfikowanymi emocjami rzuca się na pewną śmierć. Ale to jest już zawarte we fragmencie kursywą. W trzeciej zwrotce jest wprawdzie napisane, że kieruje nim rozpacz, ale tego nie widać we wcześniejszych fragmentach tekstu. Przerzutnie, rwąca się fraza, stylizacja języka - utrudniają czytanie, zrozumienie i odbiór. Wiersz wydaje się histeryczny, budzi we mnie zniecierpliwienie i irytację. Minus. Wiersz wydaje się histeryczny, budzi we mnie zniecierpliwienie i irytację Fanaberko! Autorce zależało na wywołaniu takich emocji. Trud nie poszedł na marne.Cmok:)) PozdrawiaM.

Podpieranie się Ilianowskim rzeczywiście hekatomba. Bardzo dziękuję.Radości.

Pchło! Twój subiektywizm bardzo mnie ucieszył tym bardziej że potrafi być niezależny. Dziękuję ,że wspomniałaś o legendzie:) Cieszy mnie, że rozpoznałaś, to budujące. CmokaM.

Ilianowski! Jeszcze jeden fikołek panu nie zaszkodzi.

Podzielam zdanie Olesi Apropos.

kapitanie dzisiaj nie ma nadziei wiatry przeciwne i fale zakryły bosmana nie widać z Bogiem a diabłu potańcuj skazany na wieczność czerwone ożaglenie hańbą okrywa statek przemierza siedem mórz i oceanów ze strachem zagląda w cieśninę śmierci na wątłym trapie szuka wierności tej co wiedziona przeczuciem przysięga w rozpaczy i rzuca w morze statek upiorny żeglowanie jest rzeczą konieczną ...życie niekonieczną

Przebudowałam strofę, mam nadzieję, że na lepiej - dziękuję za sugestię. Pozdrawiam :) kasia. Lepiej:)) dużo lepiej.Radości.

Stanko! Odejścia zawsze są smutne. Wiersz melancholijny. Uśmiechu.