JACEK KAWECKI

dziękuje wam kochani wiem ze może trzeba by było jeszcze trochę nad nim popracować dla wszystkich zajefajnych WAKACJI

Jestem, ale czy na pewno Na stalowych skrzydłach mogę śnić Budzić się z głową w chmurach Być macicą świata Jestem, ale czy na pewno Możesz powiedzieć Taki a nie inny Z blizną sławy, z twarzą nikłą Jestem, ale czy na pewno Wszystko może przecież stać się snem Piątek może pożreć wschód I uśmiech Mony Lisy

Gdy wracał wieczorem zmęczony Z pługiem i kosą na ramieniu Siadywał blisko swojej żony Nie mówiąc jej nic o pragnieniu A ręce mu od pracy drżały I plecy pękały na pół Wchodził do izby słaby, mały I ręce opierał o stół Na stole leżał pracy dorobek Zapałki, jabłko i śrut I wykupiony za życia nagrobek I obozowy drut

i po śmierci będziesz sławna

nio nio proszę widzę ze wiek XXI należeć będzie to Ciebie Stasiu ......angorka...... ciekawe ciekawe

dziękuę :*

I choć nie rosną tutaj drzewa I nie ma tu pradawnych dolin Sięgających swym obszarem ponad Granice naszej świadomości Tak nikłej, że można by ją nazwać Niczym Jest tylko pustka niezgłębiona I wieża, z której spada się w górę Tak szybko, że nie można nawet Rozwinąć skrzydeł

chyba troszkę ci się wkradły błędziki przez ramię ku serce więc więzłem do ręki pozdrawiam miłych i szalonych wakacji

a jeśli można co sądzisz o innych moixh wierszach jeżeli mogę to proszę o komcio Olesiu Apropos

wezmę to pod uwagę dzięki za opinię pozdrawiam a myślałem ze ten pomysł jest dobry

Szał, ból, beznadzieja Ślady ludzkich stóp na śniegu Nienawiść, płacz i furia Tupot zachodzącego słońca Niemoc, wrogość, antagonizm Wieniec z cierni poplątany Smutek, lament, nonsens Życia w takim stanie Zawiść, zazdrość, okłamanie Dźwięk łamiących się wskazówek Jad, bezczelność, zakłamanie Tortur wielki stan Kryzys, obłęd, cichy szloch Wrogość wobec życia Dół, samotność, odtrącenie Śmierć w kołysce uczuć …i igły wbijane każdego dnia Igły ludzkich zachowań Wbijane za miłość, za miłość

trafny tytuł wogóle bym się nie spodziewał puenty ogromny talent gratuluję

dzięki za komcio zyczę udanego dnia :)

Składałeś przysięgi klnąc się na matkę Składałeś ofiary padając u mych stóp I płaczem me stopy przemywałeś O okruch chleba prosząc ubogiego Opowiadałeś zeznania z autopsji własnych zdarzeń Kamieniując i szarpiąc me ciało I jadem napawałeś swe oczy Śmiejąc się ponuro Nikt nie chciał Cię przyjąć pod swój dach Choć spojrzeć na zbolałą twarz I podać miskę pod twoje łzy I skłonić dzień do powstania Głód pożarł cały życia dorobek I ciało zaczął wyniszczać Kalecząc tak piękne dłonie Które tylko grały i grały

i może o to właśnie chodzi wracamy odmienieni tylko czy na dobre?? oto jest pytanie

oczywiście że KRAKÓW a tak propo tego wina to moje ulubione to TOKAJ ASZU

oki teraz kumam

nie rozumien "pisz o komarach i znów piękniejsza" a to jest piękne "w szczelinach dłoni wszystko pomarańczowe tak pewnie oglądał świat van Gogh a może dlatego oszalał" miłego wieczorku

wiem ze jest rozkopywane ale przyznaj ma swoją tajemniczość i wrażliwość

witam J A E nie czytam WOjaczka kiedys parę wierszy przeczytałem ale to może tylko z uwagi na to ze mój dziadek pochodzi stąd skąd Rafał Wojaczek

nie niestety nie jestem z krakowa tego pięknego miasta ale czasami zagoszczam i chodzę wśród ciasnych uliczek pozdr cały Kraków-miasto poetów

nie zawsze trzeba patrzeć na przeszłość może właśnie należy znów uciec tam skąd się przybyło

przydało by się jakieś piwko na te upały dwa jacki by sie za sobą zgadały gorąco aż kipi :)

witam nie miało byc tak przypadkiem w ostatnim wersie przekwitły pozdrawiam

dzięki maiłem taką cichą nadzieję za macica świata wzbudzi wiele kontrowersji i zachwyceń