a._mrozinski

Na początku myślałem, że to o usypianiu. Potem, że to narkotyczne wizje bohemy. Małpy przypomniały mi Odyseję 2001. Mocny mix, jednak po przeczytaniu całości dochodzę do wniosku, że gdzieś za tymi słowami, puchem, gwiazdami i małpami kryją się ludzie, wnętrza ludzi.. tzn. nasze. Arek

Hm, kartki w książce poukładane są wg alfabetu? a nic nie znaczące słowa kryją wieloznaczność? miało być tak trochę nielogicznie, czy to przypadek? Trochę sentymentalnie, "nie porywa" w tym wypadku nie pasuje. Raczek: nie mam ochoty na taki spacer. Arek

Więc nieważne już nic poza "szokowaniem"? Dla mnie chęć wyłącznego szokowania to jak mówienie "nie mam nic do powiedzenia, więc robię coś obrzydliwego, by zwrócić na mnie uwagę".

Można tak długo, ale co z tego wynika? Pierwsza strofa się jeszcze jakoś trzyma - niby spowiedź, lecz druga wydaje mi się od czapy. Już nie spowiedź, tylko jakieś luźne myśli? nie wiem do czego mające prowadzić? Arek

Marek Czuku

Bardzo mi się podoba. Jestem pod wrażeniem zwłaszcza pierwszego wersu. Zupełne odwrócenie - niebanalne! Arek

Niezłe, naprawdę mi się podoba, dobry pomysł, ale no właśnie - druga zwrotka. Rozumiem, że to satyra, jednak satyra na ludzi, z którymi choć się nie zgadzam w pełni, to jednak wyczuwam więź, czego nie mogę powiedzieć o drugiej stronie barykady, zeuropeizowanych, światłych i "tych dobrych". Nawiasem mówiąc, od Polaczkowa blisko do Polactwa, a wtedy satyra odwróciłaby się o jakieś 180 stopni i byłaby mi bliższa. Arek

Coś mi tu nie pasuje. Słówko "nawet". Bo wychodzi na to, że w porównaniu do romantyczności XIX wiecznej, to poszliśmy o krok w dobrym kierunku, bo nie tylko kochamy pod księżycem i gwiazdami, na łące, w zimowym ogrodzie, ale także wtedy gdy "sika". A jednak myślę, że jest odwrotnie - jest mniej przypadków, gdy pospolity człowiek kocha drugą osobę. Wiersz o takim tytule powinien wyglądać tak: Romantyczność XXI wieku kocham cię tylko wtedy gdy robisz mi loda

Straciłem jakieś 3 minuty na ten wiersz i żałuję, bo mogłem w tym czasie zrobić herbatę. Nie wiem ile ty straciłeś na czytanie, ale na pewno można było wykorzystać mądrzej ten czas. Arek

No dobra.. każdy wiersz wypływa z człowieka, z jego konkretnych myśli, przeżyć. Jednak gdy decydujemy się na pisanie i publikowanie, utwór musi oderwać się od konkretnego człowieka, od konkretnych myśli i stać się na tyle uniwersalny, by inne osoby mogły go czytać i "przywłaszczać". To, co napisałeś na pewno spodobał by się adresatce, ale tylko i wyłącznie dlatego, że jest właśnie dla niej. Nikt inny nie będzie się z tym odgórnie identyfikował, wczuwał... to może przyjść potem, po przeczytaniu, gdy widzimy, że to wiersz, który można odnieść do swojego życia, zrozumieć, wyciągnąć wnioski. Niestety w tym wypadku dla mnie jest to tylko marna rymowanka, w której nie ma nic ciekawego, nic nowego, nic co miałbym ochotę odnosić do swojego życia, rozumieć, zatrzymywać się przy tym. Arek

Męczący ten wiersz. Nie wiem czy tak miało być, by poczuć to, o czym jest, czy po prostu niesprawnie napisane? biorąc pod uwagę pointe wierzę, że ten pierwszy przypadek. Dobre i ciekawe. Arek

A gdzie czwarta zwrotka - konsumpcja?

Hmmmm tylko w przerwie między innymi wierszami. Arek

Hm pojawiają się pytania: czy walka musi wykluczać się wzajemnie z zachwytem? czy "zakładanie masek" nie jest naturalne, ponieważ w każdej sytuacji/otoczeniu zachowujemy się inaczej, tak naprawdę nie ma czegoś takiego jak prawdziwa twarz i maski, tylko po prostu różne odcienie prawdziwego zachowania. Mimo wszystko cieszy mnie prostota, powinno być więcej takich wierszy. Arek

Nie jestem zwolennikiem poezji politycznej, ale niech będzie plus tym razem. Arek

Po co wstawiać wiersz sprzed niemal 6 lat? jest kiepski, a ja nie wiem czy od tego czasu zrobiłaś postępy czy nie. Jeśli zrobiłaś - to pokaż coś lepszego, jeśli nie - napisz coś nowego i pracuj nad tym. Co jest źle: niepotrzebne powtórzenia, które nic nie wnoszą (chyba, że to miała być piosenka?), kiczowate, wyświechtane i wyblakłe już "romantyczne" motywy typu głębia otchłani, czerń, samotność, ból... używając takich schematów nie da się już napisać dobrego wiersza. Arek

Przyjemnie. Są smaczki dla warszawiaków i dla pasażerów komunikacji miejskiej (metki - o tak!). Może trochę zbyt jaskrawo zarysowane (Praga=dres, Tarasy=lans), a może ciekawiej dzieki temu? Jeśli miałbym się naprawdę do czegoś przyczepić, to do ajfona - trochę mi zajęło zanim doszedłem o co chodzi. Arek

A jednak zamieniłbym "(...)" na ciąg dalszy i zakończenie. Rzeczywiście wygląda jak początek i nagle się urywa. I czegoś brakuje. To co jest, jest ok, robi apetyt na więcej. Arek

Gdybym był dzisiaj w odpowiednim nastroju, to zapewne bardzo by mi się spodobało. Hm, jak bardzo ocena wiersza zależy od nastroju czytelnika? Arek

Tik tak tik tak... w piosence Placebo brzmiało świetnie, ale w języku polskim kojarzy mi się bardziej z początkiem piosenki Pana Tik Taka. To tylko takie mało czepianie się, bo całość Twojego wiersza kupuję. Arek

Napisać długi dobry wiersz jest chyba trudniej niż krótki dobry. Mimo, że Twój wydaje się nieco przegadany, to jednak jest to dobry wiersz. I pewnie objętość jest celowa. Podoba mi się zakończenie - na pierwszy rzut oka dość średnie (wnikanie w siebie?), ale zestawiając z całością jest całkiem całkiem. Arek

Nad wyraz dobry wiersz. Inaczej podzieliłbym wersy, ale niech i tak będzie. Plus, właściwie nie mam zarzutów. Arek

Pierwszy wers jest przerażający. Wystrzegać się takiego pisania jak ognia! a reszta też nie zadowala, wygląda jak zlepek różnych myśli, haseł, które jednak nie tworzą żadnego ciekawego obrazu. Sztampa. Arek

Jestem na tak. Przyczepię się tylko do niedoskonałego doskonałością, bo choć tego typu zestawienia mogą być bardzo ciekawe, to jednak w moim odczuciu nieco już spowszedniały. Arek

Zgadzam się, pierwsza niepotrzebna. Sama druga jest bardzo ok. I tytuł też - ciekawy i trochę kontrowersyjny. Arek