Beata Szymańska

Kolejny piękny wiersz, który jest tak cudowny, że nie wymaga komentarza... Pozdrawiam bardzo serdecznie

Przepraszam Pana bardzo za zastosowanie formy "Pani", ale wynika to z wybrania przez Pana raczej żeńskiego pseudonimu. Przepraszam za pomyłkę i mam nadzieję, że mi to Pan wybaczy. Pozdrawiam

Komentowanie tego wiersza jest trudne. Jest tak niesamowity, że zapiera dech w piersiach... Słowo "piękno" nabiera nowego znaczenia... Jest nieopisywalne... Pozdrawiam bardzo serdecznie

Ehh... Nie lubię pisać, kiedy muszę powiedzieć coś negatywnego, ale myślę, że Pani potrzebuje rady i troszkę konstruktywnej krytyki. Ja sama nie piszę bardzo dobrze i nie uważam siebie za autorytet. Chcę jednak powiedzieć Pani, że te wiersze... Hmm... Nie wiem, dlaczego, ale w tym wierszu słowem kluczowym jest dla mnie "tak"... Te powtórzenia troszkę irytują... Nie stosuje Pani podziału na strofy, a to przeszkadza w odbiorze. Zakończenie jest średnie, ale gdyby popracowała Pani nad tym wierszem byłoby zapewne lepiej. Chwilowo polecam jednak dział Poezja dla początkujących... Pozdrawiam bardzo serdecznie i przepraszam, jeśli Panią uraziłam.

No cóż... Pisać zbyt wiele nie mogę, bo nie czuję tego wiersza... Wszystko podaje Pani na tacy, a to nie jest do końca dobre... Nie wiem, czy to przypadkowo, czy celowo, ale "Nie ważny " piszę się razem... Rymy, które Pani wprowadza brzmią przypadkowo i wprowadzają zamiast klimatu jakiś dziwny chaos. Temat dobry, ale musi Pani jeszcze popracować nad stylem... Pozdrawiam

Niepowtarzalny klimat, bardzo ładny wiersz. Tak po prostu... bardzo ładny wiersz... Pozdrawiam

CYTAT (Mirosław Serocki @ Sep 5 2003, 09:17 AM) (...) spróbuj poczytać na głos i włącz sobie w myśli metronom. Powstanie imitacja odgłosu lecących na ziemię kasztanów. Ja przynajmniej takie coś usłyszałem.(...) Staram się ostatnio odejść od stereotypowej formy i znaleźć coś innego, niepowtarzalnego - tylko dla siebie... Przepraszam, jeśli moje próby są nieudolne, ale człowiek uczy się przez całe życie... Dziękuję Panu bardzo. Jest mi niezmiernie miło, że wyraził Pan tak pochlebną opinię o moim wierszu Pozdrawiam bardzo serdecznie

CYTAT (Agnieszka_Gruszko @ Sep 3 2003, 06:42 AM) przyszły deszcze jesienią - zaranne opatrzyły spuchnięte powieki oddajcie - woałała - sumienie nie chcieli patrzeć pod nogi Bardzo ładny wiersz. Nastaraja do zadumy i to jego naczelna zaleta. Słowa są piękne, a sens otwarty dla każdego. Tylko chyba wkradła się literówka... Czy nie miało być wołała zamiast "woałała"...? Pozdrawiam bardzo serdecznie

CYTAT (Loverman @ Sep 4 2003, 11:14 PM) Uśmiechy pogardy dziś mnie otulają, Spoczywa krzyż na moich ramionach. Jak pochwalny hymn bogowie mi grają, Może ktoś kiedyś się zdąży przekonać?! Niepowtarzalny klimat, bardzo ładne słowa, ale coś mi nie gra w ostatniej zwrotce... Nie wiem, co, ale coś tam jest. Może ostatni wers...? Pozdrawiam

CYTAT (Mirosław Serocki @ Sep 4 2003, 11:03 PM) kart on kret on kon kret kret yn Cały wiersz jest ciekawy i ma w sobie to "coś". Najbardziej jednak podoba mi się ostatnia zwrotka. Wspaniała zabawa słowami doprowadzona do bardzo interesującego finału. Jest suuuuper Pozdrawiam

Oryginalny wiersz, a jeszcze lepszy tytuł Czyżbyś czerpał inspiracje z artykułów zawartych w sieci...? Jeśli tak, to proszę, nie przestawaj, bo Twoje wiersze nabierają teraz w moich oczach czegoś nowego i niesamowitego. Podziwiam i pozdrawiam bardzo serdecznie P.S. Ja z nazwiskami też sobie nie radzę

"dziś widziałem pierwsze kasztany, jeszcze białe po rozłupaniu..." One nie ukazały jeszcze prawdziwej duszy. Pokazują swój czarujący brąz dopiero w desperackim akcie śmierci "a ja powiem, znajdź własną drogę i swoje kasztany:) ciekawa jestem, jak pisze Beata" Ja tylko widzę kasztany oczyma serca, a wtedy przecież każdy z nich jest inny Dziękuję bardzo za komentarze. Przepraszam jednocześnie za sposób odpowiedzi, ale coś mnie dzisiaj natchnęło do tego stylu... Pozdraiwam bardzo serdecznie

Słowo "piękne" czy "zachwycające" nie odda w pełni tego, co czuję... Wiersz jest zachwycający, zapiera dech w piersiach i budzi we mnie marzenie, żeby ktoś kiedyś i mnie tak kochał... Ośmielę się prosić o więcej takich wierszy... Pozdrawiam bardzo serdecznie

CYTAT (Andrzej Borecki @ Sep 4 2003, 06:28 PM) Kogoś, kto blisko był tak mnie. Mówiąc najkrócej i najprościej, nie rozwijając zbytnio swej wypowiedzi, powiem Panu, że Pana wiersze są przepiękne. Staje się Pan moim ulubionym poetą, zaraz obok Mickiewicza i Słowackiego. Pana utwory w szepcie słów przekazują tyle mądrości i piękna, że moje serce drży całe, będąc pod wrażeniem tych wyrazów... Przepraszam, że się tak rozpisałąm, choć miało być krótko... Piękne... (Jednak czy nie lepiej brzmiałoby: kogoś, kto był tak blisko mnie...? Bardziej klasycznie...) Pozdrawiam bardzo serdecznie P.S. Wierzę

Interesujący wiersz. Rymy są doskonale skomponowane, a treść przemawia do mnie w 100%. Mówiąc w skrócie jest bardzo ładny i zmienia mnie w ów krzew, o którym wspomina Pan w ostatnim wersie. A kiedyś byłam cierniem... Pozdrawiam bardzo serdecznie

Dziękuję Paniom bardzo za komentarze. "CYTAT (Beata Szymańska @ Sep 4 2003, 10:26 AM) pokryte kolczastą zielenią przesądów ten wers powinien kończyć.Moim zdaniem" Nie chciałam w tym momencie zaokńczyć, bo dopiero wtedy pióro mi się zaczynało ogrzewać Nie dodaję częściej wierszy, bo ostatnio mi troszkę nie wychodzą... Mam jednak nadzieję, że to chwilowe kłopoty. Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Ciekawy wiersz, aczkolwiek bardzo trudny. Mnie się kojarzy z rozbieraniem duszy na czynniki pierwsze. Pozdrawiam

Czytam i czytam, i ciągle nasycić się nie mogę Pana słowami. Wiersz jest niesamowity. Zaczarował mnie. Czar jego polega na tym, że ja widzę w nim modlitwę o śmierć. Ostatnie wezwanie o pomoc do Boga. Może się mylę, ale jest po prostu... wspaniały Pozdrawiam bardzo serdecznie

Cudowny wiersz. Pragnienie nieosiągalne, wspaniałe i idealne. Cudowna miłość... Piękne... Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Cicho i gustownie wgryza się w moją świadomość i logikę. Piękny wiersz. Pozdrawiam

Piękny wiersz. Stworzył Pan niepowtarzalny klimat. Pisze Pan o wierzbie jak o swojej najdroższej przyjaciółce, a to mnie rozbroiło. Pozbawiona broni słów mogę tylko powiedzieć szeptem: "jestem wzruszona". Pozdrawiam bardzo serdecznie i gratuluję tak cudownego wiersza.

Z podziałem na strofy wiersz byłby czytelniejszy, ale wtedy nie dawałby az takiej wolności interpretacji. Wiersz jest ładny, chociaż nie do końca do mnie przemawia zakończenie. Pozdrawiam

Niesamowity i przepiękny wiersz. Mówi o wszystkim, co tak naprawdę powinni czuć ludzie, choć zapomnienie o tej tragedii tak się szerzy. Ciche, chociaż głośne zakończenie... Nie mam słów. Uczczę Twój wiersz minutą ciszy. Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Bardzo interesujący wiersz. Pisze Pani o swoim stanie psychicznym, wsoich uczuciach, a nie o jakimś zjawisku; to potęguje wrażenie i czyni wiersz osobistym. Dziękuję, że tak cudownie pokała Pani swoje wnętrze innym. Pozdrawiam bardzo serdecznie

kasztany pokryte kolczastą zielenią przesądów wśród innych nieświadomych o swym podobieństwie zrodzone przez ziemię zawieszone na drzewie istnienia spadając pokazują swą duszę w desperacji kasztany