Oxyvia

Trzeba marzeniom dać swobodę i tęczę dzielić równą miarą. Niech niebo będzie różnorodne jak ludzkie serca pełne wiary.

@szarodziej Dziękuję, bardzo się cieszę. :) Ja też wolę wiersze rymowane od nierymowanych. Uwielbiam śpiewność i melodykę poezji klasycznej, nie tylko rosyjskiej. @Nata_Kruk Och, jak się cieszę! Wszakże o to mi chodziło, żeby wiersz ze słowem "piosenka" w tytule był śpiewny i sam się układał w melodię. :) Pozdrawiam Cię serdecznie, Kruczyco miła! :)))

@Marek.zak1 Myślę, że zawsze były takie czasy. :)

Tak naprawdę to chyba nikt nie wie, jak działają prawa ekonomiczne, czyli ten "biurowiec piętnastopiętrowy". Fajny wiersz.

Cóż za smutne życie! Marzy się nie po to, żeby spełnić wszelkie marzenia, ale głównie po to, żeby ciągle iść do przodu i łapać wszystkie dobre szanse, nie przegapiać ich. Odys Niech cię nie niepokoją cierpienia twe i błędy. Wszędy są drogi proste, lecz i manowce wszędy. O to chodzi jedynie, by naprzód wciąż iść śmiało, bo zawsze się dochodzi gdzie indziej niż się chciało. Zostanie kamień z napisem: "Tu leży taki a taki..." Każdy z nas jest Odysem, co wraca do swej Itaki. Leopold Staff

Fajny wiersz. Szkoda, że w tytule ma słowo-klucz, bo gdyby nie to, byłoby dobre niedomówienie dające trochę do myślenia - byłaby to świetna poetycka zagadka. Radziłabym zmienić tytuł. Może być właśnie "Zagadka".

Joanna, również mi bardzo miło. :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za wizytę i miłe słowa. Miłość jest zawsze o krok, ale trzeba ją łapać, a nie uciekać przed nią, bo można zmarnować największą lub jedyną szansę na nią. @Sylwester_Lasota Fajnie, że wpadłeś. :) I dzięki za pochwałę, bardzo mnie ona cieszy. Staram się pisać wyłącznie prawdziwe wiersze, nawet jeśli są "tylko" lekkimi piosenkami. @beta_b Witaj, Kochana! :) Mi też brakuje Was wszystkich tutaj i rozmów z Wami o wierszach. Zawsze to powtarzam. Ale naprawdę mam coraz mniej czasu na pisanie wierszy... :( Cieszę się, że wiersz uważasz za urokliwy i za prawdziwy, to dla mnie ważne. @iwonaroma Dzięki. :) Wszakże taka powinna być piosenka, więc bardzo się cieszę. @Marek.zak1 Miło mi powitać chyba nowego u mnie Gościa! Dziękuję za dobre słowo, cieszę się. :) @Jacek_Suchowicz Cześć, Jacek! Dzięki za "odśpiewkę" w tym samym rytmie i stylu. Smutno śpiewasz, ale i mój wiersz nie jest wesoły. Bardzo dobrze wstrzeliłeś się w jego klimat i treść. @Nata_Kruk Witaj, Kruczyco! :) Dziękuję serdecznie, szczególnie, że znając Twój gust, raczej spodziewałabym sie po Tobie krytyki. A tu - miła niespodzianka! @Deonix_ Miło Cię widzieć! :) Tak, tekst jest jak najbardziej "piosenkowy", tak został pomyślany i dlatego utrzymany w lekkim, nieco ludowym i "pospolitym" stylu. Ale rozumiem, że niektórych rażą ludowości czy pospolitości. Zwłaszcza w czytaniu, może mniej w słuchaniu? Fajnie, że mnie chwalisz za odmianę. Staram się nie popadać w rutynę i tworzyć w rozmaitych stylach. @Gosława Dziękuję, to dobrze, bo tak miało być. :) Ale nie "pani", za pozwoleniem. Jesteśmy tu w jednym klubie, więc mówmy sobie po imieniu (albo raczej po pseudonimie). :)

Fajnie zobrazowana zmiana obyczajów szkolnych i uczniowskich.

Bardzo ładny wiersz o tęsknocie za górami (ja tak samo tęsknię za moimi ukochanymi jeziorami i domeczkiem na Mazurach). Ale pointa zaskakuje smutno: dlaczego Peelce nikt już nie odda gór?...

Ładne. :)

:D))))) ************************************************************************* Fajny wiersz, Waldemarze. Lekki i miły.

Świetne. I forma, i treść. Koniec.

Fajne. :) I zgrabnie napisane.

Bardzo mi się podoba Twój wiersz! Sprawia takie wrażenie, jakby ktoś mówił i kopał nerwowo ziemię, i szukał czegoś nieco paranoicznie. Rozumiem, że to apoteoza "uprawiania" życia w rodzinie, niestety bez siania czegoś dobrego, więc nie ma owoców, ale za to jest "łopata", czyli motywacja do działania. Gdyby wszystko było idealne, to nie byłoby żadnej motywacji. Tak odczytałam. W każdym razie bardzo mi się podoba styl tego wiersza.

Bardzo smutny wiersz. Ale nigdy nie jest za późno na dobre zmiany.

O, wiesz co? Obie właśnie wrzuciłyśmy wiersze o podobnym rytmie: krótkie wersy, często zakończone jednosylabowymi wyrazami, i podobny rozkład akcentów (melodia). :) Jeden i drugi mógłby być piosenką, gdyby znaleźć kompozytora.

Przed chłopakiem uciekałam, żeby ciągle gonił mnie, ślady w śniegu zostawiałam, żeby wiecznie za mną biegł. Czułam się jak cud-królewna, którą książę zdobyć chce, odpływałam śliczna, zwiewna, a on w śniegu szukał mnie. Rok przepłynął z rzeczną wodą, stopniał zeszłoroczny śnieg, moje ślady wziął ze sobą do potoków i do rzek. Nowe płatki skryły drogę, którą biegłam cały rok, i zawrócić już nie mogę, w białych zaspach tonie wzrok. Już mnie chłopak nie dogoni ani moja młodość też. Znikli gdzieś na białym błoniu, a na głowie pierwszy śnieg... Może znajdę tego chłopca? Ciągle go w pamięci mam. Czy nie będę jemu obca? Czy on jeszcze będzie sam? Może go na starość spotkam, może rozpoznamy się... Albo minę go jak obca i ukradkiem otrę łzę.

Pewnie, że coś musi w tym być. :) Naprawdę ciekawie piszesz. Pozdrawiam.

Bardzo dobry pomysł! Mam nadzieję, że nie przegapię następnych części. A poprzednie postaram się przeczytać w wolniejszych chwilach.

Niestety nie tylko człowiek. Masowo wymierają całe gatunki zwierząt i roślin. Umiera planeta.

@Alicja_Wysocka Piękny wiersz o lękach wynikających z samotności (jak rozumiem). Życzę Peelce, żeby ktoś te lęki rozwiał raz na zawsze.

Z każdym projektem wynalazku (także broni) można zrobić coś dobrego lub coś złego, i to nie projektant odpowiada za to, do czego ludzie użyją jego wynalazku. Broń służy do tego, żeby się bronić - jak sama nazwa wskazuje. Ale wielu ludzi używa jej do tego, żeby napadać na innych i zabijać dla własnych korzyści. Jednak to nie projektant za to odpowiada. Ale wiersz dobry, pełen uczucia, pełen protestu dla wyścigu broni i dla wojen.

Ha ha ha! Marzeń nie da się sprzedać ani kupić. Można je spełnić lub nie, można spełniać własne lub cudze marzenia, ale sprzedać nie można. :) Fajny wiersz, daje do myślenia.

@Jacek_Suchowicz Ha ha ha! Poniedzielski ma wyjątkowe poczucie humoru! :) Dziękuję za odpowiedź, Jacek. No właśnie, czyli nie potrafię pisać wierzy nieregularnych. Zresztą cały czas tak twierdzę. :( Widzisz, nawet nie umiem tego poprawić, bo ja słyszę w moim wierszu muzykę - ale po prostu nie umiem jej zapisać. :(