Arena Solweig

KK to tym bardziej – ale odpuszczę !

Cały Ty - po Mickiewiczowsku ! Pozdrowienia

Ten wiersz jak jabłko spadł prosto do mego fartucha – napełniając zapachem, który odurza… nie zadawaj takich pytań… nie spiesz się do odpowiedzi… Forma bardzo …i klimat też ! Pozdrawiam Arena

Zerknęłam pierwszy raz – i już się spodobał (zgadnij dlaczego !) – ale... w końcówce jakbyś się zamotał – takie mam wrażenie… może dla wywołania nastroju (trochę niepokoisz - czyżby rezygnacja ?) a może to synchronizacja celowo ? Ogólnie bardziej czytelny dla mnie niż poprzednie – zagubiony ten peel … pozdrawiam Arena

Podobne jak mój poprzednik, refleksja na temat "bzyczenia "– myślę, ze trochę na silę, aby odciąć się od tak odciśniętego na współczesnej polszczyźnie (jakież to jednak niedawne) znaczenia " bzykanie " … ale wiersz bardzo…porusza wyobraźnię, narzuca klimat - jak na ekranie, zaskakujące kobiece spojrzenie… gratuluje ! Arena

Fajne ! W swoim rodzaju… Doszlifowałabym kilka duperelek, ale dziś juz nie marudzę ! Pozdrawiam Arena

Wiersz zabarwiony emocjonalnie, pełen bólu – może dlatego brakuje kilku ”ogonków”, jeśli ma być w pierwszej osobie… jest zbyt dosłowny w środkowe części… ale przekaz w puencie dociera. Popracuj jeszcze trochę…

Hmm, Majko, zamyśliłam się na dłużej … jak wiele potrafiłaś przekazać w ładnie dopasowanych słowach… chmury … może poszukałabym cos oryginalniejszego choć one sa tak wymowne. Moje komplementy ! Arena

No właśnie, więc i ja pozwalam sobie pobłądzić i poocierać się o treść. Stosujesz chwyty poniżej i powyżej ! ale czy kamuflujesz powtarzalność. Może trochę wiary w siebie… (tak ode mnie ciut moralistycznie), bo koniec raczej deprimujący Nie wszystko wychwytuję, ale pewien nastrój niepokoju się wytwarza – odległość na zapach powietrza… Stąpam ostrożnie, też z nożem w zębach , w kamuflażu (nie)codzienności. Intryguje trzecia. Tyle po przeczytaniu, bardzo, bardzo po swojemu .. pozdrawiam Arena PS. Zmieniłabym jakoś ”uciekam się do powodowania katastrof ”…

Tyle tu niekonsekwencji i nielogiczności, tyle niepotrzebnych słów. Rozumiem, że to, co piszesz, jest dla Ciebie ważne w przekazie, ale powinien on trafić do odbiorcy, a w tej formie niestety nie trafia. Najpierw piszesz, że serce to kawałki, potem że pełne blizn… Twój tekst pokroiłam na kawałki i zostawiłam minimum, abyś zrozumiał nadmiar słów, ale sam musisz teraz przerobić to i ubrać w poetycka szatę. zbieram z podłogi serce w kawałkach wspomnienia po Tobie kolorową pocztówką czas - pędzący wiatr w wirze codzienności wspólne drogi - dwa bieguny uczucie zeschłe jak kwiat chciałem zatrzymać Cię chociaż na chwilę zamienić w wieczność przeznaczenie krzywdzi rozsądkiem Pozdrawiam Arena

Podziwiam zabawę słowną, podziwiam odwagę tematyczną i flirt z mitologią – jak zawsze potrafisz obronić się swoim warsztatem. Dla mnie ładnie i z kunsztem… Pozdr. Arena

Zgadzam się, że do warsztatu na całkowitą przeróbkę – słowa o podobnym znaczeniu obok siebie (szare bez życia egzystencje), brak nowego spojrzenia (deszcz pada chłodno), dopełnienia (czapa wilgoci, wojna myśli...), banalne sformułowania (wiosna przyniesie ukojenie, ludzie bez celu, kropla w wieczności) i to Boskich z dużej … dla mnie niewiele nowego po lekturze ani w klimacie ani w poetyczności. Moze jeszcze raz ...? Pozdrawiam Arena

Nie mam zwyczaju tu zaglądać, z ciekawości kliknęłam na ten tekst, dlaczego ten, przypadek… a może ktoś mnie prowadził…tytuł ? Nie żałuję – nie bardzo wiem, jak ustosunkować się do formy (tekstu prozaicznego) ale jako zwykła czytelniczka powiem – czyta się świetnie i poza drobnymi usterkami ortograficznymi (np. z pod) wciąga i temat, i narracja, wielki plus za samo zakończenie. Myślę, że będę tu częściej zaglądała, a do Pana tekstów na pewno. Pozdrawiam Arena

Oczarował mnie - przejrzystością i prostotą i odmierzonym słowem, tak jakby usiadł na gałęzi i rozhuśtał smutek… Pozdrawiam Arena

.. i tak trzeba dopowiadac i uczyc sie :)))

Mówiłam, że się nie czepiam, tylko że ja bym zastąpiła czymś… mniej oczekiwanym…ale jeśli to ma takie znaczenie dla tekstu i użyte świadomie, to ma tu jak najbardziej swoje miejsce. Myślałam np. ”straconych”, ale teraz czytając jeszcze raz, dopowiedziało mi się coś dodatkowo. Pozdr. Arena

Ładnie, Tero, ciekawie i zastanawiająco – może (to nie czepianie – tylko sugestia) coś bym ugłaskała w dwóch, dość blisko siebie, słowach : określając/układając i te ”spadające gwiazdy”– jestem pewna, że coś znalazłbyś bardziej…poruszającego. Pozdrawiam Arena

[quote] a w takim razie poproszę o jakieś wskazówki.. bliższe - nie tak ogólnikowe jak w pierwszym komentarzu.. :)) tzn.. króra zwrotka, który fragment nie pasuje, dlaczego itp. :)) pozdrawiam i mam nadzieję że ten wiersz do "tragicznych" nie należy Emilka Emilko ! nie jest tragiczny ale moze nie w tym dziale. Rozważmy treść : Obiecany list z wielką obietnicą słów - pytań (wyłowiłam metaforę: ”paragrafy pytajników”) Ale list gdzieś się zagubił - tu poetycko określasz, gdzie być może – ale to ”ugrzązł” jakoś strzępi poetyckość, zaś ładnie brzmi ”parkan liści” I peel przypomina piękne obietnice : słonce, rzęsy gwiazd, czeka i płacze( krwawic łzami) Złość z powodu naiwności („idiotka”) ? … Za dużo powiedziane wprost i brak zaskoczenia… spróbuj go przebrać, przerobić, …może nawet piętro niżej… poczekaj na opinie innych. Pozdrawiam serdecznie Arena

przepraszam ale tak napisałam tak wyszło tak poczułam w danej chwili wcale nie musi się Pani podobać a ja pisać "muszę" niech się Pani nie obrazi, ale nie zgodzę się z Panią wiersz nie jest dosłowny nawet jeśli by był.. to nie wydaje mi się, żeby akurat w tym wypadku raziła dosłowność hmm.. a przepraszam.. wiersz nie jest "rzuceniem jedynie myśli"?? pozdrawiam Emilka Emilko ! Nie obrażam się – wyraziłam tylko moje odczucie (ja i Ty) po jego przeczytaniu. Jako czytelniczka odczułam niedosyt … stąd to „rzucenie jedynie myśli”… Potrzebę pisania rozumiem i uzewnętrzniania również…. To była może nieudolnie sformułowana zachęta do dalszej pracy nad nim, za co przepraszam. Pozdrawiam serdecznie Arena

Wiersz razi raczej dosłownością i brakiem środków artystycznych – jest chyba rzuceniem jedynie myśli, która, jeśli już musisz, powinnaś ubrać w inną sukienkę… Pozdr. Arena

Aniu, to jakby malutka dziewczynka gładziła po główce jeszcze mniejszą dziewczynkę i pocieszała... bardzo infantylne ! – serduszko, słoneczko, deszczyk …do wiersza, niestety daleko. Pozdrawiam Arena

Znając Twój warsztat, Piotrze, ten wiersz jakby nie pasował do Ciebie… ma coś szczególnego w sobie, tę zadumę ale … właśnie, coś się w nim łamie, jakby za prosty i w treści i w środkach … musze wrócić później… Arena

A ja może nie tyle komentarz (szczerze, czyta się świetnie) ile z prośbą o oświecenie mojej niewiedzy : znam powszechne znaczenie słowa ”habitat” lecz w połączeniu z „polski” domyślam się zupełnie nowego… którego, z zawstydzenie przyznaję, nie „chwytam” choć mam pewne pomysły, czytając wiersz. Nie proszę o interpretację, tylko o sens „habitatu”. Kto podpowie ? Pozdr.Arena

Powiem tak : tym razem przemknąłeś się przez pokoje, które mogłyby odkryć głębszą treść i za szybko zbliżyłeś się do ogniska, ale jakoś nie rozgrzało… niemniej ciekawa obserwacja (do pogłębienia).. .Pozdrawiam Arena

Widzę nowy nurt wyraźnie żłobiący swoje koryto (po ciekawej serii Messalina), zabarwiony satyrycznie : spojrzeć na kobietę z przymrużeniem oka, koniecznie męskiego !!! nawet, nawet … !