Agata Pawlus

bardzo ładne, ale ja czekam na nie!! :]

z Twoich ran Twoja krew splamiona grzechem niemym na ziemi ślady męki nietkniętej nie widać nic tylko ręce przykute do serc drzwi zamkniętych zostałeś sam i jeszcze ja

Każdego dnia wieje wiatr a ludzie gdzieś pośród drzew zapadają w wiosenny sen na latarni powiewa sens z ogłoszeniem za sto lat W każdą noc nastaje mrok wtedy budzą się nasze złe dni które podobnie jak my nie chcą żyć Codziennie wstaje poranek gasząc wieczorny mrok i siejąc wokół radość rozwiewa myśli złe powstaje lepszy dzień

niech stanie czas niech zatrzyma się świat dość już mam korowodu barw chcę wyjść juz stąd i nie wrócić tam gdzie świat był mną nie czuć nie widzieć nie słyszeć tylko żyć tylko być pozwólcie mi poczuć jak to jest człowiekiem być a nie tylko kupką szarych płyt pozwólcie mi w końcu zrozumieć mój błąd może powrócę tu lecz nie ja tylko ja nie odnajdę siebie bo zmienię mnie nie poddam się

jakos komletnie do mnie to nie trafiło...

a do mnie jakoś nie trafił...temat jest dobry, wszystko ogólnie ok, ale jak dla mnie to rymy psują całość...

i to mi się podoba - Bóg jest wszędzie :]

bardzo mi się podoba, ale wydaje mi się, że każdy Anioł cieszy się nawet z lichej modlitwy :]

jak we wspomnieniu poranka jak nas jak czas jak świat bez sensu wpatrzone oczy niby dzień bez dnia jak strach i drzewa rosnące jak krzyże na Golgocie jak miłość która szuka miejsca

Żegnaj mój Aniele Może spotkamy się w twarzy człowieka Jak kiedyś, gdy byliśmy młodzi Pamiętasz jak się poznaliśmy? Ten strach... Żegnaj mój Aniele Może jeszcze kiedyś wejdziesz w mój świat Bardziej poruszony mym łkaniem niż burzą Pamiętasz nasze dni? Ten strach... Żegnaj mój Aniele Kiedyś wrócisz, jak Ten, który nigdy nie odszedł Kiedyś będziesz tu, jak ja, która nigdy nie odeszła Kiedyś zapomnimy, że odszedłeś Ten strach... Człowieku

no to mi się podoba, tylko to "oko błękitu" jak u Norwida w "W Weronie"

hmm...chyba już czytałam coś podobnego...jakoś dziwnie znajome...

mnie sie bardzo podoba, ale może byłoby lepiej gdyby każde słowa, które są po wielokropku przenieść do następnego wersu?

tym, którzy mnie kochają pozostawiam miłość,której nie przyjęło niczyje serce tym, którzy mi współczują - współczucie, którego nikt nie chciał tym, którzy nie wiedzą co robić - Boga, którego zawsze odrzucali tym, co dom swój budują na piasku - kilka półek skalnych tym, których wszyscy odrzucili - siłę, ktróa kiedyś tak bardzo mi pomogła tym, którzy stracili zaufanie - tak niemodne dzisiaj przebaczenie tym, którzy zgubili sens życia - kilka drogowskazów lepszego jutra tym, co stracili nadzieję - list do Hebrajczyków 10,23 tym, którzy mnie nienawidzą - ostatnie słowa Chrystusa na krzyżu tym, co cierpią - godność i uśmiech tym, co odeszli - Boga i wam, którzy odejdziecie - ten testament [sub]Tekst był edytowany przez Agata Pawlus dnia 17-02-2004 14:37.[/sub]

to jest to!

wzruszający...

nie wiem co napisać, bo bardzo mi się podoba...

musze przyznać, że przeczytałam z trudnem...coście się tak na rymy uparli?

taaa....czwartego wersu nie rozumiem, ale poza tym jest bardzo dobrze - jak dla mnie :]

lubie jak ktoś opisuje moje uczucia :] i mysle, że są dobrze ujęte :]

i nie zobaczysz już nigdy tych oczu, tych łez, które spadając zabijały cień radości już nigdy świat nie ujrzy jak wygląda uśmiech bezinteresowny bo ja już odeszłam, pozostał tylko narkotyczny trans i kilka twych wierszy, zamkniętych w szklanym pudełku myśli nie ma nic, tylko śmierć większa niż życie tylko czas, który ciągle ucieka [sub]Tekst był edytowany przez Agata Pawlus dnia 13-02-2004 14:49.[/sub]

jakbyś czuła to co ja....

dobre, dobre, dobre i jeszcze raz dobre! :]

ten tez mi się podoba...ale nie zliczona ilośc ukośników nie wygląda estetycznie

świetny wiersz :]