Robert Witold Gorzkowski

No tak do tej pory mam znajomych w Pluskach a u mnie w ogrodzie przy bramie wjazdowej po lewej stronie pruska baba chroni obejścia. Ciężka kamienna że i z trudem dwóch chłopów ją targa.

@Annna2 no Aniu wpiełaś w klamry wiersze wspomnienia i sentymenty mazurskich obrazów. Chrystine płynie wzbudzając u mnie lekko zapomniane młodzieńcze pasje. I filmowe i literackie bo któż nie czytał raz do roku w Skiroławkach jeszcze do nie dawna co roku musiałem jakiś fragment przeczytać i niedoceniona Dagome iudex i templariuszy i obrazy w malowniczym przekazie Polańskiego jakbym tam był. Cóż napisałaś zgrabnie i z klasą. Brawo.

Kocham ten region spędziłem tu 10 wspaniałych lat, pomiędzy 25 a 35 rokiem życia. Pracowałem, włóczyłem się pływałem na desce i żaglówkach. Znam jeziora i ośrodki od rządowych po wczasowe. Jeździłem autem wyścigowym po szutrach w lesie i zamarzniętych jeziorach. Miałem dom w Pluskach i zielono w głowie. Spałem w akademiku i cieszyłem się poezją śpiewaną w amfiteatrze. Znam zamki krzyżackie i przesiadywałem nad Łyną. Znam scenę podziemną i olsztyński industrial i death metal Prophecy, Vader najlepszy na świecie. Znam twórczość Grupy Pięciu, takich jak Delikat, Hermanowicz, Ilkiewicz, Samulowski i Wachowski. Znam galerie sztuki Współczesnej Biura Wystaw Artystycznych, Dom Środowisk Twórczych i Regionalny Ośrodek Kultury. Ale przede wszystkim znam i cenię Twoją twórczość Aniu która wpisuje się w czasy kiedy myślałem jeszcze że życie składa się z samych przyjemności. Chwilo trwaj jak najdłużej.

Święte słowa podpisuję się pod tym obiema rękami. Pozdrawiam Robert

@Hieronim Fangat polityka ma swoją zakładkę i nie jest nią ten dział gdzie piszemy o motylkach i różach a nie o Kaczyńskim i Tusku. Ten wiersz psuje estetykę zamieszczanych tu wierszy.

Na początku trzeciej zwrotki zapis brzmi jak wypowiedź prezydenta Lecha Wałęsy o takom Polskie walczyłem a chyba nie o to ci chodziło?

Raczej że zniewalają i są zaborcze. A po miłosnych uniesieniach następuje powolna konsumpcja aż po koniec zmysłów i jak tu wierzyć kobiecie

Po prostu oczarował mnie ten wiersz. Tak erotycznych zwiewnych strof już dawno nie czytałem. Metafory rozpalają umysł. Od delikatnych strof „Ty co panny słomiane na polu rozpinasz” majstersztyk po „bez początku i końca ten taniec.” Jak taniec chocholi co nie tylko miłość niesie ze sobą ale i wyższych odczuć ukrytą odkrywa interpretację. Chylę czoła. Dla mnie wiersz kompletny do wielokrotnego czytania. Brawo Aniu, poczułem ten sielski klimat a to naprawdę ważne w niedoścignionej poezji. Proszę młodzieży uczyć się trzeba na tych strofach jak powinno pisać się wiersze które trafiają do serca.

Dziękuję Aniu

@Maciej_Jackiewicz dziękuję bardzo

@Nefretete dzięki@MIROSŁAW C. dziękuję @Dagna można powiedzieć że jak przedstawię wszystko to przy ostatnich częściach już tylko najwytrwalsi wejdą gwarantuję a tymczasem bardzo dziękuję

@Annna2 dziękuję

@Annna2 to na pewno 100%

Ja natomiast staram się najpierw czytać pisane gwarą. Wyobraźnia działa trochę kojarzę trochę z poprzednich wierszy i tak dochodzę do tłumaczenia które pozwala doprecyzować to co niejasne było. Jest więc sporo zabawy ale jakże relaksującej i pobudzające umysł do twórczego myślenia.

@Annna2 dziękuję i pozdrawiam od rana

„Jeśli nie chcesz, uszanuję Twoją wolę Jednak na rozstanie nigdy nie pozwolę” Z męskiego punktu widzenia ten fragment najlepszy taki Polski

@violetta a Alicja_Wysocka by powiedziała Violka ty na poważnie… a ja z przyjemnością przeczytałem i się uśmiecham to czysta poezja niczym nie skalana.

@Roma przede wszystkim z tęsknoty, dziękuję

Niestety książki nie czytałem lecz to co napisałaś wprawiło mnie w zadumę.

@Annna2 dziękuję Aniu @Alicja_Wysocka łatwo nie było bo jestem w pracy i jest głośno no ale się skusiłem dopracować @Marek.zak1 stare dzieje @Rafael Marius dziękuję za czytanie

A jeszcze niedawno po polu błądziłem I kijem pątniczym naturę zruszałem by wśród artefaktów odłogiem leżących odnaleźć przesłanie od dusz ucierpiałych. I w drugim rozstaju gdzie krzyż biały stoi gdzie kiedyś powstańcza mogiła się kryła pochylam się nad nią i nie wiem już wcale czy walą pioruny czy serce w niej moje. Ochłonie jaźń drżąca i wargi zamilkną dziś żalów wylewać już więcej nie zdołam na drodze do dworu spotykam lirnika modlitwą nie błagaj podążaj samotnie. I po raz ostatni kwiat pąki rozwiera a ptak rozogoniony do gniazda się składa i po raz ostatni ta chwila mnie niesie urodą olśniewa i w duszę zapada. Bo blaskiem mój zapał zachodzi nad ziemią przekrwione burz błyski znikają za lasem ku słońcu się zwrócę jak stary wędrowiec I czołem na drodze bić będę pokornie. Na koniec uzbieram paprotne płomyki i zerwę z nich liście powiążę je w wstęgi przez srebro księżyca nić przędzy przeplotę ukręcę z nich strofy i zagram z tęsknoty.

@andreas dziękuję każdy piesek jest ładny a najładniejsze są wzięte ze schroniska.

Przecudowny klimatyczny wiersz. Jakże trudno w naszej przestrzeni estetycznej szukać podobnych twórców. Niedość że w gwarze to jeszcze z nutą patriotyzmu. Oczywiście znajdą się malkontenci patrz powyżej którzy ograniczyli by twórczość autorki do jednego portalu i jeszcze narzucili sposób pisania wg swojego widzimisię. Jest to zupełnie niepotrzebne. Styl którym posługuje się annna2 jest rozpoznawalny i powszechnie lubiany. Moim zdaniem ile by nie istniało portali poetyckich to na wszystkich powinna jej twórczość się pojawić bo nie jest to poezja o niczym tylko jest unikalnym dobrem narodowym.

@Annna2 dziękuję Aniu

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję pozdrawiam