Roma

a teraz ty jakbyś wyszedł z piosenki Lany Del Rey wprost z refrenu Blue Skies w buty w kieszenie w porozciągane rękawy i jakby tego było za mało pod skórę i jakby było mi za mało ubieram się w ciebie na cebulkę na każdą pogodę przed chwilą niebo płowe upstrzone drozdami wyśpiewywało mi ciebie teraz jest jak migdały niebieskie

@viola arvensis miło mi, że przypasował, dobrego dnia ;)

@Dagna myślę, że możesz mieć rację... Często mam tak, że boję się, że tekst będzie nieczytelny i w kolejnych wersach go jakby tłumaczę. Tylko, że to rozpisanie okazuje się, że bardziej szkodzi niż pomaga. Przemyślę to co napisałaś na spokojnie. Dziękuję bardzo za komentarz i nawet nie wiesz jak się cieszę, że Ci spodobał :) @Jacek_Suchowicz Jacku, dziękuję. Życzę Wam dużo siły i ciepła. A to, że jesteś przy córce i, że ją rozumiesz - myślę, że jest najważniejsze. @Johny @Leszczym@MIROSŁAW C. @FaLcorN @Natuskaa dziękuję za polubienie :)

muszę wrócić do nawyku czytania poety od początku... szkoda by było, żeby taki wiersz mi umknął. Bardzo mi się podoba :)

@Annna2 dziękuję :) @Robert Witold Gorzkowski dziękuję, bardzo miło mi to czytać :) @Gizel-la na pewno próba ujścia dla emocji. Fajnie, że dostrzegasz coś więcej. Pozdrawiam i dziękuję za wizytę :) @viola arvensis dziękuję pięknie, to dużo dla mnie znaczy :)

@Robert Witold Gorzkowski i to jest najpiękniejsze w poezji, że każdy interpretuje ją na swój sposób. Dziękuję Robercie za komentarz :)

pozwolisz mi na jesień tego lata? mimo że wróciły bociany, a świat pachnie rabarbarem i czereśniami… pobędę jeszcze chwilę smutna, pod ciepłym kocem, ogrzeję zimne dłonie i stopy, dobrze? i proszę, nie mów: jak pięknie, nie mów: zobacz, przecież patrzę, do zatarcia w biel i widzę. nie podtykaj mi pod usta pysznych słów, nie proś, żebym spróbowała — ćwiczę język od dawna. zjadłam pierwszy dzień lata, potem kolejny, dziś kolejny. wiesz, bo za każdym razem trzymasz mi włosy po. i wiesz, że się staram, że mam apetyt i źrenice wiecznie rozszerzone, proszące. (pozwól mi na jesień tego lata)

@lena2_ dziękuję ślicznie :) pozdrawiam również ;)

@FaLcorN znam i widzę jak bardzo rezonuje z treścią Twojego wiersza. Ciekawe jest to ile inspiracji potrafi dać nam muzyka, ile otworzyć nowych przestrzeni.. Pozdrawiam również, spokojnej nocy.

Delikatny i szczery i przede wszystkim ważny głos o prawdzie życia. Podoba mi się.

Magicznie... siedzę i się wsłuchuje w Twój wiersz już kolejny raz. Pięknie.

@Gosława i muszę to napisać: "w kłosie" to jak dla mnie majstersztyk.

Oj Ala, pięknie. Tak ubierasz emocje w słowa, że iskry się sypią.

Jej pięknie mówisz ciszą... Dobrze, że są takie wiersze, bardzo dobrze :)

@wierszyki właśnie z tymi ostatnimi zwrotkami miałam największy problem. Ale cicho, ustalmy, że to "wdeszcz" i po problemie :) Dzięki za komentarz i dobrego wieczoru :)

Twój wiersz boli… Mam nadzieję, że dobrze odczytasz to, co chcę Ci przez to powiedzieć, bo na więcej zabrakło mi słów. Trzymaj się ciepło :)

@any woll @iwonaroma @Stary_Kredens @Berenika97 @Wędrowiec.1984 @PerfectlyImperfect dziękuję :)

świetny, to naprawdę o wiele więcej niż jakaś złota myśl i bardzo dobrze się czyta. Pozdrawiam :)

zgadzam się z przedmówcami, robisz świetną "robotę", a przy tym jak dobrze się te Twoje wiersz czyta... niezachwianie uwielbiam.

@Annna2 no tak :) dzięki piękne za obecność i komentarz. @Dagna a dziękuję bardzo :) dobrego dnia @wierszyki cieszę się, dzięki za komentarz :) miło, że tak myślisz Alu, dziękuję pięknie, że zajrzałaś :) @Łukasz Jasiński dzięki :) @violetta no coś w tym jest. dziękuje za komentarz, dobrego dnia :) @Rafael Marius chyba nie chyba :) dobrze go czytasz, dziękuję. @andreas nie umiem obok Twoich limeryków przejść obojętnie, już o tym pisałam :) każdy chętnie czytam. Dziękuję bardzo Andrzeju, dobrego wieczoru :)

@FaLcorN dziękuję pięknie, bardzo miło mi to czytać :) pozdrawiam i dobrej nocy życzę. @Rafael Marius wiem, cudowny widok :)

pięknie się pisał, aż się zawahał, przy trzecim wersie zgubił twój zapach. teraz pomiędzy świtem a trawą krzyczy do ciebie błagalne "halo". ty nie odpowiesz bo wpadłaś w chmury. (chcesz ją odnaleźć? to spójrz do góry) a on się boi wysoko mierzyć i ciągle marzy zamiast uwierzyć. tak cię nie dojrzy, nie zauważy i minie lato nim się odważy. lecz choćbyś miała czekać do września, warto to zrobić dla tego wiersza.

@Annna2 tutaj musi być "ztobą" :) miło mi, dziękuję.

poranki z masła i cynamonu w słowach jeszcze nieułożonych a już polepionych słodkich świat nas podgląda podsłuchuje przez uchylone okna rozpływa naszym widokiem bo jesteśmy piękni oprószeni mąką poruszeni sobą najpiękniejsi we dwoje a teraz złap mnie za rękę i chodź do sklepu albo na koniec świata wejdź ze mną w ten deszcz na dzień dobry

@Leszczym czyli się rozumiemy :) wiersze, te pisane dla siebie mają ogromną wartość.