Dagna

@piąteprzezdziesiąte …i po co ta łacińska cegła przy tak prostym, konwencjonalnym tekście z trywialnie brzmiącym tytułem…?

…wiersze same przychodzą, wystarczy dać im czas, ( smutkowi też- skoro wymaga ) pozdr.

@andreas dziękuję bardzo za odwiedziny, limeryk - jak to u Ciebie/ Pana - przezabawny, pozdrawiam miło.

@andreas …to prawda, ale przy tak udanym poziomie pisania, jaki prezentujesz Autorze, nie martwiłabym się niczym, czyta się chętnie, pozdrawiam.

… dziękuję też Kollektivovi za lajka, pozdr.

@Hiala poruszył mnie ten obraz, bo zostawia tyle domysłów, czy to obraz wojenny, czy odchodzenie kogoś w chorobie…jest namysł, intymność, ciekawy jest trójkąt końcowej rozmowy, pozdr.

… zgadzam się, pielęgnujmy subtelne momenty, czasem nawet pozbawione słów, gdy zaledwie wystarczy wzrok, cisza; słuchać jej też jest pięknie :), pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo za odwiedziny, pozdrawiam miło.@Rafael Marius … ależ to przeżycie(!), przyznam, byłoby znacznie bardziej stresująco ;)), pozdrawiam miło.

@Robert Witold Gorzkowski … :)), urocze! Znam podobne sytuacje z prawdziwym collie w roli głównej, ten z kolei tolerował jedynie panów, braci - ostrząc sobie zęby nawet na karmiące go panie, cóż, wielka uroda wymaga oprawy ekskluzywizmu ;), pozdr.

@Alicja_Wysocka dzięki Alicjo :), odwiedziny tak dużego „ zwierza” jak gołąb, byłyby znacznie większym wyzwaniem (ufff;), pozdrawiam miło.

… pieski tej rasy wzbudzają zachwyt dzieci, są bardzo popularne :), z tekstu wynika iż są też obdarzone charakterkiem i temperamentem, ( ale rezerwa wobec obcych „ głaskaczy” jest wskazana :), pozdrawiam.

pamiętam, stało się to nagle pisałam wiersz ( nie wiedzieć czemu?) mój pudel zrobił paso doble wzbijając tuman piór w przestrzeni świat zawirował dookoła gdy wróbel sfrunął do salonu a pies w pościgu pośród wołań w drzwiach niemal stracił pół ogona tak się zaczęła karuzela pośród trzepotów, szczekań , pisków ćwirek ze strachu prawie bielał bo gdzie nie zerknął - kieł psi błyskał w dzikiej ruletce : drzwi, czy okno na nas , zdyszanych już gonitwą nagle spadł huk! - gdy oto mocno przeciąg przestraszył ptasie widmo ptaszek odleciał w mig! w sekundę! odprowadzony psim skowytem cały mój „ relaks” psu na budę skończył się tylko… tym wierszykiem.

@Hiala bardzo podoba mi się obrazowanie pierwszych dwóch strof, zwłaszcza wchodzenie pod lód, bo osobiście szalenie lubię zimę, biel, harmonię pejzażu :) Natomiast z pustką jest jak z nudą, mrokiem, czy emocjonalnym „zimnem” - te stany nosi się „w sobie” i wówczas one emanują na zewnątrz, a przecież byli tacy, którzy potrafili nawet w więzieniu napisać swoje największe dzieła i to węglem(!) i nie skarżyli się na pustkę, lecz czerpali garściami z zasobów własnej duszy… Świat nam się jawi takim, jak my się w nim czujemy, a czynniki zewnętrze są wtórne, ( no, chyba,że ktoś doświadczył prawdziwej traumy ja utrata kogoś z rodziny, utrata pracy, czy choroba…), pozdr.

@Gosława …uszczuplony wielokropek w tytule, symboliczny, a całość - bardzo dobrze się czytało, pozdr.

… choć tematy okołoksiężycowe są dawno wyeksploatowane i wręcz nudzą, to przyznam, że bardzo urodziwe są tutaj te wierszowe marzenia, pozdr.

@Sylwester_Lasota ubawiło i morał trafny, pozdr.

Piękny, mądry wiersz. Kiedyś sama stwierdziłam, że nie boję się śmierci, ale przeraża mnie ta, która jest wśród ludzi - którą noszą w sobie. Ty, Autorze piszesz o tym, co możliwe do naprawienia, uważasz, że niektórym można zanieść „ życie” i tchnąć w nich ducha- przy zdrowo ukształtowanych duchach tak, jest to możliwe i warte prób, może to na swój sposób zobowiązanie, by wspierać osoby samotne ( też mam taką znajomą :). Ale uważam, że są też ludzkie truchła duchowe, bezpowrotnie zniszczone (w dzieciństwie?), które już nigdy się nie odbudują, bo mają w sobie często świadomie maskowaną , nihilistyczną pustkę. Mówię o osobowościach toksycznych i narcyzach, czyli o zaburzeniach nieuleczalnych i wręcz szkodliwych w kontaktach, pozdr.

@MIROSŁAW C. pięknie, też mam sentyment do piór :), pozdr.

@janofor dziękuję również, pozdrawiam miło.

… to pisanie ma w sobie coś z jazdy zygzakiem po serpentynach; liczba celnych fraz oscyluje 50/50 pomiędzy tymi przegadanymi. Paplanina, nie poezja, ale miejscami urocza ( pszczoła, dziadek - komin)…

… dość naiwna konwencja, czy temat okołopodhalański już tak zwyczajowo banalizuje przekaz ?

@MIROSŁAW C. pierwsza cząstka dość tradycyjna, ale cały obraz jest ciepły, oszczędny, z uroczą końcówką stanowiącą ładną klamrę z tytułem , pozdr.

@Roma oczywiście rozumiem, trzymam kciuki za ciekawe kierunki rozwoju, jakie obierzesz - wszyscy przecież jesteśmy w drodze…, pozdrawiam również.

@Waldemar_Talar_Talar ponoć „ inteligentni ludzie się nie nudzą”…Dodam od siebie tylko, że nie wyklucza to, iż zdarza się, że inteligentni, nawet oczytani bywają piekielnymi nudziarzami dla innych ;)

… przeczytałam z wielkim uznaniem, pięknie podane clou dramatu młodych ludzi - Raskolnikowa i Sonii. Uwielbiam Dostojewskiego, wybaczam mu wszelką polonofobię ( i całkiem niedawno znów zwiedzałam pewne miasto śladem dzieła wielkiego Fiodora…), pozdr.