wierszyki

Dzięki Konradzie, sama wiosna :-) Kowal bezskrzydły: co to za owad i jak wygląda? Czy kowale gryzą, są pożyteczne czy to szkodniki? Sprawdź | RegioDom

Mówi się nawarzyć piwa, czyli przysporzyć kłopotów. Może ? Było: póki się toczy, taka klamerka z początkiem, najładniejsze co w tym wierszu. Toczyć się może kamień, może z górki, może pod górkę, któż wie. Życie się toczy, czyli trwa - trwać może walka, może cisza przed nią. Jestem za życiem - jestem - dosłownie - za kamieniem i go toczę. Może tworzę przyszłość trochę jak żuczek z czegoś może niezbyt przyjemnego dla zbytnich purystów. Ale może inni dali głosy bez większego znaczenia na co, nie wiem. ;-)

A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. Rdz 1,31 Bardzo fajne ;-)

NADMIAROWE OBRAZY odwiesić za sobą ciemnozielony fartuch — polany najsłabiej zasolonego morza ekfraza Heleny z Kaczorem Wlastymila Hofmana

Kiedyś mój syn pokazał mi jak sztuczna inteligencja sprawnie pisze na każdy temat. Ale człowiek na każdy i w każdy sposób nie napisze, gdzieś tam ma w sobie coś własnego, może to ta różnica. Potrzebuje czasu do zmiany, nie kilku sekund. To też różnica. Jest kimś po prostu. Spokojnym lub wzburzonym jak morze, ale nie wszystkim naraz. Miłego

Spokojna albo wzburzona, zależy od czasu i od ceny (warsztat). :-)

Wilki się dwoją i troją Uciec przez lustro już żadnej nie pozwolą

Co im z tego zwycięstwa? Też umarli. Ładny wiersz i do zastanowienia. Szkoda tego Polaka niestety w strefie Gazy. Trudno o tym nie pomyśleć. Pzdr

Napisałabym dwiema stronami tej samej rzeki. Słowo brzeg ma rodzaj męski, tym sposobem w jakiś sposób nadajesz i tej rzece pierwiastek męski, brzydki-wojenny. Może chodzi i o liczbę podwójną, musiałabym się bardziej zastanowić. Liczba podwójna, ale nie mnoga w każdym razie podkreśla ten stan konfliktu, który dąży do ostatecznego wyeliminowania jednej strony. Nie ma tu miejsca na coś pośredniego. Nie wiem, jak czuć może się w tej sytuacji ktoś, kto nie jest z definicji jednym lub drugim brzegiem, ale przypuszczam, że z czasem jakiegokolwiek definicje przestają istnieć. Jesteśmy tu, drudzy są tam. Dopóki nie przesunie się granica i znów będzie jakieś tu i jakieś tam. Pzdr.

Gdzie ta jaskinia! :-))

Najtrudniejsze są śmierci dzieci. Ale przecież dobrze, że były choć krótko. Udany wiersz moim zdaniem, trzeba wielu blizn, by do tego dojrzeć. Pzdr :) wiecznie młody krzyż - bardzo ładne :) w wierszu...

Dziękuję @huzarc @Monia @beta_b :)

Dużo takich słów, że wolelibyśmy, by to były wyłącznie metafory: szklane bryzgi krwi czy papilot ognia. Np. Szklana Pułapka nr CXXIV.

Aby być niepoukładane, jednak musi być coś. Młodość - jeszcze niepoukładana przyszłość. :-)

Stare miasta często wydają się coraz młodsze :-)

O, jeszcze takie piękne zdjęcie po zalogowaniu :-) Ten piasek pustynny, nie tyko że niebo stało się białe, ale było przed długi czas. Zaskakujące zjawisko.

Takie nasze, nielogiczne. Dobrze napisane.

Michał. Inspirujmy się wierszami, a nie kogoś życiem. Mnie by dotknął tego rodzaju tekst, gdyby ktoś go odniósł tak nie podlegający dyskusji do mnie. Dlatego napisałam. Równie dobrze byłoby o czymkolwiek innym, wkraczającym w życie prywatne jak nagłówek z pomponika. Nawet jeśli to jest treść jej twórczości bo nie wiem, wyłupiłeś sedno i zawiesiłeś jak oderwany łeb nad odrzwiami. Ktoś się wzruszy, a drugi rzuci pomidorem. Tak to czuję. Rzucajmy w wiersze jeśli już. Śmiejmy się z nich, tyle mamy, co się pośmiejemy :) Wszystko byłoby ok tylko po co ta inspiracja do osoby. Tyle, hejka

W takiej formie to obraźliwy tekst. Niczego tu więcej nie widzę niestety, a jeśli jest, to niestety nie w tym tekście. Spokojnych świąt :-)

Bo toż jest już prawie kura. Taka duża. Żółta? - bzdura! Z serii rzeczy niewiarygodnych, a jednak prawdziwych, czy tak - Konradzie? :-)

Dzięki @huzarc Pomyślności :-)

Dużo dodajemy sobie do tego, co nie jest pewne i lepiej, by zostało w sferze wiary. Ale to, że w pewnym momencie tracimy jakąkolwiek sprawczość i możemy tylko zaufać temu ziarenku, które zasialiśmy kiedyś kiedyś i nie wiemy, czy dobrze, to tak. :-)

Bezduszne niebo czy fiołkowa krew, wyraziste i kojące miniatury :) Bezduszne, które jest po prostu pełne duchoty, a fiołkowa tylko Tego, który zmartwychwstał - tak widzimy świat nawet ten, którego jakbyśmy nie mogli przecież zobaczyć. To w tym "widzi mi się" u Ciebie właśnie bardzo ładne i szczególne. Pzdr :-)

I krzyż był z drzewa. Wszystko na miejscu :)

Te ptactwo i uwiązanie przypomina mit prometejski, gdzie dusza zastępuje odrastającą wątrobę. Coś jakby takiego ;) Ten po prawej pierwszy był w raju. Prometeuszowi nie dane było raz umrzeć. Możnaby pięknie pobawić się w interpretacje.