aff

Gawron przyleciał na zimę: W tym roku się pomyliłem. Jesiennych róż słodkie pąki noc konserwuje, liść zwątpił... Spod cierni spadł w miękkie tło. Modrzew w anturaż miodowy, zagaił, zapomniał, jak człowiek... Słońce uparcie zachodzi. Mniej go, a babie nie szkodzi: Namaluj jesień w żywych kolorach. We krwi komarzej? W pościgu pleśni? W sam raz na mały, ot, poczęstunek. Małych miniatur koloratury, nawet chrypiący gawron się zmieścił.

Dedykacje też ulatują w nurt portalowych powtórzeń. Wszystko nieprawdziwe, ale wiersz ładny. 🌼

Poeci kartoflani Mówią sobie - poeci. A dobrze, że się strawi I jakoś tam obleci. Fajny wiersz:)

W pamięci! ;)) Bardzo sympatyczny wierszyk :)

Czujni jesteśmy, gdy coś nam zagraża ;) Jest taka sympatyczna piosenka Kabaretu Starszych Panów Kaziu, Kaziu, Kaziu:)

Mniszek kwitnie jak na wiosnę, wszystko "na czasie".

O ile lubimy czerwiec, to tak ;)) Pamiętam Twoje haiku o szuramiu, tak, o samo szuranie chodzi najbardziej :) Prosta czynność, która przenosi w indywidualne skojarzenia. Pozdrawiam 🌼

Kulejące słońce. Też mi brak światła. Warto sprawdzać poziom Wit D3. 🌞

Wgryza się we serducho, ładnie o niej. 🎹 Pik pik, świetna muzyka do rekonwalescencji swoją drogą. 😉

Dzięki :) Chyba lepiej się czyta w dłuższych wersach, wtedy te jak mówisz słabe rymy mniej wpadają w ucho. Szybciej. Tak pewnie zmienię. Dziś akurat jest czytana Ewangelia o ślepcu, który ściągnął płaszcz przed Jezusem, syna Dawida. Myślę sobie, że koresponduje to z cichym o tej porze obrazem lasów. Pzdr.

Szuramy w liściach, co dopiero spadły. Spod pustych dziupli las słucha się, jakby cichy przed nocą, co wlecze się w chmurach. Oddech Jerycha — Kocierz pod Grabową. W liściach szuramy, a każdy ceglany. Dotknąć go, unieść z cerowanej rany. Zmokłe w nas miasta w hale Jaworowe, nieszczelność serca w grądy niegrobowe.

Dziękuję.

Dziady i listopadowe chryzantemy, zapach ognia ze zniczy, wypierany coraz częściej przez ogniki na baterie, to wszystko polskie. Wystarczy pomyśleć, przypomnieć sobie, i stajemy się tradycyjni jak stare grzyby, co… nie? Pozdrawiam serdecznie 🌞 Super wiersz, ino trza mieć nastrój 🌼

Dziękuję @Rafael Marius :)

Dziękuję:)

Same nieszczęścia z takich związków, przecież można zostać przy wspólnej herbacie i soli w kubku. Takie kiedyś bywały sąsiedzkie pomagajki, dziś nie wypada zapukać bez umówionej wizyty. Fajnie się czytało :)

A wiesz, że trochę autora tak właśnie odbieram. Pamiętam jak miałeś kiedyś taką fazę na wiersze.kobieta i wszystkim prawie wygarnąłeś, że są stare, siwe i głupie. No i co, żyję dalej ;) Pzdr🤪

Dziękuję :) Dziękuję @Kamil Olszówka @iwonaroma 🍀

Słodka jesień - W drewutni pod śliwą Wciąż żywy (motyl)

Jest taka przepiękna miejscowość, do której tylko dotarłam, ale nie pobyłam, myślałam, że o niej chcesz napisać :) Może jeszcze popłynę Krutynią dalej za Zgon, bałam się szerokiego i głębokiego jeziora, pogoda była niepewna, tylko sobie popatrzyliśmy. Oprócz narodzin i śmierci jest dużo dużo, warto o tym pisać :) 🍀

Oj Kocie drogi a to Ty jesteś :))) Jaki ten świat mały, tylko nicków wiele. Pięknie komentujesz jak nikt inny, szczerze, choćbym chciała nie potrafię. Ten tekst napisałam po przejściu kryzysu i jest jaki jest. Pozdrawiam 🌞

Czy to wilki wyją do Hostii? Przyznam się, że czasem wolę zupełnie ateistyczne wizje świata. Ale piękna była pełnia, akurat wracałam do domu i mogłam poobserwować. I nisko nad horyzontem o takiej "ludzkiej" bardzo porze :) Możnaby się prawie poczęstować. :)

Folium to liście ale i księga, tak przeczytałam w słowniku. Można zatem przeczytać w odniesieniu do Sakramentu mszy św. Złocą się pięknie liście, bajeczny widok i uchwycony moment "przeistoczenia". Pzdr 🌞

Kłaniam się. Już zwątpiłam, bo przez pewien czas nie pisałam. W życiu być poetą to być wariatem, niestety nie znajduję dla siebie drogi. Pozdrawiam serdecznie. Cieszę się, że wciąż ją jesteś osobą wrażliwą pomimo przeróżnych treści kierowanych.. czasem wchodzę na opowi... Pzdr serdecznie

Doczytuję sobie, że to ty to trochę wyrzut, że ty inaczej... Że znajdujecie się w innym momencie życia i owszem, piękne złocą się chryzantemy, ale to taki podchwytliwy rodzaj zaproszenia w wieczność, więc i żal, o którym zapominacie, ale jest jeszcze trochę, skoro piszesz wiersz. Tak sobie tłumaczę owe powtarzające się ty. A ty inaczej. 🌞