Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    1 311

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    19

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. viola arvensis
    @Adam Zębala zimny i trochę mroczny utwór ale prawdziwy.
  2. viola arvensis
    @Kasia Koziorowska ładnie, poezja jak trzeba.
  3. viola arvensis
    @Wiesław J.K. puściłam utwór głośno, i moja mama go rozpoznała. Bardzo jej zrobiło się przyjemnie. 🙂 @Leszczym bardziej subtelnie może? 🙂 Cóż, kobietom nie dogodzisz ... 😉
  4. viola arvensis
    @Wiesław J.K. ale super pioseneczka 😃
  5. viola arvensis
    @Sylwester_Lasota bardzo dziękuję, miło mi 🙂 @FaLCorneL o naprawdę proszę Pana? Znowu jestem roześmiana ! 😀
  6. viola arvensis
    @Starzec taka to bajka niejednego dorosłego... Super !
  7. viola arvensis
    @Ma_rianna_ chyba jeden z piękniejszych współcześnie pisanych wierszy o jesieni, jakie czytałam. Gratuluję !
  8. viola arvensis
    @violetta tak tak "można sobie porobić " 😂
  9. viola arvensis
    @Monia dokładnie! Jak to w życiu 🙂
  10. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz hahaha ( słowotwórstwo w powyższym komentarzu. Nie myśl sobie ... 😄
  11. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz no to mnie teraz szczerze uśmiechnąłeś 😀 ( przepraszam za słowotwórstwo 😎)
  12. viola arvensis
    @Kwiatuszek cudnie !
  13. viola arvensis
    @Stary_Kredens Tekst na medal, pobudza do refleksji. Trochę przemyconego smutku i nostalgii, szczypta optymizmu, pysznie 🙂
  14. viola arvensis
    Czy pan na mnie rzucił okiem proszę pana? Czy ta chwila mogła by być zatrzymana? Westchnął pan i uśmiech szczery podarował. Czy pan westchnął do mnie czy żartował ? Chodzi mi po głowie pan od rana. I rozprasza, czuję wielce się zmieszana. I tak nagle pan się obok znów pojawia. Gęsią skórkę mam na plecach pan to sprawia. I niechcący pan dotyka mojej dłoni. By za chwilę zgarnąć włosy z mojej skroni... Chcę uciekać lecz nie mogę proszę pana. Czuję się przez pana aurę zatrzymana. Pan pewnością swoją mnie czaruje. Ja wątpliwe z motylkami dziś się czuję. Pan mi mówi, że beze mnie na nic wszystko. Ja rzucenia się w ramiona jestem blisko. Drżą mi dłonie, czuję rozpalenie ciała. A pan stoi niewzruszony niczym skała. Mam wrażenie, że pan tylko mnie podrywa. Proszę pana, przez to jestem nieszczęśliwa! Pójdę sobie, strzelam focha proszę pana. A już byłam w panu prawie zakochana...
  15. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 I o to chodziło. Dziękuję za docenienie 🙂
  16. viola arvensis
    @Krzysica-czarno na białym niebanalnie o tęsknocie i zakochaniu. Przyjemnie się czyta :)
  17. viola arvensis
    @Dragaz wielce melancholijnie i romantycznie. I czuć, że z serca płynie każdy wers. Doceniam!
  18. viola arvensis
    @lore1212 dobre i jakież prawdziwe.
  19. viola arvensis
    @Waldemar_Talar_Talar bardzo treściwy wiersz, choć krótki i prosty w wymowie. Pozdrawiam serdecznie!
  20. viola arvensis
    @Czarek Płatak hehe, dziękuję!
  21. viola arvensis
    @FaLCorneL no tak. Dziękuję uprzejmie.
  22. viola arvensis
    @FaLCorneL oj tam od razu zabije. Ogłuszy może troszeczkę.
  23. viola arvensis
    @FaLCorneL w wierszu wszystko jest możliwe. A podziw przyjmuję zawsze ochoczo 😉
  24. viola arvensis
    @FaLCorneL O! A czemuż to ? Przecież to lekki wierszyk jest...
  25. viola arvensis
    @poezja.tanczy dziękuję! Zaskakujące finały są najlepsze 😉
×
×
  • Dodaj nową pozycję...