Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
  • Postów

    1 107
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    17

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. @Wędrowiec.1984 wspomnienia... jak dobrze, że są, że można do nich wracać i do miejsc. Jak dobrze, że powstają takie ładne wiersze. Super!
  2. @Rafael Marius dobre myśli? Jak najbardziej - podsuwają 🙂
  3. @Rafael Marius nastroje przychodzą i odchodzą. Jedno jest pewne - anioły są zawsze z nami, nawet gdy my blokujemy ich działania. Realizm - też jest mi bliski 🙂
  4. @Ewelina widzę tu prawdziwy talent. Wiersz warty zatrzymania. Pozdr.
  5. @Dekaos Dondi jak dla mnie dziś chyba najlepszy wiersz. Szkoda, że nie ma na tym portalu nominacji/ wyróżnień dla wiersza dnia. Ten zasługuje na wyróżnienie!
  6. @Olaf Gawryluk wiersz bardzo dobry, pozytywny, pogodny przekaz. Zawsze mówię: wstań z kolan a zobaczysz jak niewiele rzeczy cię przerasta ! Pozdrawiam serdecznie.
  7. @Czarek Płatak świetny tekst, samo życie ze szczyptą humoru i sarkazmu.
  8. @Rafael Marius A tak losowo wstawiam wiersze. Ten ma z 10 lat, odświeżony trochę. 🙂 Nie lubię pesymizmu, do niczego się nie przydaje. Dzięki za czytanie !
  9. @Coretanima klasa! Wiersz porusza do głębi. Nie sposób przejść obojętnie. Podziwiam szczerze.
  10. @Coretanima pięknie dziękuję! To bardzo budujące trafić na godnego, bystrego czytelnika/ czytelniczkę 🙂
  11. @Waldemar_Talar_Talar takie pokojowe nastawienie w wierszu, i cały urok z tego, pięknie 🙂
  12. @FaLCorneL tak ładnie to bardziej z serca niż z mózgu 🙂
  13. @FaLCorneL jak zwykle świetnie Ci to wyszło. Pod wrażeniem!
  14. Anioły zwiały, pióra zostały, pozamiatane. Kiedyś też zwieję, rzucę nadzieję rano nie wstanę. Tłuką się lustra o moją młodość, zmarszkom odbijam. To takie płytkie, niczym dno butli, winna przemijam. Wielka to zdolność ciszy nie ranić, gadaniem głupim. Zamknąć się w swojej twardej skorupie, z milczeniem trupim. Patrzeć i słuchać i obserwować tak bez wyrazu. Wyjść poza ramy, malować barwy swego obrazu. Aniołów nie ma, siły im brakło bronić mnie dłużej. Patrzę na siebie jak na złudzenie w niebytu chmurze. Dzielę przez zero, mnożę prze zero- - wszystko przez ze mnie. Słońce wysoko, lecz noc mam w oczach, każdego ściemnię. Cóż więcej dodać, odjąć wypada siebie jedynie. Anioły zwiały, pióra zostały, Anioły- świnie !
  15. @Deonix_ Cóż, ja tez nie potrafię, rozumiem Ciebie ale w wierszu można sobie pozwolić na różne takie... Pozdrawiam serdecznie ! :)
  16. @Deonix_ oj, jakże mi miło ! Dzięki serdeczne :)
  17. @lirycznytraktorzysta jak dla mnie rewelacja !
  18. @duszka wspaniała subtelność i optymizm płynie z wiersza. Choć króciótki to pełen treści :)
  19. @Dragaz chyba nie musi... Czas jest bezcenny, jest darem, warto go cenić. A wiersz ogólnie na +
  20. @FaLCorneL niepewność to moja specjalność! A poza tym: cieszę się, że Ci się podoba. Pozdr.
  21. @Adam Zębala małe, proste szczęścia są najwspaniasze. Gratuluję umiejętności cieszena się z pięknej codziennosci i wiersza oczywiście 🙂
  22. @Ewelina jak dla mnie wiersz na 6. Nic dodać, nic ująć, świetny!
  23. @skarpetawsosie widzę głębię wiersza, niby prosty przekaz a jednak warto pomyśleć... Bardzo na +.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...