Ewelina

@Eleonora zgadzam się z Tobą. Jesteśmy doskonali w swojej niedoskonałości :) Pozdrawiam wiosennie :)

@staszeko ach dziękuję 😊 Nie śmię polemizować, cieszę się, że wprawiłam Cię w dobry nastrój. Ps. Nie panna :) @Tectosmith i dlatego warto marzyć :)

@Rafael Marius ze wszystkim się zgadzam. Natura ma swoją moc i warto z niej czerpać :)

@Tectosmith a to już miłość absolutna :)

@Olgierd Jaksztas dziękuję za interesujący komentarz. Paletę różnorodności ogranicza tylko wyobraźnia i wiedza, jaką jako ludzkość posiadamy. Pozdrawiam serdecznie

@Tectosmith a pewnie niektóre doceniają :)

@Tectosmith słabeusze boją się silnych kobiet ;)

@Rafael Marius Twój dzisiejszy wiersz mnie zainspirował. w przyrodzie szukam wytchnienia jej uroda wabi forma doskonała zachwyca nieskazitelny obraz życia i przemijania i mądrość przez miliardy lat zdobyta

@Tectosmith a to nie zawsze się zdarza, żeby mężczyzna poszukiwał silniejszej kobiety. Są mężczyźni, którzy przed silnymi kobietami uciekają w podskokach jak pasikoniki czy inne skaczące organizmy :)

@23. mózg mi się spocił przy próbie zrozumienia tekstu, ale to dobrze, bo mózg należy ćwiczyć. Krótkie, nieoczywiste treści są intrygujące i zatrzymują czytelnika - a przynajmniej mnie zatrzymują i zaciekawiają :) Pozdrawiam serdecznie

@Waldemar_Talar_Talar bardzo Ci dziękuję za przychylny komentarz 😊 Pozdrawiam serdecznie

leżę na łące wiatrem przepełniona jestem jakby piórkiem co spada tuż obok i ląduje blisko granic - zmysłów moich nieopodal gdy deszcz szumi ja nadal leżę na ziemi twardej między wierszami mój uśmiech wcale nie blednie powstrzymuję swój nagły szloch wyciszam się cała słodkimi westchnieniami - ulegle i leżę na łące zaplecionej ludzkimi ustami pełna snów kolorowych w czerwonej sukience ze wstążkami jasnymi z niebem na zawsze związana biegnę przez puch gęsty w dłoniach atłasowych chowam miłości różowe okręty biegnę z oddaniem przed siebie dogania mnie wiatr niebiesko-letni a ja ubrana w sen miodowy utkany nicią złotą jakbym skrzydeł dostała - frunę wysoko ku niebiosom leżę na łące chłodnej od rosy z chmur przezroczystych subtelnych bezruchem spadają jaskrawe krople a ja wciąż jestem bezcennie uparta ręką perłową trawę łaskoczę dosięgam stopą puszystej mety wtapiam się w pejzaż pragnieniem rozdęty

@Tectosmith najpierw narozrabia a później przeprasza :)

@Tectosmith toś mnie nie pocieszył :) Pozdrawiam z uśmiechem :)

@Tectosmith i nawet nie wiem, co odpowiedzieć.

@Rafael Marius do tych kwiatów jeszcze słoneczko by się przydało 🌞 Kiedy jest pochmurno to jakoś tak smutno i przygnębiająco się robi.

@Rafael Marius ciężko stwierdzić czym jest wywołane to rozdrażnienie 🤔 Ile ludzi tyle może być powodów. Ja też to rozdrażnienie dostrzegam, także u siebie niestety ;)

@Rafael Marius bardzo dobrze, humor ważny :) i dobrze, że wiosna skrada się coraz śmielej. Ach wiosna! :)

@Rafael Marius uroczo, wiosennie a i do tego z humorem :)

nie umiem pisać o tobie zbyt wcześnie mi się zdarzyłeś na najwyższe piętro mojego ciała się wspiąłęś gdzieś w połowie drogi do czubka głowy do szczytu zbyt szybko doszedłeś nie umiem o tobie pisać o tysiące słów potykam się boleśnie w powiekach drżących marnieją mi spojrzenia bo za wcześnie przyszedłeś w noc bez gwiazd chmurami zasnutą w krwiobiegu cię mam zaklęty we mnie jesteś jak piętno cię mam jak na skórze blizna rana zagojona i wszystko zbyt wcześnie nie umiem pisać o tobie nie umiem myśleć poprawnie w sądzie ostatecznym drzazgi z oczu będę wyrywać bo za wcześnie przyszedłeś na pamięć cię znam myślom potępionym polegnę zbyt wcześnie przyszedłeś a może zbyt późno w krainy w rozsądku odległe

@kwintesencja dziękuję i wzajemnie 😊

@kwintesencja zwiewny i taki delikatny. Bardzo lubię taką poezję. Pozdrawiam serdecznie :)

@staszeko 😊 rozumiem Pozdrawiam wiosennie :)

@SpArki Właśnie...to może być ryzykowne... Pozdrawiam serdecznie 😊

@SpArki może i tak :) Ale czy się da to nie wiem.