Ewelina

@poezja.tanczy niestety kocham słodycze :)

@slow ach znam ten ból, gdy otwiera się oczy i człowieka dopada rzeczywistość i tylko czas płynący jak rzeka koi, lecz nigdy od razu, a raczej wydaje się, zwłaszcza na początku, że całą wieczność trzeba czekać.

@Konrad Koper każdy lubi co innego. Ciężko wartościować co lepsze.

Rutyna już północ i za nami kolejny dzień nowy do startu się szykuje i ptaków sznur wysoko nad głową - /pamiętny w myśleniu o tobie/ na szlaki trafił poszarpane i nudę w moich oczach usta milczące zdrętwiały a gwiazdy wiekuiste szepczą na niebie: wszystko wiem o nas i nic nie wiem już północ pierzaste istnienia wylatują z gniazd ja wciąż zalegam u ciebie bez skrzydeł bez żadnego marzenia w przyzwyczajenia wrastam wciąż jeszcze letnie

@Adam Zębala dość przewrotne obyczajowo, ale może po prostu prawdziwe. Pozdrawiam

@Leszczym cóż, czasem warto wsadzić kij w mrowisko i wywołać wzburzone fale :)

@violetta zła się nie ulęknę :)

Wina pod powieką czas się gniecie i rozrywa rozpruwam gniewinie wskazówki życia idę w wyobrażeniach dalej - wciąż młoda lekka i piękna jak nimfa pod powieką drzazgi do dna wbijają się mija dzień za dniem mija czas we mgle i ty i ja i całe mnóstwo najgłębszych win za nami w sumieniach toczy się wstyd pod powieką wszystko jest bezpieczne - zamknięte szczelnie okiełznane jeszcze póki ból nie otworzy mi oczu a sumienie kolan nie ugnie - nie polegnę trwać będę

@Czarek Płatak interesujący niezwykle. Pozdrawiam

@Klip dziękuję serdecznie 😊 Pozdrawiam

@Klip lubię Twoje poczucie humoru :) Pozdrawiam serdecznie

@Waldemar_Talar_Talar bo słowa to za mało, czyny są potrzebne, żeby świat stał się lepszy. Tak rozumiem Twój wiersz. Wiersz z mądrym przesłaniem. Pozdrawiam serdecznie

@Coretanima bardzo Ci dziękuję 😊 Jest mi niezmiernie miło i cieszę się, że wiersz wprawił Cię w piękny nastój. Ja czasem sama czytam swoje wiersze, choć jakiś specjalnych umiejętności, o których piszesz nie mam, ale jakoś idzie :) Też lubię słuchać wierszy czytanych. Niedawno wzięłam udział w takim projekcie, w którym 2 moje wiersze będę czytane przez kogoś kto z całą pewnością ma większe umiejętności niż ja w tym zakresie:) Już nie mogę się doczekać efektu. Pozdrawiam serdecznie 😊

@Rafael Marius @Rafael Marius miałam na myśli nadzieję, ale nie tak daleko ona od marzeń.

@Rafael Marius dziękuję :) A czemu akurat teraz takie życzenia?:)

@violetta dziękuję bardzo :)

@Tectosmith dziękuję 😊 Pozdrawiam także słonecznie :) @poezja.tanczy Bardzo się cieszę 😊 Pozdrawiam serdecznie @Kwiatuszek dziekuję, miło mi bardzo :) Pozdrawiam :)

zachowam delikatność słów po brzegi wersów i mnogość niedomówień w każdym następnym wierszu zatrzymam uniżone myśli bez szelmowskich zapędów a miłość miłość obficie wylewać się będzie z ust na sam koniec - wysoko pod żurawie niebo popłynę ze słowem zaległym przy sercu przy tobie tak blisko tuż tuż

@Tectosmith dziękuję bardzo 😊 Pozdrawiam wreszcie odrobinę słonecznie :)

@Rafael Marius dziękuję :) Zawsze wychodziłam z założenia, że dobre relacje i najbliższymi, wzmacniają człowieka i poprawiają jakość życia. Oczywiście wszystko w życiu można robić samemu i być samowystarczalnym, ale to prosta droga do samotności... Nie sądzę, że warto nią kroczyć chyba, że samotność to świadomy wybór. Z drugiej strony jesteśmy od pokoleń jako ludzie tworzymy społeczności, w których wzajemnie się wspieramy i działa to całkiem nieźle, więc skoro działa to nie należy tego psuć.

@poezja.tanczy niestety w naszym pięknym kraju ogólnie mało kto czyta cokolwiek. Telewizja i internet wyparły nudną i uciążliwą czynność czytania czarnych ciągów znaków. Pozostają "zapaleńcy" którzy lubią czytać i robią wszystko, żeby czas na czytanie znaleźć. Co do wyboru: poezja czy proza to wydaje mi się, że tu mamy już indywidualne preferencje czytelników. Ja czytam i prozę i poezję, w zależności ile mam czasu na czytanie i w jaką lekturę pragnę się zanurzyć w danym momencie. Dziękuję za przychylne słowa. Moją ulubioną formą jest pisanie w pierwszej osobie i dlatego już od podstawówki wypracowania jak tylko była możliwość pisałam w pierwszej osobie, wtapiając się w postacie z lektur szkolnych i usiłując dać wyraz ich osobowości. Czasem występujące w moim wierszu "ja" opiera się więc na obserwacjach otoczenia/ludzi a nie mojego wnętrza. A owe "ja" nadaje osobistego wymiaru wierszowi i dobrze, bo piszę o tym, co przeżywam - choć czasem to przeżycia zapożyczone z zewnątrz a nie wynikające z moich osobistych doświadczeń. Pozdrawiam serdecznie :) @Rafael Marius dziękuję, udało się to na szczęście :) Miłego dnia :)

@Rafael Marius niestety... Ja zrobię ile mogę, żeby mój synek miał zdolność nawiązania normalnej, zdrowej relacji z drugą osobą.

@Rafael Marius obecnie mamy kryzys w materii tworzenia związków przez młodych ludzi. U nas w Polsce może nie jest aż tak źle, ale im bardziej rozwinięty kraj, tym trudnej o głębokie relacje. Tak jak piszesz kariera na pierwszym miejscu.

zamykam oczy... odpływam stąpając po bladych myślach "co słychać co słychać" - echa dnia minionego przez szybę wzroku się przedzierają uczucia po pęknięciach i głębokich rysach płyną przez półmrok dalej aż do następnego świtu brną nocą zaspane "do jutra do jutra" wołam i czekam aż za oknem będzie jaśniej szalem z milczących dotyków otulam się jest ciszej i w myślach ciasno bezpiecznie... może jeszcze zasnę

@Rafael Marius jest trudniej, bo ludzie żyją razem ale tak naprawdę osobno, każdy w swoim świecie, w swoich aspiracjach. Nie potrafią żyć dla innych, żyją dla samych siebie.