Ewelina

dłonie zegnę... rękawy zakaszę pomacam jak krawędzi plastikowej linijki i na chwilę zniknę przemierzając świat polietylenowy szeroki długi bez widocznego dna a potem w kałużę zielonych myśli popłynę zamykając oczy - poszukam sercem nowego miejsca bez plastikowych śmieci bez sztucznych mas odetchnę z ulgą na nowo zbuduję świat

@Tectosmith piękny wiersz, bardzo emocjonalny, a ja takie lubię. Pozdrawiam ciepło :)

@Rafael Marius Zyć chwilą tu i teraz, spokojnie i z nadzieją. Taką mam refleksję po przeczytaniu wiersza. Jak zawsze ładnie napisałeś.

@violetta subtelnie, nienachalnie, ale z akcentem i przyciąga uwagę. Pozdrawiam :)

@A-typowa-b nie irytuję się :) po prostu mnie zaciewiłaś :)

@A-typowa-b tajemniczy komentarz 😊 Rozwiniesz go?

@poezja.tanczy dziękuję 😊

@Rafael Marius ja też mieszkam wysoko, całe życie :) nawet jak się przeprowadziłam to na ten sam poziom :) Również cenię sobie widoki i przestrzeń, którą mogę okiem objąć.

@Rafael Marius myślę, że z tym słabym poetą to przesadziłeś. Ciężko prozą zdefiniować coś co może uchwycić tylko poezja. Tak przynajmniej mi się wydaje :) @violetta wokół tyle pięknych szczegółów, że żal byłoby ich nie zauważyć :)

@Tectosmith dziękuję serdecznie 😊 Pozdrawiam ciepło 🤗

czasem mam pragnienie żeby w dal patrzeć wzroku nie odrywać - do wąskiej kreski przyklejonego i rozczesywać myśli jak włosy rozczesywać a lekkość kolibra pawich piór nad brwiami uparcie nosić

@Tectosmith dziękuję 😊 Interesujący i wyjątkowy komentarz. Tak wiele różnych znaczeń ma jedno słowo: "strumień"... Tak, masz rację, czasem nie wolno się poddawać strumieniowi życia. Czasem trzeba zawalczyć. Pozdrawiam serdecznie 😊

@poezja.tanczy to tak jak w życiu, czasem też się dużo dzieje :) Pozdrawiam :) @Rafael Marius moja babcia zawsze miała długie włosy i nosiła kok. Dla mnie był on atrybutem "babcinności" :) Jako dziecko nie byłam w stanie wyobrazić sobie babci bez koka. Fakt, w życiu warto płynąć z prądem, można odpocząć i się zrelaksować, pozwolić się życiu nieść, nie stawiać oporu, nie złościć się...

@Leszczym bardzo trafne :)

znikam pod powiekami tropię ciemne plamki na ścianie tęczówek ośmielona przestrzenią warkocz rozplatam w skakanki długość brnę z fantazją rzeką wartką niedomówień... oddycham głośno i ciężko w wyraziste kształty - wolno się wtapiam błękitem niby języki ognia niby rozdarte serca płynę leniwie spojrzenia marzeniami pęcznieją i strumień płynie - z nim ciało jakby pięknieje

@Wiesław J.K. dziękuję 😊

@staszeko całkiem całkiem :)

@iwonaroma cieszę się, że Ci do gustu przypadło :) Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Wiersz ciekawy i fotografie kwiatów piękne :)

@Rafael Marius to też racja. Z tym że byłaby rewolucja :)

@Rafael Marius raczej tego nie doczekamy. Na ten moment świat bazuje na podziałach i różnorodności.

@Tectosmith tak właśnie, miałam skłaniać do przemyśleń. Cieszę się, że się to udało :) Pozdrawiam serdecznie 🤗 @Łukasz Jasiński sama nie wiem jak byłoby lepiej. Rozważałam też taki wariant, który podpowiadasz. Pozdrawiam.

o świecie z miliarda atomów połącz się w stworzenie jedno! tęczo łukiem ściśnięta wytęż siłę barw i na niebo się rozlej! kurzu puchaty w kłaczki podzielony skup się w kulę śnieżną! a Ty z sercem i rozumem potęgę pokaż naraz dwojgiem wykłutą!

@Rafael Marius temat okazywania emocji jest bardzo bogaty w różne aspekty. Właśnie mamy tu wiek, płeć, temperament, ale też wychowanie, kulturę, środowisko. Te wszystkie czynniki mocno wpływają na potrzebę, chęć i umiejętność okazywania emocji/uczuć. U Ciebie widzę, że nie było z tym kompletnie problemu. :)

@Rafael Marius zwłaszcza mężczyźni mają kłopot z przytuleniem się do innych mężczyzn i w ogóle z okazywaniem emocji