Manek

@Kwiatuszek Wielkie dzięki. Ale tak szczerze mówiąc obiecywałem sobie więcej reakcji na temat wiersza. Jak to się można pomylić, i to już nie pierwszy raz. Człowiek uważa wiersz za dobry a jednak mało kto na niego reaguje. Innym razem jesteś całkiem niepewny treści i formy a wiersz robi furorę. Niezbadane są dynamiki kierujące ocenami czytelników. ;-))) Pozdrawiam serdecznie

Ileż pytań Gdy odszedłem noc powiała. Słucham serca – ono milczy, Czy znalazłem, choć szukałem, Się niechcący w głuchej dziczy? Księżyc świeci czarno-biało, Cieniem rzuca wedle drzew, Po omacku usłyszałem Miły głos lub wilczy zew? Nad urwiskiem pochylony, Chociaż słońce jasno świeci. Wróbel czym dla czarnej wrony? Czy mikstura czas zaleczy? Ile dróg do celu wiedzie, Ileż celów pragnie dróg? Za plecami – chciałbym wiedzieć Tęskny wzrok, napięty łuk? Do modlitwy składam ręce Dla korzyści i ze strachu. Mi pomoże? Nie, nie ręczę. Boję kary się i piachu. Boję bogów się i ludzi A najbardziej męczy krzyk Przedawniony. Nowiem łudzi – Niby jest acz dawno znikł. Marek Thomanek 03.04. 2025

Dobre. Krótkie a mądre. Pozdrawiam

@Laura Alszer za te serducha śmieje mi się buzia od ucha do ucha.

@MIROSŁAW C. bardzo się dzisiaj ucieszyłem, stwierdzając że moje wierszyki pół roku później nadal bywają czytane. Dzięki za serducho. Pozdrawiam

@Wędrowiec.1984 Dziękuję Wędrowcze, że przywędrowałeś do mojego wiersza i pozostawiłeś ślad po sobie. Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_TalarTakie jest życie. Pozdrawiam @Alicja_Wysocka, @Berenika97 bardzo mi miło, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam

Gdyby skała dała ciała to by cała w swych zapałach nie ostała. ;-))

Jak odnaleźć drogę nocą Jak odnaleźć drogę nocą, Gdy nad głową szumi czas? Sowy skrzydła w mrok trzepocą, Czy na ścieżkę upiór wlazł? Jakim wzrokiem czerń przewiercić, Zrodzi w sercu się odwaga, Przepowiednia spad potwierdzi, Może tylko strach namawia? Ileż razy niepojęta Krętość ciemni się wśród drzew, Słodkie źródło, brud na rękach Albo znajdziesz pusty step? Marek Thomanek 11.04.2025

Dobre. Rytm się trochę zmienia ale to nie przeszkadza a raczej urozmaica wiersz. Należy tylko wiersz odpowiednio sobie przeczytać i nie będzie to miało nic wspólnego z żadnymi kołderkami czy słoniami.

Ileż razy robimy coś, wiedząc z góry że nie ma to żadnego sensu. A jednak jakaś siła popycha nas do tego. Czy jest to cicha nadzieja z góry na klęskę skazana? Trochę mnie to "sikanie" poirytowało, ale to już tylko takie osobiste odczucie czytelnika. Pozdrawiam

Populizm Gromkim głosem w zadufaniu, Dookoła wszystko milczy, Ciemność łowi lepki pająk, Puste pieśni ma w zdobyczy. Marek Thomanek 11.04.2025

@beta_b Miło mi, że przeczytałaś wiersz i pozostawiłaś znak po sobie. Pozdrawiam

Akurat ten wiersz mogłoby więcej osób przeczytać. Jest mądry i zapraszający do zadumy. Miałbym małą propozycję zmiany. Sugerujesz niewielkie znaczenie własnych wierszy w nawale wielkiej poezji. "Chwile" to jest ich jednak kilka. Czy nie za wiele? Aby jeszcze dobitniej podkreślić wypowiedź proponuję "chwilkę" "By podarować chwilkę zadumy" Oczywiście jest to tylko moje małostkowe narzekanie nad już wysoką jakością treści. Pozdrawiam

@Jacek_SuchowiczNajwiększą cnotą krytyka jest świadomość, że może nie mieć racji. Dzięki za wpis. Pozdrawiam. @Roma, @andreas graty za przeczytanie i serducho.

Chodziło mi o coś innego. Widzisz Twój ostatni wpis jest super i taki akceptuję. Czytelnik nie jest jasnowidzem i odbiera tekst tak jak został napisany a nie jak autor myślał. Twoje pierwsze wpisy, obojętnie czy tego chciałeś czy nie, wyszły jednak jak atak i to z pouczającym palcem w górze. Dlatego moja reakcja. Myślę, że miałem w tym wypadku prawo do obrony. Chętnie komentuj dalej moje wiersze. Szkoda by było gdybyśmy się teraz całkowicie poròżnili. Tylko ton musi się zgadzać a nie tylko treść. Jestem zdania, że czegoś takiego można od literata wymagać. Pozdrawiam i mam nadzieję, do następnego razu.

Ależ Brachu, nie obrażaj sie teraz. Nie uważam że jestem genialny. Jest jednak tak, że kto chce rozdawać, musi umieć i zebrać a Ty jak widzę zebrać nie umiesz. Wyjechałeś na mnie jak wielki uczony na przedszkolaka a jak Ci pokazałem że nie masz racji to zaczynasz się pienić i mi ubliżać. Szkoda!!!

@Alicja_Wysocka Ależ nie, nie denerwowałem się. Była to tylko informacja. Wiem, że się spodobało i bardzo się z tego cieszę. Bardzo miły komentarz napisałaś mi powyżej. Leśmian niezmiernie mnie inspiruje. Jego wpływ można znaleźć w wielu moich wierszach. Bardzo lubię tą jego bajeczność naszpikowaną neologizmami. No i oczywiście melodyjność wiersza jest dla mnie bardzo ważna. Pozdrawiam serdecznie @MIROSŁAW C., @violetta, @Dagna bardzo dziękuję za serduszka. Cieszę się, że się spodobało. Pozdrawiam

@Alicja_Wysocka Zostanie tak jak jest. Przeczytaj sobie na głos moją i Twoją wersję a zobaczysz. No i powtarzam co napisałem powyżej: Nie zaczyna się zdania od "się" ale w środku zdania może ono występować nawet na początku wersu. Tak samo jak i, ale, oraz itd. itp.

@FaLcorNAbsolutnie się nie zgadzam. Nie ma takiej reguły, że wers nie może zacząć się od "się". Gdyby oczywiście był to początek zdania, to co innego. Moje "się" znajduje się w środku zdania. Tak więc jest to jednak nie moja a Twoja pierwsza narta. Chcąc mieszkać czy mieszkać chcąc. I wte i wewte Leśmian układa swoje zdania. Zresztą nie tylko on. Chodzi tu o zachowanie rytmu w wierszu. Polecam popracować nad zagadnieniem rytmiki. Oto Twoja druga narta. Wiersz nie był pisany wczoraj, spójrz na datę pod wierszem. Narta następna. Kompetentna i konstruktywna krytyka jest warta złota. Cenię Twoją próbę i chęci ale niestety "zakantowały" Ci się wszystkie narty jakie tutaj użyłeś. Za serducho serdecznie dziękuję. Pozdrawiam @Alicja_Wysocka Zmienić łatwo ale rytm się załamie. Już nie będzie leśmianowo.

@FaLcorNRozumiem. Czyli wiersz nie przekonał. Nic nie szkodzi. Są różne gusta. Szkoda tylko, że czytam jedynie twierdzenie a uzasadnienia tezy niestety brak.

Nie rozumiem o co chodzi. Mógłbyś wyjaśnić? Pozdrawiam

@melorymy zainspirował/zainspirowała mnie do napisania tego pastiszu. Mam nadzieję, że mistrz Leśmian się o to nie pogniewa. Dwoje ludzieńków 2.0 Dwoje kochanków, sercem tak podobnych do siebie Się szukało nawzajem, razem mieszkać chcąc w niebie. Kiedy miłość poczuli, to od pierwszej już chwili Jeszcze się nie spotkali, już za sobą tęsknili. Dla niej bitwy by staczał, rwać pragnęła dlań kwiaty, Jakiż świat był w dążenia i marzenia bogaty. Bez poznania mijali z bliska się i z oddali – Nie wiedzieli o sobie, bo się przecież nie znali. Aż w niepoznawaniu żywot dożywocili, Pochłonęła oboje gleba w tej samej chwili. Nie spotkali się ciałem, więc szukali się duchem, Zaszumiały przestworza trochę czarne i głuche. Dusze hen uleciały, gdzieś do nieba czy piekła, Tylko pamięć za nimi grzmiała po grobach wściekła. A wściekała się wściekle, acz na koniec skończyła – Na wytartych nagrobkach opuściła ją siła. Wtedy ciała kochanków rozsypały się w prochy, Powiał wiatr przeznaczenia, mieszał wszystko po trochu. Proch przemieszał starannie, złączył pod głazu bryłą, Lecz ludzieńków na świecie już niestety nie było. Marek Thomanek 08.05.2025

Takie wiosny wcześniej też już bywały. Nawet Kora śpiewała o tym 40 lat temu. Ale klimat się naprawdę zmienia, taka jest natura a człowiek to jeszcze w wielkim stopniu przyśpiesza.

Czyli wojna o pokój ;-))