Rafael Marius

@Ewelina Niektórzy lubią skakać z kwiatka na kwiatek, niewierni. Choć czasem bywają tak atrakcyjni, jak motyle.

@jan_komułzykant Nad Bałtykiem w nocy na plaży jest strasznie zimno. Nigdy nie wytrwałem dłużej niż do zachodu słońca, a potem trzeba było wracać przez las z latarkami, bo tam gdzie jeździłem to było dzikie miejsce i całkiem ciemno. Na łąkach świeciły jedynie świetliki.

@Somalija Dziękuję za serduszko.

Ja mam długowieczną rodzinę. Większość ludzi żyje ponad 90 lat. A rekordzistka 106. Ale ja aż tak wysoko nie mierzę. Za wiele nie mogę, ale się staram. Też tęsknię za tamtymi czasami, choć beztrosko to u mnie nie było. Szybko wkroczyłem w dorosłość. Tak było i nas. Mama brała pożyczki w pracy. Dokładnie w tym rzecz. To jest to czego obecnie brakuje najbardziej. Tak samo było i u nas, choć kobrę to i ja oglądałem również jako dziecko. Ja też mam wolskie korzenie z dziada pradziada. Wspólne kibicowanie wiadomo, za pieniądze zarobione na lewo. Świetny wierszyk.

@Waldemar_Talar_Talar Ładnie opisałeś i prawdziwie.

To pamiętasz prawie tak samo dobrze jak ja, bo ja mam 54. Młodość zawsze będzie najpiękniejsza niezależnie od okoliczności. Liczą się emocje, a nie rzeczy lub ich brak.

Właśnie miłe wspomnienia z dzieciństwa. A Ty coś pamiętasz z PRLu?

No tak kolejny wynalazek ułatwiający życie słabowidzącym.

W sumie masz rację jakaś władza musi być. Inaczej byłaby anarchia. Choć ja kiedyś byłem punkiem, zatem anarchistą, ale to dawne nastoletnie czasy. Teraz już z nimi nie walczę, co innego za komuny.

To zależy kto patrzy, niektórzy takich subtelności nie dostrzegają. Jasne. Jak obserwuję dzisiejszą młodzież to są strasznie dziecinni w porównaniu z towarzystwem, w którym ja się obracałem, będąc w ich wieku. Jakieś 10 lat różnicy. Czy to dobrze, czy źle to już inna para kaloszy?

@Nata_Kruk O ptaszkach zawsze miło poczytać, szczególnie gdy dobrze napisane. Też się interesuję ich życiem.

@Magdalena Komar Ja też jestem z pogranicza dwóch epok, przykładowo fotografii cyfrowej i analogowej.

W sumie ci z nomenklatury to mają za czym tęsknić. Mieli uprzywilejowaną pozycję społeczną. Ale tęsknią też zwykli ludzie. Ci w moim wieku to za młodością, która akurat w takim okresie dziejowym przypadła. A także za większą ilością wolnego czasu, która była do dyspozycji. Niektórzy lubili stać w kolejkach. Byli nawet zawodowi stacze. Dziękuję za przychylność.

Jak by nie patrzeć to za komuny minęło całe moje dzieciństwo i okres nastoletni, zatem pamiętam dobrze jak się sprawy miały. A lekko pod względem materialnym nie było. Dla równowagi znacznie bujniej kwitło życie towarzyskie, które często zaczynało się w kolejce. Moja babcia, gdy PRL upadł zaczęła odczuwać samotność, z łezką nostalgii wspominając jak to miło się stało w kolejce. Można było pogadać z ludźmi, a teraz został już tylko telewizor. Dziękuję miło usłyszeć, iż posiadam już własny styl.

U mnie jeśli chodzi o relacje damsko męskie to nie powraca. Ale owszem wiem, niektórzy praktykują rozstania i powroty. Myślę, że to zależy od typu osobowości, są tacy, którzy lubią odnawiać związki.

@Rolek No cóż różni są ludzie i nie należy ulegać stereotypom. A polityków nie ma co słuchać, gdyby nie Twój link to nawet nie wiedziałbym, że Tusk tak się postarzał przez te 30 lat odkąd go ostatnio na jakiejś manifestacji fotografowałem.

Albo zapisać się na listę społeczną i czekać tygodnie lub miesiące z obowiązkiem codziennego meldowania się u kierownika kolejki. A średnia pensja oscylowała między 18-30 dolarów w zależności od okresu. Dziękuję za serduszko i ciekawy komentarz.

@any woll Widocznie czar minionych chwil już zwietrzał skoro się nie chce. Wszystko przemija.

To coś nie za bardzo z tą relacją. Brak współbrzmienia. Woła o stroiciela.

Ja szacuję, ile kto ma lat po oczach. Popatrzę wnikliwie i już wiem z dość dobrą dokładnością ile komu minęło wiosen. Ale co innego wiek metrykalny, a co innego suma przebytych doświadczeń, które też najlepiej widać w oczach. Dziękuję za obecność.

@Starzec Wygląda mi na jakieś spotkanie przed dłuższym wyjazdem.

Na tej ze zdjęcia nie byłoby zbyt miękko, ale w wierszu jest piknik na kocu zatem nie ma to większego znaczenia, każda będzie dobra.

@poezja.tanczy Niektórzy faktycznie tak już mają, ale terapia musiałaby być bardzo intensywna, żeby coś zmienić i mogłaby doprowadzić terapeutę do śmierci.

@iwonaroma Nie należy zamiatać problemów pod dywan, bo z czasem przestaną się tam mieścić, a jeszcze wcześniej odbiją się koszmarami sennymi. Życie jest jak wiersz, trzeba umieć czytać nie tylko łatwe i radosne jego fragmenty, ale również smutne i trudne... z ciekawością dziecka.

Tak to jakiś specjalny gatunek, sadzony nad stawem.