staszeko

Zabawne przedstawienie historii Polski: wszyscy chcą tego samego, wszyscy chcą dobrze, lecz właśnie dlatego dochodzi do konfliktów, bo domek za ciasny; nie każdy może mieć pokój z balkonem i widokiem na morze. 😊 Pozdrawiam. 👋

Uważam, że życie każdego człowieka jest ciekawe, trzeba je tylko opisać. Dzięki za odwiedziny i komentarz. 👋

Samo życie… Sądzę, że wielu czytelników może w tych wspomnieniach odnaleźć coś z własnych doświadczeń. 👍 Pozdrawiam. 👋

Wydrapać tętno w tym kontekście znaczy chyba poderżnąć sobie żyły i czekać aż Cerber zabierze na drugi brzeg Styksu… Im młodszy autor, tym czarniejsze myśli… Czemu tak jest?

Łez zabraknie na tym świecie, zanim rozpuścimy wszystkie głazy. Dobry wiersz, chociaż bez powyższych komentarzy wszystkiego bym nie zrozumiał. 👍

@violetta Jeśli miałaś na myśli śnieg to może być tak: podmuchem płatków* wchodzę w twoje ciepło porwij mnie śnieżną burzą i oczyść drogę * lub kryształków, tylko nie wiem, czy rym wytrzyma. 🤔

Podoba mi się myśl przewodnia, rysująca ciekawą scenę, lecz nie jestem do końca przekonany co do tych ziarenek i falowania. Ziarenka kojarzą mi się z piaskiem, a piasek jest szorstki i zgrzyta w zębach. Z kolei „faluj mnie” oznacza „poruszaj mnie falistym ruchem”, czyli do góry i w dół, więc można by zastąpić „kołysz mnie”, gdyby nie chodziło o śnieżną burzę, która jest raczej mało delikatna. podmuchem kropli wchodzę w twoje ciepło porwij mnie śnieżną burzą i oczyść drogę To tylko przykład, o co mi chodziło. Pozdrawiam. 👋

Przyciągnął mnie tytuł, ale sam tekst nie trafia do mnie — zbyt mechaniczny i dosłowny, za mało zmysłowy, wyłącza wyobraźnię. Lubię patrzeć z dystansu, przez lekką mgiełkę, zwiewną zasłonę, marzyć, a tutaj zbliżenie: centymetr po centymetrze, że nawet nie wiem, gdzie jestem. Ale to tylko moja opinia; na pewno dostaniesz wiele polubień; też dałem serducho💜, gdyż poezji nie powinno się czytać za darmo. 😊 Pozdrawiam. 👋

Nie, nie powinienem używać Twojego opowiadania do promocji własnych utworów, dlatego usunąłem cytat i jeszcze raz przepraszam za tę gafę. 🙏 Kiedy opublikuję, będziesz mógł znaleźć całość we właściwym miejscu. 📚

@Somalija Kiedy będziesz pisać, pomyśl również o tym — służyłem w marynarce wojennej trzy lata i wiem jak łatwo zamienić wrażliwego człowieka w maszynę do zabijania: wystarczy ubrać go w mundur, dać mu karabin, potrzymać przez kilka godzin w zimnie na szczerym polu, a stanie się posłusznym narzędziem w czyjejś grze. Jesteś niewyspany? To ich wina! Nic nie jadłeś cały dzień? To przez nich! Zło nie spada na nas, jak nagły grom; przychodzi pomalutku niewinnymi kroczkami, krętą dróżką, dopóki nie oprzytomniejemy i nie zawołamy: Jak do tego mogło dojść? Życzę powodzenia w pisaniu. 👋

Przepraszam za długi cytat. Postaram się opublikować całe opowiadanie 13 grudnia i zostawię tylko odnośnik, chyba że nie chcesz, to usunę wszystko.

szybki elekton -> szybki elektron Istota zdolna zaostrzyć kij, zdolna jest również zbudować bombę termojądrową, a ludzka chwała kroczy krok w krok z zagładą. Wiersz ku przestrodze. ☠️

Na tęsknotę za dziewczyną jest najlepsze wino 🍷 i… druga dziewczyna. 😊

@error_erros Tak myślałem: mężczyźni to myśliwi, kobiety to zbieracze. 😊

Wspólne pisanie wiersza to jak wspólna jazda samochodem: jedna osoba kręci kółkiem, druga pilotuje. 😊 Wiersz wielce przyrodniczy: co chwila zawadzam głową o gałązkę, bądź nadeptuję stworzeniu na ogon. 🌼 Pozdrawiam. 👋

A to ci historia… 👍 Znam podobny przypadek, kiedy egzaminujący bardziej dawał wyraz frustracji nad własnym życiem, aniżeli faktycznym stanem wiedzy studenta.

Najbardziej uderzyły mnie te dwa wersy: Wojna to ekstremalny sposób realizacji różnych celów: również torowania drogi genom własnej grupy, kosztem innych grup. Pozwól, że skomentuję Twój wiersz cytatem z książki The Painted Bird Jerzego Kosińskiego (niestety nie posiadam polskiej wersji, ale można przetłumaczyć z łatwością na translatorze Google): When the sufficient number of birds gathered above our heads, Lekh would give me a sign to release the prisoner. It would soar, happy and free, a spot of rainbow against the backdrop of clouds, and then plunged into the waiting brown flock. For an instant the birds were confounded. The painted bird circled from one end of the flock to another, vainly trying to convince its kin that it was one of them. But, dazzled by its brilliant colors, they flew around it unconvinced. The painted bird would be forced farther and farther away as it zealously tried to enter the ranks of the flock. We saw soon afterwards how one bird after another would peel off in a fierce attack. Shortly the many-hued shape lost its place in the sky and dropped to the ground. When we finally found the painted bird it was usually dead. (...)

@Somalija Jeśli tu są to z Jeśli tu są, to przeczytam z chęcią.

Tak, ale tutaj mamy do czynienia z poezją, nie sprawozdaniem z meczu, więc użycie „się” na początku jest dopuszczalne. Taki szyk był używany dawno temu; weźmy choćby to:

Dokładnie to samo miałem na myśli:

… w cud. Jest taka scena w filmie Upadek: Hitler siedzi przy stole w berlińskim bunkrze i patrzy na wiszący na ścianie portret Fryderyka Wielkiego. Może wierzył w tym momencie, że uda się mu powstrzymać aliantów, odwrócić nieuchronną klęskę, tak jak królowi Prus udało się rozbić sojusz austriacko-francusko-rosyjsko-saksoński. Twój wiersz jest wyjątkowy, bo nie spotkałem w życiu kobiety zainteresowanej tym tematem, ale… chyba już o tym wspomniałem. 😊

Naturalnie: autor zawsze powinien stać z boku (najlepiej w cieniu drzewa) — niech dzieło przemawia! 😊

„się” to zaimek dlatego powinien stać na początku (o ile to możliwe). Umieszczanie „się” po czasowniku jest naleciałością po rusyfikacji. Równie dobrze można by napisać: idę psem z spacer na. 👴🏽🐕

Wierszy nie trzeba nazywać, ani szufladkować — mówią same za siebie. ✨

Dobre rymy; jest kolor i nastrój; bije z wersów moc — magia poezji. 👍 Nie tłum emocji — daj im szansę żyć, choćby przez chwilę krótką…