staszeko

Dam serducho jeśli policzysz: jak często piątek wypada akurat trzynastego?

Naprawdę udało Ci się dobrnąć do końca? Opowiadanie liczy ponad trzy tysiące słów, więc czytanie musiało zabrać przynajmniej 15 minut. Przekonywano mnie, że nikt nie ma czasu na dłuższe teksty i teraz żałuję, że się nie założyłem w tej kwestii o grubszą sumę. 💰 Dziękuję i pozdrawiam serdecznie. 👋

Naprawdę nie spodziewałem się takiego zainteresowania cieknącym kranem, tym bardziej cieszy mnie Twój komentarz. 😂

Zaiste… Radość zawsze przemoże smutek, a wiekuista młodość zatriumfuje nad starością. Oby jak najwięcej takich wierszy. 👍

W kasie nadwyżka? Będzie popijawa! 🥂 Fajny wiersz w stylu Tuwima. 👍

Mnie uroda nie jest do niczego potrzebna, ponieważ wystarczająco dużo piękna mam wokół siebie. 👹 Nie, nie chcę wiedzieć jak wyglądasz naprawdę, bo lepiej budować wizerunek na podstawie tego co piszesz, Agnieszko. 🇸🇴

@error_erros Ale marudzisz… Dałem serducho, a posądzasz mnie o złe intencje. Daj żyć, jestem tylko człowiekiem! 🦍

Nie martw się — najważniejszy temat, formę można zawsze doszlifować. Poza tym nie bierz sobie do serca komentarza od kogoś, kto jest strasznie rozpieszczony, a nawet do cna zepsuty wyjątkowo wysokim poziomem prezentowanej tutaj poezji. 🤣 A tak na serio — nigdy nie staraj się dogodzić gustom czytelników, bo zaleziesz w maliny! 🍓🍓

Zgadzam się: najlepsza muzyka to cisza, inaczej nie słychać żadnych dźwięków. Żyjemy w czasach akustycznego zanieczyszczenia: nawet nie można nadmuchać materaca, zebrać liści bez włączania hałaśliwych urządzeń. Dlatego tak bardzo lubię jeździć za miasto w góry — schodzę ścieżką po zboczu, siadam na kamieniu i nasycając oczy widokiem doliny, czekam aż wiatr zagra w wierzchołkach drzew… 🌄🌳🎶 Wiersz taki sobie — nie porusza zbytnio stroną poetyczną, ale temat jak znalazł! 💜 Podobno w ostatniej części (Allegretto - Presto) tego koncertu Mozart wykorzystał melodię śpiewaną przez jego szpaka. 🐦😉

Czytałem to na głos, coś wleciało mi do gardła i teraz bolą mnie płuca 🫁, a na twarzy dostałem błękitnych plam. 😰 Chyba pójdę do lekarza… 🤒

@Bielcieni Ciekawe przemyślenia… W końcu jesteśmy zawieszeni na cienkiej nici między życiem i śmiercią… Mój sąsiad stawia szopę na motocykle i narzędzia. Zniwelowali mu część działki, uzbroili stalowymi kratami, zalali betonem, ale przy okazji podcięli korzenie drzewom rosnącym po drugiej stronie płotu; olbrzymim drzewom, rozłożystym, rzucającym miły cień na moją werandę i te drzewa teraz umierają powoli, od środka, tak jak to opisałeś — wciąż stoją, szumią na wietrze, wychylają konary w stronę słońca, lecz życie z nich uchodzi: soki przestają krążyć, gałęzie usychają, liście tracą ciemnozieloną barwę. Obumierają, chociaż nikt tego jeszcze nie zauważa. 🍂 Pozdrawiam. 👋

Jeśli wszyscy będziemy skrywać głęboko w duszy tajemnice, zamiast wyjść poza ciszę i poszukiwać, wtedy nikt nas nie spotka, nie polubi, nie zatęskni za nami… Podoba mi się styl i nastrój, ale zdecydowanie odrzucam przesłanie: księżniczka uwięziona w zamkowej wieży wygląda królewicza na białym koniu. 🛇

Wiersz przejmujący w swojej wymowie — znakomicie oddaje lęk przed śmiercią, rozrachunek sumienia, a przede wszystkim myśl końcową: czy nie można inaczej? 💀

W Piekle nie ma świąt — za dużo tam roboty z obsługą klienta, a serwis musi być pierwszej klasy. 😆

Życie to gra w klasy chodnikiem… Liczy się chwila, skok, ruch nóżki w podkolanówce; co było wczoraj, co będzie jutro, nie ma znaczenia. ♞ Ciekawe przemyślenia introwertyczki na ponury, deszczowy środek nijakiego tygodnia. 👍

Lucyfera Bóg kocha, bo to również Jego stworzenie. 😈💜

@ais Zapomniałem o jednym: człowiek leżący cały dzień w łóżku również zużywa mniej energii, a ponadto nie wydziela gazów, przez co obniża temperaturę Ziemi. Wystarczy nic nie robić, a będziemy mieć w następne święta trzaskający mróz. ❄️☃️

Obchodzenie jakiegokolwiek dnia zwiększa zużycie energii, dlatego najlepiej wszystko wyłączyć, przykryć się pierzyną i niczego nie obchodzić. 😴💤

Smutek subtelny jest zdrowy, ponieważ pozwala docenić radość, jest czymś normalnym, jak siąpiący deszcz po słonecznym dniu, po którym znowu zaświeci słońce, ale z Twojego wiersza przebija jedynie smutek, jakby odbicie stanu emocji człowieka, którego w życiu już nic wesołego nie czeka, czyli bardziej jest to depresja aniżeli smutek. Skoro nic po nas nie pozostanie, nikt o nas nie będzie pamiętać, czy odchodząc z tego świata można sobie pozwolić na jeden choćby uśmiech? Życie to krótki błysk gasnącej gwiazdy, mgnienie oka zaledwie, nie powtórzy się, ale z drugiej strony nie urodziliśmy się po to, żeby się smucić, dlatego właśnie warto na przekór wszystkiemu śmiać się, bo jeśli tego nie warto, to co takiego w życiu warto? Wydaje mi się, że odpowiedziałaś na to pytanie pozytywnie w samym tytule: „Miało być” — wyczuwam tu nutkę wyrzutu; „radośnie” — otóż to jest celem życia! Pozdrawiam uśmiechając się. 👋😊

Rozczytałem się i zapał do czytania mi ostygł… 🥱

Dwanaście żon? Prawdziwy superman! ✊ Do diabła z taką nagrodą: druga młodość z tą samą kobietą to prawdziwe piekło! 😈🔱

Nie tylko smutne, ale i samo dołujące. 🔨🤪 Poszukiwanie szczęścia wymaga samozaparcia i odwagi; smutek jest bezpieczniejszym wyborem — przynajmniej unikniemy rozczarowania, kiedy życie pokaże nam gorsze oblicze. 🎭 Życzę więcej optymizmu; Nowy Rok dopiero się zaczął. 🐇

Fajne — marzenia młodej kobiety, która nie potrafi zrozumieć brutalności świata. 👍 Wypowiedziane otwarcie, jakby to była lista życzeń, może zdradzać brak wyrafinowania, niedostatek porywających wzburzeń, intensywności uczuć, ale ja zawsze lubię najprostsze formy: radośnie świecące słońce w bezchmurny dzień. 🌻

Jezus ma w tym odcinku łatwe zadanie: kobietom wystarczy snucie planów, które prawdopodobnie się nie spełnią. A może wcale nie chodzi o plany, ale przyjemność ich układania w pięknej scenerii, pod okiem Najmądrzejszego? Taki wariant jest całkiem życiowy, dlatego mi się podoba. 👍

@Kamil Olszówka Zazdroszczę, że zanim się urodziłeś mogłeś starannie wybrać swoich rodziców.😉