Stracony

to co piękne, często nieuchwytne wymaga trudu, wyrzeczeń zanim na szczyt wejdziesz musisz się wyrzec siebie to co lekkie i przyjemne masz w zasięgu ręki, portfela zanim w przepaść spadniesz możesz się nieźle zabawić co wybierzesz, twoja sprawa jest jednak taka obawa nic nie zrobisz ! nie będzie nagrody, ani kary przeminiesz smaku życia nie zaznając

@Leszczym Ciekawie, w roli obserwatora, bez oceniania w stylu "paragonów grozy" ohyda. Rzadko z knajp korzystam, ale jeśli znajdę taką prowadzoną z pasją, lubię wtedy wejść ze znajomymi i kasy nie liczyć. Może za dwa lata będzie więcej takich.

Jestem przygotowany. Mam cukier, sól, mąkę, czekam aż piękna sąsiadka wpadnie coś pożyczyć :) :) :) Przyznaję, że potrafisz tchnąć dobrym humorem. Dzięki za odwiedziny :)

Moja poezja jest osobista, wynika z przeżyć. Jak żyć w zgodzie ze sobą, kiedy nie możesz być sobą? Takie stanęło przede mną pytanie. Przez lata próbowałem się dopasować, pogodzić i jedno i drugie. Jednak bez powodzenia. Zrozumiałem, że "tęsknota" jest jakimś konstruktywnym stanem, wartościowym. Może jest zawieszeniem, ale daje natchnienie. "Wyjść przed horyzont", wychodzę w ten sposób :) Dziękuję za odwiedziny, szczególnie cieszę się, że spotykam znane mi wcześniej osoby.

@Leszczym To mi się kojarzy z ludźmi, którzy potrafią tylko ranić i to skutecznie. Głusi na otoczenie, nieliczący się z nikim. Im nie można nic zarzucić, skomentować, bo są tak bardzo wrażliwi. Widzę, że takich ludzi jest coraz więcej i to jakby mimo woli. Nie są chyba tego świadomi, ani temu winni. Ot taki wytwór dzisiejszych czasów. Nie wiem co autor miał na myśli, a to właśnie siła poezji. Dla mnie bardzo ciekawie i trafnie ujęte.

To prawda. Czasem jednak nie możesz pójść, gdzie chcesz. Nie tylko dobro osobiste się w życiu liczy. W samotności i tęsknocie widzę jakieś szanse na ocalenie siebie. Tak kombinuję :) dziękuję i też pozdrawiam :)

@sisy89 @Leszczym Dziękuję za Waszą obecność :)

@beta_b No można by inaczej przelać na papier co miałem w głowie, fakt. Dzięki za odwiedziny i podzielenie się opinią. ... dosłownie, to ująłeś - "Fraszka na czas". Dzięki, że wpadłeś :)

Jestem jednak optymistą. Dostrzegam ewolucję człowieka ku Człowiekowi. Jednak funkcjonujemy w zbiorowości, różnych systemach politycznych, kulturowych, społecznych - one jakby nie nadążają za nami. Dziękuję za odwiedziny :)

Właśnie, długo zajęło mi zrozumienie, że trzeba być po prostu sobą, nie dopasowywać się na siłę, nie spełniać oczekiwań, aby było jakoś. Tutaj właśnie pojawia się rola tęsknoty, równie piękna jak miłość, choć przeraźliwie samotna. Co daje w zamian? Nie tracisz siebie. I o to mi chodziło, a że nie lubię się w wierszach rozpisywać, więc tak to oddałem :) Dziękuję za radę, raczej trafną wskazówkę i odwiedziny.

... tak, to proces. Gorzej z miłością :)

nie będzie drugiej szansy na życie o jakim marzysz na miłość spełnioną, jedyną nie będzie drugiej szansy na stanie się Człowiekiem nie ma co dużo pisać czas chowa się za horyzont tęsknota w pełni

@Wędrowiec.1984 Mogę się tylko cieszyć, że są ludzie podobnie patrzący na życie, świat, rolę człowieka, sens naszego życia. To daje nadzieję i zapał do wykonywania swoich małych codziennych obowiązków, które jednak wraz z innymi ludźmi składają się na pracę dla dobra ludzkości. ps. Dawno, dawno temu...bo 14 lutego 1990 roku, zostało wykonane to zdjęcie Ziemi. Sonda Voyager 1 zrobiła tą fotografię naszej planety z odległości ponad 6 mld km, znajdując się poza orbitą Plutona. Spokojnie możemy więc powiedzieć, że tak wyglądamy z końca Układu Słonecznego. Podróż w to miejsce zajęła sondzie prawie 13 lat.

Jest naturalizm. Przejmujący i pusty, gdyby nie wspomnienia a więc nadzieja, że warto było. W życiu chyba należy podążać od sensu do sensu. Czasem wiersz jest wart tyle co jeden wers. Tutaj go znajduję a to cenne znalezisko.

@Unapali Niezły klimat. Siąść w ciszy ze swoją samotnością. Ona tutaj a ja tam. Jest potencjał.

@andrew Kilka wersów z esencją nauki Chrystusa. Wzajemnie, Radosnej Wielkanocy.

@mariusz ziółkowski Ten wiersz akurat jest faktycznie tak dobry jak naleśniki z malinami :) Wyraziste uczucia, głód życia, nastrój chwili, piękne i proste, fantastyczne.

Bardzo cenny i na czasie dla mnie wiersz. Nieco momentami zbyt naturalistyczny, ale tylko w zestawieniu z moim usposobieniem.Dotykasz w nim (w wierszu) prawdy dość przewrotnej. W młodości nie potrafimy oddać zachwytu słowami, ale czujemy we wnętrzu wyraźnie, pięknie do bólu, przeszywająco... W dojrzałym wieku potrafimy wyraźnie, pięknie do bólu, przeszywająco oddać zachwyt słowami, ale nie potrafimy już tego tak wyraźnie poczuć. Rodzą się we mnie pytania. Tak już będzie? Czy może jeszcze uda się tak poczuć jakby się chciało? A może jeszcze pójść dalej, połączyć dwa stany razem? Co z tym wszystkim zrobić? To wyjątkowa wartość Twojego wiersza, tym bardziej, że zwyczajna prosta wiośniana :) Wielkanoc przed nami. Zdrowym i Radosnych Świąt!

@Laura Alszer Jest dosadnie ,to tak odpowiem. Nie można od dziwki oczekiwać miłości i wierności. Skąd więc ta kolejka?

...mas się bardzo boję, na masach wyrośnie nowy Lenin, Hitler lub inny diabeł, Wierzę w siłę indywidualizmu, ale nie egoizmu. Żeby nawiązać do ptaszków, to tak mi się marzy jak wróbelki :) razem ćwierkają a każdy piękny i inny na swój własny sposób :) Lubię Twoje wiersze, są trochę niepokojące, nie wiem do końca co w nich siedzi, ale zawsze sobie przekonwertuję coś dla siebie. Pozdrawiam

@andreas „Z tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz” :) Wzajemnie, pozdrawiam. Przekaz i humor wiersza oczywiście rozumiem.

@Nata_Kruk ... królowie się nie chcą zmienić, więc czas na człeka. Mam taką nadzieję, że im dalej od króla, tym lepsi ludzie i tą nadzieją się karmię po ziarenku, każdego dnia. Robię swoje pogodzony, że świata nie zbawię, nie dokonam wielkich czynów tylko wiele małych.

...Stefan :) A serio, to fajny wierszyk napisałeś. Trochę na czasie, nie szukamy głębi tylko chwilowych pokus. Czasem nie wiem co jest lepsze, zaważywszy na doświadczenia.

@Nata_Kruk Hmm... jakie to wspaniałe uczucie zachwycać się wierszem. Do tego wierszem współczesnym i nie tyle to jest tego wiersza największym fenomenem lecz to, że poetka dotyka tego samego czasu i tych samych czasów, co czytelnik. Wiersz o kilku warstwach, w każdej coś porusza, o czymś przypomina...

Piękny wiersz. Wiele rozterek w nim. Dla siebie wybieram powolne zanurzanie się romantyzmu w niszczących warstwach czasu, odchodzenia w cień wartości w jakie wierzę i w jakich wzrastałem.