Stracony

@iwonaroma Tak, też mi się tak wydawało. Mogło być " "Dla innych być drogowskazem Chociaż sam nieraz zagubiłem się w drodze." lub coś podobnego. ALE stwierdziłem,że skąd mam wiedzieć czy droga ,którą szedłem była wystarczająco moją własną drogą. "Drogowskazy" co wskazują ...prawdę ? Raczej jesteśmy tutaj wszyscy pogubieni. Dostrzegam więc sam większą myśl, której nie jestem w stanie teraz zgłębić. Podobnie jak w Latarniku (1). W każdym razie ostatnie wersy dobre,ale nie dość dobre :) Dziękuję bardzo za poświęcony czas.Zobacz jak Wszechświat działa, łączy czasem na chwilę dwoje ludzi. Co sprawia ,że zostają ze sobą na dłużej ,czy na chwilę? Przypadek czy świadoma wola?

@Rafael Marius Tak, tylko nie wiem czy do takiego stanu dążę, czy jednak on mnie prześladuje.Cieszę się, że czujesz podobnie pod warunkiem ,że to Ci pasuje. Dziękuję za poświęconą chwilę, bo przecież mamy limit chwil.

Wszedłem na szczyt i spojrzałem w dół Na wszystkie ścieżki mojego życia Iluż ludzi spotkałem z drogowskazami Chociaż sami zagubili się w drodze Zobaczyłem młodego siebie Wątły i mizerny, ale ciekawy świata Jeden cel miałem – być lepszy od samego siebie Dwa kroki w przód ,jeden krok w tył Tak szedłem ze słabościami Gdy upadałem, patrzyłem w gwiazdy Przecież tak tam pięknie myślałem Poznałem granice bólu i samotności Napiłem się ze źródła życia Dane mi było poznać jego smak Zobaczyć jak Słońce wschodzi naprawdę Poznać siebie, zaakceptować co poznałem Dla innych być drogowskazem Chociaż sam zagubiłem się w drodze.

Co jest ze mną nie tak, że wciąż dusza płacze Wznosiłem się wysoko, pięknie było, prawdziwie Szczęścia posmakowałem i to jest najgorsze Wiem kiedy zbłądziłem, pogubiłem drogi Dobrze chciałem dla innych, myślałem Że dam radę tak żyć, ale nie dałem Piękno nie bierze jeńców, nie ma białych flag Nie poddaje się, na drobne nie rozmienia Trwasz dla innych w poświęceniu Nikt o twe szczęście nie zapytał Napis na granicie po Tobie zostanie.

@aniat. Nigdy nie lubiłem kwiatów w wazonie.Zamykanie piękna w więzieniu , skazanie na powolną śmierć.Co innego jesień, kiedy piękno naturalnie zamienia się w romantyczne barwy jesieni by znów narodzić się wiosną. Tak też dzieje się w naszym życiu. Źle jak ktoś jest dla nas wazonem, dobrze gdy jest jesienią. Wiersz bardzo romantyczny, poetycki, piękny.

Nieśmiertelne piękno, dotknięcie Boga Głębia wszechświata i człowieczeństwa Miłość i tęsknota by wznieść się ponad siebie Złączenie w jedno istnienie istnień Pragnienie wieczności i spełnienia Samotność.

@Waldemar_Talar_Talar Przywołałeś wspomnienia dzieciństwa, bo praktycznie wszystko to się działo, a po Szurkowskim mam bliznę na kolanie. Dodam jeszcze: kładzenie drobniaków na torach na blaszki, strzelanie z łuku , procy, petardy z karbidu,bieganie za obręczą starego koła rowerowego, zbieranie ziół, makulatury, butelek, odzysk miedzi z kabli...i jeszcze by się znalazło trochę. U nas chodziło się na pachtę czyli jabłka itp.To literówka czy tak w Twoim regionie się mówiło? Pozdrawiam i dziękuję za chwile z przeszłości. Fajnie było....

@Dragaz To nie była krytyka. po prostu pod innym kątem spojrzałem na szlif diamentu :) Wzajemnie pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Pochwała uśmiechu, jego mocy, dobrego wpływu na nas samych i otoczenie...Wielokrotne powtórzenie za każdym razem wbija się we mnie głębiej,jak gwóźdź w starą dechę :) , więc akurat na mnie zadziałało.

@Dragaz Moim zdaniem jest potencjał czyli znaczy,że nie wszystko gra.Chyba,że tak założyłeś, to bardzo przepraszam, może mam taki nastrój,albo się dobrze nie wczytałem w Twój wiersz, wybacz. Do rzeczy: nie pasuje do tego zestawienia "mroku", bo wieje grozą. Zdaje się zwykłe przestawienie wyrazów. Bo to takie piękne Umierać i rodzić się na nowo. Swoją drogą chciałbym zapytać, czy to nie takt, jeśli się komuś zwraca uwagę? Czy jest tutaj przyjęta jakaś zasada?

@Nostalgi.Nemo I właśnie o to mi chodzi, o ową sprzeczność. Nie o logikę, bo oczywiście tutaj masz rację. Według mnie taka sprzeczność w nas zachodzi. Ile raz prosimy Boga o to żeby dał nam znak i często szukamy takich znaków działania Boga. W naszych czasach oczekujemy cudów, bo to upewnia nas wierze.Oczywiście " Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli..."

@Nostalgi.Nemo Czy będzie ciąg dalszy po "granicie" ? W każdym z nas jest wiara i niewierny Tomasz. W każdym razie pytania o sens się pojawiają, napływają. He he z tą Odą to mi pochlebiasz :) Dziękuję za wizytę i podzielenie odczuciami. To już epilog przypowieści o siewcy. I zadawane pytanie nie o plon,ale może nawet wprost: po co Siewca to czyni? Fajnie,że zajrzałeś.

Oj, to by było bardzo poetycko i brzmi świetnie, eh dlaczego sam na to nie wpadłem :) Mogę splagiatować? Z drugiej jednak strony ta poetyckość narusza szarość przekazu. Więc sam nie wiem :) Bardzo Ci dziękuję za taki przeskok energii.

@Dragaz Sedno miłości bardzo oddane, w sposób prosty taki właśnie w jaki miłość przychodzi. Wiesz, a jakby "poczułem Twój dotyk" zamienić na "czułem Twój dotyk" ? Dziękuję za chwilę wspomnień!

To był wiersz bez przeznaczenia Nie o kochaniu ani zapominaniu kochać Nie o umieraniu ani zapominaniu żyć Krople deszczu spadają z nieba Czasem na szary granit

Takie wymowne, proste i trudne.Czy jest to odwaga? To jest dobre pytanie. Jeśli chodzi o pracę, o relacje ze znajomymi itp. - tak ,to odwaga. Nie jestem pewien czy odpowiedź jest taka sama co do podjętych zobowiązań. Całość bardzo udana i zawierająca życiową mądrość, którą powinniśmy posiąść za młodu :)

Być może zagadka to łatwa, bo kochankę nakryła czyjaś matka :)

Ha ha, ale ja nie myślałem o Tobie :)

Taaak ,a na koniec wiedźma na chatę przyjść :)

Och, to tylko jest nieszczęśnika zwodzenie :)

@Waldemar_Talar_Talar Tak, miłość mija różne po drodze ławeczki.Pożądanie już zajęte ,ale przyzwyczajenie wolne. Celnie to oddałeś i czuję,że pan chętnie jeszcze posiedziałby na tej pierwszej :) oj, dużo mądrości życiowej tutaj można wyczytać, dużo... Dziękuję za chwilę dobrej poezji.

I tak oto sernik stał się początkiem pewnej historii Ona nieuchwytna wróżka jak blask porannej rosy On jak deszcz ciągle grający w takt melancholii Na siebie wnet wpadły dwa złociste na polu kłosy - udzielił się nastrój wiersza i tu piszących:)

@violetta Poproszę o spory kawałek sernika :) Miły nastrój.

Tak, kto nie idzie z "duchem czasu" jest odstawiany na boczny tor. Świat tłumnie idzie naprzód,a tłum jak wiadomo ma wielką siłę ...i mały rozum. Dobrze więc chodzić w swoim tempie i własnymi drogami i czas może wtedy faktycznie wolniej płynie. Pozdrowienia

Dziękuję za dobre przyjęcie. Dopracuję błędy jakie znajdę. @Wiesław J.K. Tak właśnie. Większość ludzi nie przyświeca samemu sobie, jeśli o tym pisałeś.Dziękuję za odwiedzimy.