Stracony

@Lily Hamon To ja jestem wdzięczny,że Przechodzień zatrzymał się na chwilę przy ławce z bezdomnym i również poczuł nadzieję.

@GrumpyElf Tak, mało potrzeba. Jednak lepiej mieszkać na dworcu niż w "obcym domu".

Ewolucja i poezja razem? Czemu nie. Poszukiwanie celu i sensu życia przenika i jedno i drugie.

@Gosława Każdy ,kto zawinął do portu przestał płynąć.

@[email protected] A to bardzo ciekawe stwierdzenie i sam bym na to nie wpadł.Z wieczorem wzajemnie.

@error_erros Lekkie masz pióro.

"Znaleziony na dworcu" Wielu jest ludzi, których łzy już nie płyną. Wypłakane ich oczy wygasłą radością słyną. Wielu jest takich, co nie płaczą, serc nie mają i łez nie tracą. Ci co śpią na dworcach zapomniani przez boga i bliskich, Oni życie znają ,bo idą po ścieżkach stromych i śliskich. Wielu przegrało los, wielu los przegrał na wieczne potępienie duszę zatracił myśli owładnął i w nicość przegnał. Wędrowcy. Ci co szukają, co nadzieję za przewodniczkę mają, Oni jeszcze nie umarli, Oni ogień niebu wykradli - i czuwają. Póki nie zajdą za daleko, Póki ciemność ich nie ogarnie - są ocaleniem, solą ziemi.

@Kot Zjednoczenie ... czarna dziura pochłaniająca bez reszty ogród -rzeczywistość i tak już pozbawioną realności. Ogród ginie, bo tylko tak możesz zachować miłość. Dzięki za plus. Swoją drogą ciekawe czy twórca sam rozumie swoją twórczość ? @GrumpyElf Potem ,to już nic się nie liczy :)

Mądrością mi przypomina Małego Księcia. Bardzo zapadające w pamięć zwroty jak "rondo imienia ofiar zazdrościopuści pani ostatnim zjazdem". Każdy może tutaj wstawić swoją historię,przeżycia. Z wiersza przebija zdolność zwięzłego ujmowania wielkich spraw ludzkiego losu.Niewątpliwie mi się podoba.

Był ogród … Był ogród pełen kwiatów Taka cisza jak śpiew ptaków Powietrze, jeśli było – Szczęściem kolorowego motyla Odnalazłem dom róży Przywiodła mnie? Całość zmysłów mych ogarnia Jej zapach jak kształt I barwa jak jasność Młodym się poczułem Jej pierwszą młodością W nią się zapadłem Nie byłem już… Wpiłem się w róży nagość Jej płatki do siebie przywarte Smak miały jak promień Róża mnie słodka ogarnia … Do serca było tak blisko Płatki swe dla mnie otwarła Teraz jesteśmy już razem Nie ma ogrodu pełnego kwiatów Taka cisza … nie ma nas…