corival

@izabela799 Trening czyni mistrza. Bardzo dobrze, że piszesz, ćwiczysz i się starasz. Bez tego nie będzie progresu. Mam to samo. Pozdrawiam :)

@ais Podziwu godne wezwanie. Ludzie jak wiadomo bywają różni i nie jest powiedziane, czy powyższy apel zadziała, ale oczywiście każdemu wolno próbować zaktywizować tych, co to nieśmiali, pełni obaw, bez czasu, bez humoru itp. itd. Pozdrawiam :)

@jan_komułzykant W mojej biednej głowie zawróciło się od samego czytania, ale podziwiam dobór słów i zawartą w kilku słowach myśl. Pozdrawiam :)

@Pedro Vasqes Bardzo męcząca wizja... Pozdrawiam :)

@Elephant Interesująca wizja... żywy ogród przepełniony przepychem "liści". Każdy tak odmienny, różny, ale jest nadzieja, że w tym ogromie da się jednak dobrać któryś. Podoba mi się. I z trochę innej beczki: Może zamiast walczyć, spróbuj... Pozdrawiam :)

@aff Dziękuję za odwiedziny :) Wróciłam po długim czasie, a tu okazuje się, że ktoś tam mnie jednak pamięta... to miłe. A co do wiersza: muszę zejść troszkę z tego piedestału, bo zahaczę o coś... Pozdrawiam :)

@Arsis Jak zawsze w nieco apokaliptycznych obrazach zawarłeś inspirującą myśl. Cierpienie pozostaje cierpieniem, czy to w podziemiu, czy też na powierzchni... Mnie tam się podoba... Tutaj chyba zaplątało Ci się "się". Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za odwiedziny Waldemarze i za wysoką ocenę. Pozdrawiam :)

Jednak kłapie pełnym pyskiem, i wprowadza dziwne wtręty.

@alos Temat wzniosły i z wieloma aspektami bym się zgodziła, stąd pozostawiam swój ślad... jednak sposób przekazu troszkę to psuje. Oczywiście według mnie. Jakoś tak zbyt ciągnie tutaj momentami prozą jak dla mnie. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Spodobał mi się ten wiersz. Jak mi się zdaje: mowa tu o jedynaku, dumie rodziców... cóż, najgorzej jest, kiedy gorliwa opieka nie pozwala rozwinąć skrzydeł. Może ze dwie rzeczy bym poprawiła, np: ale ogólnie ładnie płynie. Pozdrawiam :)

@czkawka Jak rozumiem, jest to erotyk... jak dla mnie druga strofa wymaga jeszcze troszkę pracy, ale za to pierwsza podoba mi się. Pozdrawiam :)

@Dragaz Dość pesymistyczne spojrzenie. Czasami jednak i takie się zdarza. Warto ubrać je w słowa dla odświeżenia umysłu, jak stało się to powyżej. Pozdrawiam :)

Przyjacielem nie ten, co słów nie żałuje. Strumień miodu płynie hałaśliwy wielce. Klepaniem w plecy zimny wzrok maskuje, a zdobyte słowa ma w poniewierce. Wierne serce słucha i nie epatuje nadmiarem wyrazów, skupiając uwagę. Rady poszukuje, kryje cudze skarby, nie roni tajemnic idąc naprzód razem. Rozpaloną duszę chłodzi i odwrotnie, zimną wspiera hojnie, budzi już zastygłą. Klejnotem bezcennym dla każdego będzie, kto odszuka perłę piękności przedziwnej.

@Rafael Marius Jakoś tak dziwnym trafem wiele osób wzięło mnie tutaj za mężczyznę na początku, więc nie chowam urazy :)

@Rafael Marius Ja tam wedle tradycji podążam, ale oczywiście nie piętnuję innych poglądów. Dziękuję, że zajrzałeś i przy okazji... kobietą jestem ;) Pozdrawiam :)

@Natuskaa W ciszy łatwiej chwytać słowa i wykuwać treści, a wiosenny czas sprzyja przemyśleniom. W interesujący sposób to wyraziłaś. Pozdrawiam :)

@beta_b Zgadzam się z myślą zawartą w wierszu. Trudno jest wierzyć i zaufać. Poprzestanę na tej, bardzo ogólnej uwadze póki co. Co do wiersza, bardzo mi się spodobał sposób, w jaki wyraziłaś wątpliwości. Pozdrawiam :)

@Ewelina Ależ ogólnie rzecz ujmując zgadzam się jak widzisz :) Pozdrawiam :)

@Ewelina Fakt, niewiele mówi się o wynalazkach, podróżach, elementach gospodarki, edukacji i paru innych aspektach tamtych czasów. To dobrze jednak, że czerń i biel nie zdominowały Twojego myślenia. Jeszcze raz pozdrawiam :)

@izabela799 Podoba mi się to o czym piszesz. Troszkę jednak dopracowałabym tekst. Poprawiła rytm, usunęła parę słów. Na przykład w drugiej strofie "nigdy", a w czwartej "są"... Pozdrawiam :)

@Ewelina Ciemne średniowiecze, bo tak zdaje się rozumiesz tamtą epokę, nie oddaje ówczesnej rzeczywistości. Niemniej... w ogólnym zarysie nieźle oddałaś blaski i cienie przeszłości i współczesności. Żadna z epok nie była idealna. Pozdrawiam :)

Życie bujne wokół dzień za dniem pulsuje: rodzi i dojrzewa, a potem zanika. Zieleń, czy szarości, światło oraz ciemność nie przerwie procesu kolejnych pokoleń. Materia niszczeje, gwiazdy wypalają, zło zabija ciała, a miłość trwa wiecznie. Uroboros niesie przez wszechświat nasiona. Istnienie zapewnia bez nazwy i imion. Co umarło wzrośnie, chociaż nie od razu. Inne miejsce zajmie, inny czas zapewne...

@Waldemar_Talar_Talar Jak zawsze Waldemarze poruszasz ważne kwestie. Co prawda może nie na cały głos, ale jednak :) Pozdrawiam, choć po długim czasie, ale jednak :)

@GrumpyElf Rzeczywistość bywa przytłaczająca, ale z wolna wracam i znowu będę Was zadręczać ;) Pozdrawiam serdecznie :)