corival

@poezja.tanczy Zmiana taktyki... niekiedy popłaca. Spodobała mi się w zabawny sposób zaprezentowana i w gruncie rzeczy pouczająca historyjka. Pozdrawiam :)

@JaKuba Z teorią się nie zgadzam, ale podoba mi się konsekwencja myśli, więc serduszko wiersz otrzymał. Pozdrawiam :)

@Elwira Dziękuję za miłe słowa, a co do drzew i ich wpływu na człowieka, zgadzam się w pełni. Oddziałują jak najbardziej. Pozdrawiam :) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za czytanie Waldemarze. Pozdrawiam serdecznie :) @Rafael Marius Jak najbardziej jest to prawdą. Solidny znak graniczny ustawiony na kilkaset lat. Pozdrawiam :) @violetta To jeszcze trochę postoi Twoja grusza. Dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam :) @iwonaroma Dziękuję za odwiedziny i pozostawiony ślad. Pozdrawiam :) @poezja.tanczy Dziękuję za wizytę i ślad. Pozdrawiam :) @TectosmithMiło mi, że poświęciłeś czas na zajrzenie do tego wiersza. Pozdrawiam :)

shoping

@Sylwester_Lasota Owszem, tacy też są, jednak stanowią jedynie cząstkę masy. Przynajmniej z tego, co obserwuję. Dziękuję za pozdrowienia i nawzajem :)

@Leszczym Budowanie związku to trudna, zawiła praca i świetnie to oddałeś. Końcówka zabójcza i się tu uśmiechnęłam... Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Święte słowa... polubić to, co jest nam dane... wtedy mniej nerwów, zazdrości i innych takich. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Ewelina Zobaczymy jak tam będzie z tym "ostatnim". Być może peelka nie wytrzyma i za Twoim pośrednictwem będzie musiała wyrzucić z siebie znowu jakieś emocje... Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Dziękuję za docenienie wysiłków... Brzmiało by z pewnością lepiej, ale potrzebuję 11 sylab w wersie, dlatego jest jak jest. Niemniej za pomysł dziękuję, bo w innym wypadku byłby doskonały. Pozdrawiam :) @Wędrowiec.1984 I słusznie. Takie relikty również wiele pamiętają i znaczą. Gorzej u nich z duszą. Drzewo żyje, oddycha, można z pewnych przesłanek nawet wywnioskować, że komunikuje się z otoczeniem, więc wiesz... gdyby tylko jeszcze mówić mogło ;)

@Nata_Kruk I następna historia, jakże życiowa w zasadzie i nawet dałoby się wyszukać w realnym świecie takowe. Nadal w wielkim podziwianiu, choć dużo większym zrozumieniu... Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Wyszła z tego cała historia, nie koniecznie szczęśliwa, ale jak wiadomo nie ma gromadki bez zwadki... Nadal podziwiam wiadomą konstrukcję. Dla mnie to wielkie odkrycie. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Ha, nie mogłam się pochwalić znajomością Twojej wcześniejszej twórczości, więc przy trzecim Zrywie męczyło mnie... co za zlepek, z czego niby... i cofnęłam się tutaj. No i? Wszystko jasne... Podziwiam, że ze strzępków udało Ci się złożyć sensowną, logiczną całość. Podoba mi się i idę do kolejnego. Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota Podobnie jak niektórzy wypowiadający się powyżej, bez przyrody, a zwłaszcza dostępu do niej, chyba bym nie wytrwała. Nie wyobrażam sobie liczyć tylko na to, co podpowie mi internet... Niemniej wiersz zgrabny i na ważny temat. Pozdrawiam :)

@Wędrowiec.1984 Bardzo wyraziście piszesz, ale przeczytałam z upodobaniem. Pozdrawiam :)

@izabela799 I taki kurs należy utrzymywać. Ładnie zebrałaś... Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Cisza, też ją lubię, choć w dzisiejszych czasach o nią trudno. W ciszy łatwiej myśleć i więcej słychać... nie tylko na zewnątrz, ale i w środku. Pozdrawiam :)

@Starzec To dopiero zestaw dylematów, ale doskonale zestawiony. Bardzo mi się podoba i do tego odpowiada prawdzie. Przynajmniej czasem. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Jak by nie było, marzyć zawsze warto. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Arsis Jakiś straszny koszmar, po kilku raczej jasnych i spokojnych, wcześniejszych wierszach. Podoba mi się. Pozdrawiam Arsis :)

@poezja.tanczy Skrupulatnie wyłuszczyłeś znaczenie wiele mówiącego powitania i doskonale ubrałeś wnioski w słowa. Podoba mi się to, co napisałeś. Pozdrawiam :)

@Wędrowiec.1984 Takie drzewa mają swoją duszę. Dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam :)

Siedzi na miedzy rosochata grusza, oblana kwieciem, niczym panna młoda. Cicho szeleści, albo huczy groźnie, smagana wichrem pędzącym przez pola. Stoi na straży pełna majestatu, wiekiem spokojna obserwuje dzieje. Szumi przeszłością, tajemnicze siły żyją pod korą, także w koronie. Dojrzała matka darzy świat wiernością, ostoja życia miłością obdziela. Czasem śmierć wróży, chowa gniewne miecze, ofiary trzeba, by ubłagać drzewo. Pień przysadzisty, wiekowa matrona czerwonym ciałem zdobi, oczy kłuje, grą piękną cieszy zaprawione uszy, dymem okurza i rysuje linie.

@Ewelina No tak, bywa różnie... ale ładnie słowem zarysowany przypadek. Pozdrawiam :)

@JaKuba Nic, tylko westchnąć, ale zgrabnie napisane... Pozdrawiam :)

@kwintesencja Miło mi, że doceniłaś moje wysiłki. Pozdrawiam :) @violetta Dziękuję, że zajrzałaś. Pozdrawiam :) @Somalija Człowiek zawsze osadzał się w pobliżu wody, natomiast, kiedy miejscowość się rozrastała, problem dostępu do wody też rósł. Rzymianie zdołali rozwiązanie tego kłopotu rozwinąć ze znanym sobie rozmachem. Dziękuję, że zajrzałaś i ustosunkowałaś się... Pozdrawiam :) @Waldemar_Talar_Talar Cieszy mnie Twoje podobanie Waldemarze. Pozdrawiam :) @Rafael Marius Nie wiem jak tam z łaciną w szkołach. Tak się złożyło, że miałam ją w liceum i na studiach, więc nie odczułam jej braku. Miło mi, że poświęciłeś czas temu wierszowi. Pozdrawiam :) @Nata_Kruk Lubię zadumiać i cieszy mnie, że zawsze znajdzie się ktoś, kto zechce podrążyć, by dojść sedna. Miło mi, że zajrzałaś. Pozdrawiam :) @Asia Rukmini Dziękuję za odwiedziny i ślad, pozdrawiam :) @Elwira Miło mi, że poświęciłaś czas, pozdrawiam :) @Tectosmith Cieszy mnie, że zajrzałeś i zapewne poczytałeś. Pozdrawiam :)