corival

@Gerber Całkiem zgrabnie przedstawiona sytuacja. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Kamień mchem porośnięty i tajemna liczba gwiazd rozbudziły moją wyobraźnię. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Milena Jest myśl i gdyby przetrzebić strofy, burza i oczekiwanie na nią, stałyby się wyraźniejsze. Tak jak jest, giną w innych tematach, które byłyby doskonałymi pomysłami na kolejne wiersze, a tutaj rozbijają i rozmywają główny zamysł. Niemniej coś w tekście siedzi, więc... Pozdrawiam :)

@aniat. Wieża z kości słoniowej... nie warto się w niej zamykać. Dlatego właśnie przyklasnęłam pomysłowi z dalszej części wiersza. To zdecydowanie fundamentalne wskazówki I na koniec doskonała puenta. Jeśli już zmęczysz się życiem i pogonią, zawsze możesz wrócić do ciszy i spokoju. Jeśli jednak z nich nie wyjdziesz, nic nie usłyszysz, nic nie zobaczysz, nie będzie też o czym marzyć, bo bez życiowych doświadczeń i doznań niby o czym. Nie ma pożywki dla mózgu, nie ma i projekcji. Doskonały wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)

@Leszczym Tu znalazłam sens głęboki. Pozdrawiam :)

@iwonaroma Takiego porównania nie spodziewałam się zupełnie, ale dziękuję za tak wysoką oceną i pozdrawiam :)@Kamil Olszówka Osady wyspowe istniejące na peryferiach monarchii wczesnopiastowskiej, rzeczywiście pobudzają wyobraźnię. A konstrukcje drewniane, które przy tym wykorzystywano, na przykład przeprawy mostowe, czy platformy sztucznie powiększające obszar wysp, mogą budzić szacunek. Co do wierszy dot. pradziejów, nie tylko polskich, również już trochę mam na koncie. Pozdrawiam serdecznie :) @kwintesencja Kiedy natrafiłam na wzmiankę o archeologii wysp, moja wyobraźnia również ruszyła, więc nie dziwię się innym. Dziękuję, że zajrzałaś i serdecznie pozdrawiam :) @Sylwester_Lasota Miło mi, że poświęciłeś chwilę. Dziękuję za pozdrowienia i również pozdrawiam serdecznie :) @Rafael Marius Na pradzieje, ludzi żyjących w głębokiej przeszłości, ich wierzenia i zachowania z nimi związane, trzeba jednak spojrzeć innym okiem, niż oko współczesnego człowieka. Należy jednak włączyć swego rodzaju filtr i wówczas okazuje się, że cały świat pradziejów wygląda trochę inaczej niż nam się wydaje. Nie było sielanki, a niemal każda czynność była walką o przetrwanie. Ciężkie czasy? Cóż. Dla nich normalne, więc jak sądzę punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Miło mi, że zajrzałeś i pozdrawiam serdecznie :) @lirycznytraktorzysta Dziękuję za czytanie i ślad. Pozdrawiam :)

@Leszczym Może właśnie dlatego widać to nawet lepiej... dziękuję, że zajrzałeś i pozdrawiam :)

@iwonaroma Intrygujące spojrzenie. Kocisko podrapało się za uchem i pomyślało... czy naprawdę nie ma już ścieżki, po której porządny kot mógłby sobie chodzić bez napotykania człowieka? Tak jakoś mi się skojarzyło, a wierszyk mi się bardzo spodobał. Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota Świetna opowieść... dobry zwyczaj, nie pożyczaj... bo później oddać trzeba. Rozwiązywanie problemów drogą sprzedaży też musi być przemyślane jak widać na powyższym obrazku. Pozdrawiam :)

@Leszczym Rzeczywiście niezwykle klasyczne i wzniosłe skojarzenia, a ja tak prozaicznie wobec tego z drobnym opóźnieniem wszystkiego naj życzę i pozdrawiam :)

Pluskanie wody, trzcinowe szelesty, snują opowieść o tak dawnych czasach... pamięć najstarszych ich nie obejmuje, ziemia i woda wieści przekazują. Jeziora, rzeki, obawy budziły. Kto zamieszkiwał niedostępne tonie? Wodą do picia, kusiły spokojem, ukryciem mienia, bezpieczeństwem życia. Naprzeciw lękom odwaga stawiana, dar przebłagalny ofiarą dla bogów, niewielkie grody i duże grodziska rosną na wyspach, szuwarowych gąszczach. Podziw dziś budzą przemyślne konstrukcje. Drewno budulcem sporego nadbrzeża, mosty, platformy i inne pomosty. Zdumienie wielkie kunsztem dawnych twórców.

@error_erros Ten rytuał faktycznie ma tendencję do zrywania masek i zasłon. Czary Zielonej wróżki wciąż oscylują wokół magii ognia, której, jak słusznie zauważyłeś: Pozdrawiam errorze :)

Aktualnie lawiruje taki jeden w gęste knieje.

@Waldemar_Talar_Talar Słusznie prawisz Waldemarze. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Słusznie czynisz motając smutki w cukrową watę. Trzeba chwytać radości i przyjemności... smutki mają tendencję do przypominania się same... Podoba mi się tekścik. Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota A tak, tak... to ów efekt inspiracji ;) Człowiek współczesny w leśnych ostępach... wybitnie nieprzystosowany :) Dziękuję, że zajrzałeś i podzieliłeś się intrygującym wierszem na kanwie... Pozdrawiam serdecznie :)

@Sylwester_Lasota Cieszy mnie, że mój tekst Cię zainspirował. Popełniłeś bardzo udany wiersz o różnych odcieniach. Najpierw nastrojowy, później troszkę dowcipu, ale i napięcia, a na końcu wolta i niespodziewana puenta. Niezwykle mi się spodobał. Pozdrawiam serdecznie :)

@Paryski zegar Najwyraźniej nawet w tej kwestii bywają rozmaite podejścia... Tak myślę, że to bardzo dobrze.

@Monia Całkiem niezłe skojarzenie. Pozdrawiam serdecznie :) @Rafael Marius Niezwykle adekwatne jest to określenie... Pozdrawiam :)

@violetta Bardzo kwietnie, miło i pachnąco się zrobiło. To dobry domek na upały... Pozdrawiam :)

@Maciej_Jackiewicz Co za brutalne przebudzenie... a miało być tak pięknie. Popraw sobie same na samo. Pozdrawiam serdecznie :)

@Waldemar_Talar_Talar Tak, ciszę już zahaczyłeś, ale jak widać masz jeszcze sporo na jej temat do powiedzenia. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Rolek Jutro jest zawsze zagadką. A tekst całkiem, całkiem. Pozdrawiam :)

@kaarcikZgadzam się, że treść, nie stanowi dla Ciebie problemu, ale co do formy... Moim zdaniem mniej prozy, a więcej poezji. Przykładowo: Materac podpiera plecy, prześcieradło gryzie stopy, zbuntowane gardło dusi, cztery łapy grzeją nogi, chrapie niedoszły kochanek. A za oknem wzbiera szarość, wyostrza oczy i widok, czerwony pasek pickupa tak niczym american dream, chociaż jakość znacznie lepsza. Oczywiście to tylko moja próba, na podstawie tego, co jest w Twoim tekście, ale być może pomoże. Pozdrawiam :)

@Tectosmith Bardzo dziękuję, cieszę się i również serdecznie pozdrawiam :)