Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

corival

Użytkownicy
  • Postów

    3 869
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    19

Treść opublikowana przez corival

  1. @Kasia Koziorowska Jak zawsze pięknie splotłaś słowami całą opowieść... z posmakiem, jak sądzę zdrady. Zrobiłaś to tak subtelnie, że tylko pozazdrościć. Pozdrawiam :)
  2. @Kasia Koziorowska Mogę tylko podziwiać sposób doboru słów, który u Ciebie widzę. W efekcie okazuje się, że pocałunek, o którym wspominasz, wcale nie jest aż tak wyświechtany... Pozdrawiam :)
  3. Tym razem coś z zupełnie innej bajki. Na prośbę, coś z hinduizmu. Kłąb wielorakich myśli, najdrobniejszy owad, i historia rodziny... i życie planety. Każdą cząstkę stworzenia, kosmiczny porządek, trzyma boska energia: osnowa wszechświata. Czas poznać wieczne prawo; pisze rzeczywistość. Mniej lub bardziej świadomy winien go przestrzegać. Zrozumie wnet naturę, pojmie świat materii, oswoi własną duszę, chwyci za ster władzy. Opanuje porywy wnętrza i zewnętrza, odkryje źródło wiedzy, nasączone mity. Czas jak koło cykliczny, tam głęboka wiedza o zdolnościach człowieka i zobowiązaniach.
  4. corival

    Gra rymów

    Z błogością się wyleguje, czuje letni zew łazęgi.
  5. @Sylwester_Lasota Przy takim założeniu, w zasadzie masz rację. Oczywiście ludzie starzeją się rozmaicie. Niektórzy są mobilni niemal do końca. Jednak patrząc w dużej skali... faktycznie. Pozdrawiam :)
  6. @poezja.tanczy Dziękuję za docenienie moich skromnych wysiłków. Pozdrawiam :) @Kasia Koziorowska Dziękuję Kasiu za tak wysoką ocenę. Nie wiem, czy zasłużoną, czy też ciut na wyrost, bo wciąż uważam się za adepta sztuki. Pozdrawiam serdecznie :) @Leszczym Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :) @Tectosmith Miło mi, że poświęciłeś czas... Pozdrawiam :) @Sylwester_LasotaCieszą mnie Twoje odwiedziny, dziękuję za pozostawiony ślad. Pozdrawiam :)
  7. @Rafael Marius Zgadzam się. Skutki bywają rozmaite, ale jak widać człowiek całkiem udatnie przeprowadził ekspansję. Dziękuję, że zajrzałeś. Pozdrawiam :) @kwintesencja Cieszy mnie, że znajdujesz w moich tekstach, przynajmniej niektórych zapewne, coś dla siebie. Pozdrawiam :) @tramwaj63 Oczywiście, że był Homo habilis. Jednak nie przejawiał tendencji do dalekich wędrówek. Dopiero Homo erectus ruszył w poszukiwaniu... Miło mi, że zainteresowałeś się tym tekstem i jak sądzę, wydobyłeś z głębin. A twórczość Kaczmarskiego znam, ten utwór również. Pozdrawiam :) @poezja.tanczy Tej teorii nie kupuję ;) Niemniej dziękuję, że zajrzałeś. Pozdrawiam :) @Tectosmith Dziękuję za czytanie i pozdrawiam :)
  8. @tramwaj63 Bardzo dziękuję za czytanie i ślad... Pozdrawiam :)
  9. @Kwiatuszek Bać się nie ma czego, ale i trudno powiedzieć, czy da się oswoić samotność tak na 100%. To trochę nieokiełznany charakter. Natomiast sam wiersz dobrze przemyślany i nader zgrabny. Pozdrawiam :)
  10. @kwintesencja Umysł bywa nieprzewidywalny... ale efekty Twojego umysłu, czy to smętne, czy zgoła odwrotnie, zawsze intrygują... :)
  11. @kwintesencja Ha! A ja lęku zupełnie w tym tekście nie widzę :)
  12. @kwintesencja Doskonale udał Ci się wiersz... jak sądzę, tak to właśnie wygląda. W ciszy i samotności własnego umysłu odnajdziemy sedno sprawy, wygrzebiemy sumienie i zdrowy rozsądek. Są tacy, którzy wydają się być wręcz przerażeni ciszą i chwilą dla siebie... Pozdrawiam :)
  13. @lena2_ Dobrze jest czasem wyhamować i pomyśleć własną głową w ciszy... Za każdym razem okazuje się, że świat jakoś toczy się dalej... Pozdrawiam :)
  14. @Nata_Kruk Kiedy ktoś odchodzi, pozostaje przestrzeń, którą człowiek odruchowo zapełnia jakby wyobrażeniem tej osoby. To chyba reakcja na pustkę, która pobudza smutek. Rozmowa, choćby i w myślach... pomaga dostosować się do nowej sytuacji... Tak sobie myślę. Bardzo udanie wyszło Ci ubranie tego odczucia w zaledwie parę słów. Pozdrawiam :)
  15. @Waldemar_Talar_Talar Lepiej ufajmy nadziei, bo to motorek, który napędza do czynu... zaleglibyśmy na kanapach w beznadziei i niemocy bez niej. Podziel sobie "przed nią" Waldemarze. Pozdrawiam :)
  16. @Nata_Kruk Prawdę mówiąc obawiałam się raczej, że wyskakuję przed szereg z tak szerokim komentarzem, ale zaryzykowałam i po Twojej reakcji widzę, że dobrze się stało. Fakt, czasem zdarzy mi się skutecznie zamglić horyzont. Niekiedy celowo, ale czasem jakoś wydaje mi się, że rzecz jest... yyyy, powiedzmy znana. Cieszę się, że się nie zniechęciłaś... Pozdrawiam :)
  17. @izabela799 Co prawda widzę drobny chaosik, ale ogólnie podoba mi się to o czym piszesz i jak podeszłaś do tematu... Co do tej strofy... jeśli tyle czasu zajęło peelowi zasypianie, to podejrzewam, że kolejny dzień nie będzie taki wspaniały. W końcu po średnio przespanej nocy... Do tego istnieje sugestia, że to już nie pierwsza... Pozdrawiam :)
  18. @Olaf Gawryluk Wróciłam do tego wiersza i co widzę? Okropnie zaniedbany przeze mnie komentarz, za który po czasie, ale jednak... dziękuję. Pozdrawiam :)
  19. @Wędrowiec.1984 Intrygująca rozmowa między dwoma, zdawałoby się raczej mało wymownymi odczuciami. Niezła fantazja. Pozdrawiam :)
  20. @Marek.zak1 Niech autor nie będzie taki skromy, bo prawdę najpierw należy dostrzec, a nie każdy potrafi, a jeszcze inny nie chce ;)
  21. @Marek.zak1 Doskonale powiedziane. Pozdrawiam :)
  22. @Ewelina Cisza wewnętrzna jest bardzo cenna w naszym "hałaśliwym" i hałaśliwym świecie. Pięknie wyszło to w miniaturce. Pozdrawiam :)
  23. @Kasia Koziorowska Mam nadzieję, że do czasu ostatnich rzeczy jeszcze daleko. Troszkę pojęłam, troszkę chyba nie bardzo, ale jak sądzę ogólny sens do mnie dotarł. Pozdrawiam :)
  24. @eskaoer I kolejna zaskoczona, ale zgrabnie wyszło trzeba przyznać. Pozdrawiam :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...