corival

@[email protected] Jak od miasta jedziesz bliżej, jak zaś od miasteczka dalej, gdzie tam w lesie okiem strzyże, w polu stoi z drewna, z bali. Pozdrawiam :)

@[email protected] Starożytność zamieszanie... wprowadziła chaos znaczy, w datowaniu mój ty panie, czas na relaks, nie inaczej. Jak to zgubił się na mapie, każe czekać tak na siebie, mapę czyta i nie trafił, świat się kończy proszę ciebie. Pozdrawiam :)

@[email protected] Co ja tam Ci, no tak, Otzi się zgadza, a ludzia z Tollund postarzyłam znacznie... wpisując datowanie tego, co opisuję w pracy. Muszę sprawdzić artykuł przed wysłaniem, czy czegoś tam nie rąbnęłam. Tutaj się wygumkuje ;) Tam już nie bardzo :D Otzi epoka brązu, a Tollund epoka żelaza już. Wyżej w komentarzu edytowałam na poprawne dane. Grzegorz, nie zabijaj, litości :)

@[email protected] Dzielny Grzegorz nie odstaje, nawet nie śmię tu obalać, teza twarda jak we skale wydrążona. Szkoda szaleć Między miastem, a miasteczkiem z drewna karczma w polu stoi, zacne żerowisko będzie, nikt tam w głodzie nie postoi. Pozdrawiam :)

@[email protected] Otzi to epoka brązu około 3300 lat p.n.e. Pan z Tollund wydatowany został przeze mnie pomyłkowo. Geberalnie jest to niby IV w. p.n.e., ale ostatnio datowanie trochę przesunięto po badaniach na wcześniejsze troszkę, czyli zakładam, że zdecydowanie w okolicach 500 lat p.n.e. Jak znajdę te nowe, to podrzucę. Chyba, że zapomnę.

@[email protected] Nie jesteś jedyny Grzegorzu. Przeczucie czegoś... nieokreślonego wisi nad wieloma ludźmi. Nawet Ci mniej wrażliwi, a wręcz analityczni, na swój sposób to czują. Oby było to jedynie malkontenctwo z naszej strony, bo nasi wnukowie mogą mieć bardzo ciężkie życie. Swoją drogą bardzo dziwne to skojarzenie, ale skoro się pojawiło, to dziękuję za nie :) Przy okazji dodam, że o "człowieku z Tollund" można poczytać w internecie, gdybyś miał ochotę, albo ktokolwiek inny. Pozdrawiam :)

@[email protected] Ach, obiadek mam po pracy i zapraszam panów obu, jeden ma w rozdział współpracę, drugi żonkę raczej srogą. Pozdrawiam :)

Zielone grzywy wichrzą, szeleszczące tony, śpiew jakby, słowa, rytmiczne bębny dudnią. Nagle wdech głośny i cisza... Tysiąclecia ciszy brutalnie przerwane, krzykiem ptaków i ludzi, wielkie zamieszanie. Wśród tego chaosu ze spokojną twarzą, przymknięte powieki po przydługiej drzemce. Uchylone usta szepczą przez wieki, niosąc ku bogom prośby i podzięki. Zatrzymane życie świadomą ofiarą? Skórzany sznur na szyi podpowiada koniec. Promień słońca przez chmury i zieleń sięgnął nieznanej twarzy, musnął ciekawie pytając. Zatańczył po policzku, połaskotał psotnie, nie obudził jednak. Torfowy sen jest mocny.

@[email protected] Taka wymiana rymowanych zwrotek napędza mi myślenie. Wiesz jak szybko napisałam rozdział do publikacji? ;) No dobrze, skoro jednak panowie odstali, to idę sobie ;) Pozdrawiam :)

@[email protected] Piwko, winko, winko, piwko, kto nadąży za panami, na odtrucie jak kot mleczko, sprytnie pociągają sami. Pozdrawiam Grzegorzu :)

@Pan Ropuch Jakoś się nie dziwię, że wszystko to przeczytałeś w internecie Panie Ropuchu... ja podobnie. Przeczytałam w internecie to i tamto, Ciebie, siebie... ;) Pozdrawiam :)

@Arsis Bez wątpienia jest to smutny wiersz, ale z drugiej strony piękny... przemilczę wszystko, co sobie pomyślałam, ale pozdrawiam Cię serdecznie :)

@Henryk_Jakowiec@[email protected] Dobrej rady słuchać nie chce, męki piwkiem leczyć spieszy, w doborowym towarzystwie, może to go wnet pocieszy. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Każdy ma swojego pana, prawda znana już od wieków, jeden znika, inny rośnie i nie tylko u człowieka. Pozdrawiam :)

@VaruVaeri Miło mi, że znalazłaś w wierszu coś dla siebie. Nad rymami się zastanawiam, ale jak wspomniałam już wcześniej leniwa jestem i nie wiem, czy do nich dojdzie ;) Do czytania moich tworów oczywiście zapraszam, za czytanie dziękuję i pozdrawiam :)

@iwonaroma Całkiem niezła miniaturka. Ciekawa jestem tylko, co Ty tam, albo gdzie, tak zawzięcie śrubujesz w tej ceramice? Pozdrawiam :)

gejzer

@Henryk_Jakowiec Trzymaj język za zębami, doskonałe rozwiązanie, żadna plotka nie poplami planów, zanim coś się stanie. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec No, to zmiana wielka zbliża: konik mutant i muł dzielny, stajnia bardzo się przybliża i rośnie książę udzielny. Pozdrawiam :)

@Konrad Koper Jak dla mnie opisujesz w wierszu wyprawę przez ocean życia. Wielka przestrzeń, po której popycha nas silnik - serce, a prowadzi kompas - dobro i prawda. Wszystko byłoby pieknie, gdyby nie problemy, przeciwności losu i inne takie. Pokonujesz je stopniowo, przesz do przodu, do końca drogi. Wszyscy zmierzamy w tamtą stronę, czyli ku śmierci. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Nowoczesne rozwiązanie, ekologia, innowacje, jeszcze patent im zostanie przyznany za te mutacje. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Staram się Was prowadzić ścieżkami omijającymi malinowe chruśniaki. Cieszy mnie, że jest to, przynajmniej dla części z Was, interesujace. Dziękuję Nata za wizytę. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Piszesz, że warto było czytać i to mnie cieszy. Z tego wynika bowiem, że warto było pisać. Jakoś tak, opis sam mi się "wylał"... Dziękuję za dobre słowo. Pozdrawiam :)

@Radosław Dziękuję za wyjaśnienie, tego właśnie nie zrozumiałam. Tak, jeszcze trochę... tak do końca lipca przy dobrej pogodzie :) Pozdrawiam :)

@Michał_78 Cieszy mnieTwoje podejście do moich wierszy. Dzięki temu co piszesz widzę, że warto "kwiatki archeologiczne" wydobywać. Pozdrawiam :) @Dag Skoro zachęciłam, to jest więcej niż myślałam, że osiągnę. Dziękuję Dag. Pozdrawiam :)