corival

@Henryk_Jakowiec Jak zaczęło się, trza kończyć, na zarobek, czy nie bardzo, zresztą myślą tylko walczę, tkanie nie mą fascynacją. Wiedza jednak ważna sprawa, jak się wie, można próbować. Można też się wypowiadać, z niewiedzą marnie żonglować. Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Przyznam, że tak :) To było bardzo zajmujące zajęcie, bardziej niż zazwyczaj, kiedy to pisałam sobie wiersz rytmiczny i tyle. Było to swoiste wyzwanie. Widzę, że tematyka wpadła w oko wielu osobom. Wypłynęła dość przypadkowo, ale temat interesujący chyba. Również dla mnie. Dziękuję za czytanie. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Tak, wygody w upał godne, a ja ciągle wśród niteczek, obciążniki osnów modne, wełny owczej, lnu kuleczek. Tu pomyłka raczej zaszła, nie kuleczki są potrzebne, a łodyżek cała masa, bo niteczki z nich się bierze. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Ach, luksusy zapewnione, a mi w głowie szumi tkanie. RODO, czasem nawet DORO, warsztat tkacki przed oczami. A w tak zwanym międzyczasie, wzory krajek, bardko nawet, i sieć splotów w jednym czasie tkanych przez ręce nader sprawne. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Ufff... ocieram już pot z czoła, komputer już mi się grzeje, a wyniki mierne zgoła, żar z nieba też się znów leje. Pozdrawiam :)

@Dag I to jest doskonale ubrane w słowa podsumowanie :) Pozdrawiam Dag :)

@Tomasz Kucina Zabrzmiało tak dumnie, że muszę jakąś igiełkę chwycić, żeby przebić ten balonik ;) Bardzo dziękuję :)

@Henryk_Jakowiec W necie można szukać sobie, jak się wie czego się szuka ;) Jak się nie wie, stóg ten bowiem, rośnie jak góra, czy co tam. Męczy mnie zagadka bardzo, mówił autor... nie tortury? Może Kefalinia hardo spogląda tu na nas z góry? Pozdrawiam :)

@Tomasz Kucina Dziękuję za potwierdzenie, że się udało :) Nie byłam zbyt pewna, przyznam. Owszem, debiutowałam, stąd tyle stresu :) I przyznam, wymagało to ode mnie nieco więcej pracy niż zazwyczaj przy rytmicznych wierszach. Pozdrawiam :)

@Gosława Hmmm ;) Ano miewam czasem :)

@Tomasz Kucina Uffff... nawet nie wiesz jak się nastresowałam. Nie każ mi się motać w zeznaniach, no... ;) Nie chciałam poszerzać już we wstępie. Podsunąłeś pomysł średniówki. poszukałam, znalazłam. Klasyki... cóż wymyśliłam sobie, że cofanie się do etapu Pindara, to jednak przesada, ale Mickiewicz, Słowacki to w końcu też klasyka ;) Wymyśliłam więc sobie, że spróbuję trzynastozgłoskowca i jeśli jakoś mi się uda, to ze średniówką. Wyszłam ze zdrowego założenia, że najwyżej mi nie wyjdzie ;) @Gosława Oj temat do tego wiersza, to było trochę wyzwanie. Akurat czytałam o gospodarce żarowej i tak wyszło ;) Cieszy mnie, że przynajmniej niektórym się tematyka podoba :)

@huzarc Doskonałe podsumowanie. Współcześnie również kochamy drewno, przedmioty drewniane. Popiół drzewny jest leczniczy dla żywych drzew. Popiół używany jest symbolicznie w Środę Popielcową. Drewno jest wciąż żywe... Dziękuję za wizytę. Pozdrawiam :) @Gosława Dajesz mi nadzieję, bo prawie osiwiałam zanim zdecydowałam się wrzucić :) Dziękuję i pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Jestem jednak załamana, co nam Henryk tu wymyślił, nie widzę jak nic rozwiązania, chyba stworzył nową wyspę. Pozdrawiam ;)

@Antosiek Szyszka Ach, rozumiem... Bardzo dziękuję za odwiedziny wobec tego i pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Czy zawsze trzeba od czegoś uciekać? Czasem wystarczy naładować akumulatory :)

@Antosiek Szyszka ...że co? ;)

@jaguar Oczywiście wolno tak podchodzić do sprawy. Proszę sprawdzić. Nie czepiałam się, a tylko pytałam. Po wyjaśnieniach przyjęłam do wiadomości. Po co rozkminiać coś, co jest już z Autorem załatwione?

Wrzucam swoisty eksperyment, zainspirowana sugestiami Tomasza. Przyznam, że sama nie wiem jak mi poszło :) Drzew szumiące ciała z ich życiem już znamy, drzewa świata, gaje, do wiary wieków bramy. Drewno za to martwe: pesymizm każe wierzyć, Uroboros śmiechem chce mit drewniany mierzyć. Szczapa ciągle żyje, moc życia w niej poraża, każdy rzeźbiarz widzi, stolarz meble obdarza. Materiał szczególny dobrą energią krąg sieje, oddechem zadziwia, kurczy ciało, pęcznieje. Płomień śmiercią drewna? Kto tak chce, niech i twierdzi. Serce ma gorące, daleko jest od śmierci. Intryguje ogień gwiazd tysiąc migotaniem, sypie stu iskrami, kusi też przemawianiem. Pożyteczna siła zbyt ufnym ku przestrodze, spali wszystko wokół w niszczącej pożodze. Kiedy myśl roztropna w człowieku umiera, ukarze beztroskę. Ogień co może zbiera. Popiół pozostaje. Życia już w nim nie ma? Współczesność zabrała mądrość z pokolenia. Czyści szary puszek i przedmioty, i dusze, zarzewiem jest życia nawóz, siwy okruszek.

@Dach Liście są, jak najbardziej.

@Klaudia Gasztold Osłabienie peelki jest raczej niepokojące. Jakkolwiek jest, ubranie go w słowa bardzo mi się spodobało. Pozdrawiam :)

@Dach Widzę, że się nie zrozumieliśmy, więc wyłuszczę o co mi chodzi. Konwalia nie na darmo ma w nazwie dodatek majowa. Nawet w tym roku, kiedy wiele roślin u nas opóźniło rozwój ze względu na chłody, konwalie zmieściły się w maju. Ciut później, ale jednak. Natomiast u Ciebie w wierszu czerwiec. Dziwna sprawa doprawdy. Rzuciło mi się to w oczy, bo aż razi. Stąd pytanie.

@Czarek Płatak Cóż za zawirowanie na koniec. Sytuacja niby poważna, ale uśmiechnęłam się do tej ulgi na twarzy samobójcy. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Mamy czasy, w których jest sporo osób sprawiających wrażenie, że boją się ciszy. Tymczasem Ty bardzo ładnie nam ja zaprezentowałeś w całej okazałości. Tak to królowa... wszak milczenie jest złotem. Pozdrawiam :)

@Dach Wypadałoby przynajmniej odpowiedzieć na wątpliwości czytelników ;) Z góry dziękuję. Pozdrawiam :)

@huzarcDziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)