Nefretete

Zamiast uczyć się łąki oprogramowania ujrzyj jej piękno -- poczuj tlen motyli ich wachlarze spowodują szczęścia jęki weź ryzę papieru i ołówek do pisania Ruchami dłoni wydziergaj swoje myśli odzwierciedlą z dymem ducha twej epoki złamanym już sercem pomimo "flashówki" Nasze wody Fiji - spijmy dusze z puszki wkradają się w dekadentyzm cyberżulerii i recycling trwający w poetyckiej linii niepotrzebnie grzebiemy w śmietnikach resztki latających drobin w obiektach Więc proszę Cię... Nie patrz! -- przez mikroprocesor Patrz zawsze przez swój mikroskop

@huzarc @huzarc Witaj! Nawiązałeś do ciekawego tematu; nie tylko do ustroju politycznego Naszego kraju, ale również innego wątku. Chodzi ( choćby) o dzisiejsze podręczniki do historii, które już nie wszczepiają tego, czym ludzie żyli... Mankament tego, leży w wyszczuplaniu wiedzy, która powinna wdrażać do serc patriotyzm ( jak na moje) . I to cały czas postępuję, bo jesteśmy związani. Kiedyś byliśmy ( jakby) przykuci do kaloryfera-:) i pod naciskiem kazano nam uczyć się Historii Polski, poprzedzając wcześniejsze czasy, które wyryły ( co niektórym ) na stałę znamię. A dzisiaj? Internet prawie wszystko powie!? Swoją drogą, przeczytawszy Twój wiersz, doszedłem do wniosku że był pisany na postawie jakiegoś filmu, chociażby zatytułowany "Zieja" Pozdrowienia

@GosławaDziękuję! Pozdrówki dla Ciebie.

@huzarcDziękuję! Pozdrowienia ślę

/ jeszcze 23 wiersze do napisania/ Dwa mole trzepoczące na ścianie, pyłkiem połączyły siebie w łódkę; tak jak złączone w łupinę Wasze dłonie: poznaj własną dendrologię. / to magia / bądź dendronem w swoim świecie, twoje żyły i słoje wpływają na liście; tak sól, w lateksie spływa w korzenie, bo praca nie pozwala na zbyt wiele. Jednak! gdy obłoki swoje rozbujasz, myślami przeniosą cię w miejsce by; z psychopatami do czynienia nie mieć. Nie zrozumieją - jak być człowiekiem, kiedy swój las namorzynowy tworzysz: ot tak!, wróbel skacze i patrzy na mnie, / na palarni - później / okruszki chleba z mych dłoni dziobie, potem ludzie robiąc "oooo" zaczęli obwąchiwać także, potu nie poczuli. Pomyśleli, człowiek nie z tej Ziemi, dzień z wiarą jutro kolejny, której nie poznam.

kontynuacja, z cyklu: " Mój Kosmos" Pamiętam! szukałem siebie w świecie; bądź popieprzony: religią - edukacją - wstępem, swojej karierze zaprzestałem wierzyć, bzdetem ten świat. Chyba sie pomyliłaś posypko! soli nie dodawałaś do chleba pieczonego w Twoim piecu, zostały na zawsze wypieki Bochenka - jem z pamięci. Spadajace okruszki dziobią pocztowe gołębice na Ziemi gruchając do gwiazd -- to TY?

@Leszczym Nic złego nie napisałęm odnośnie twojego tekstu. Nie jest zły; tak jak piszesz, zrobisz co uznasz za słuszne-:) A mój nick-:) tak sobie na szybko wymyśliłem, wchodząc na nowy portal. A słowo " metatrons" jest bardzo szerokim wyrazem niosącym tyle informacji. Pozdrowienia dla Ciebie

@Leszczym W tekście widzę znamię prekognicji-:) Ale to dobrze!, tekst mi leży. Pozdrowienia.

@Leszczym Witaj. Traktuj mój komentarz jako koleżeńską uwagę -:) Masz do wyboru i do koloru; albo w prozę to przekształcić, albo wierszem zostawić. Pierwszą zwrotkę, widzę tak: "Życie to metatrons, każdy element w sześcianie, czy chwile z biegem lat?, zadajemy sobie pytanie." ( metatrons - to kwiat życia) Pozdrowienia.

Leszczym Dziękuję! Z trwającym weekendem, pozdrawiam Ciebie-:)

/Z cyklu "Mój Kosmos"/ Jest tak kojąco w pustce Oceanów, przeszłość i przyszłość - ścierane co dopiero gąbką tablice, namaszczane wodą początków, zmusiły do powrotu stęsknioną, małą Planetkę. Przechodzi właśnie przez atmosferę. / powoli / w latające zwierze przeistacza się; już po krzyku, skrzydła lekko zwęglone nadrabiają czułym krajobrazem i tlenem, wędrowny ptak trzepocze nimi w locie. Piórami smyra korony lasów czupryny, cały śnieg spada, śpiew wiatru w takcie muzyki wyjaśnia wiele, że czuję Ciebie tak jak Ty mnie, wspólny puch oddaje. W zaspy wtapiam się i pajacyka ćwiczę na leżąco, Aniołka zostawiam na wieki. Rozpływają się szpony i pióra Orzełka.

@Antoine W Jak na staropolskie Haiku Udane bardzo! z podobaniem -:) Pozdrawiam

@Gosława Ty to od razu-:) w perwę obracaśż -:))

@Antoine W Zgadza się-:)) I tu jest paradoks, bo łódki już nie prowadzi, ktoś połamał mu pewnie wiosła, więc postanowił przenieść się z Hadesu na Ziemie-:) I co? chyba łatwo mu nie będzie szukać, kolejnego Styksu - bo wybór ogromny Dlatego wymyślił, że dostanie dostawcą paczek. Jak jeszcze przebranżowiłby się na Mikołaja, to rozdawał by tylko same różgi-:)) Dziekuję za zajrzenie Pozdrowienia @Gosława sssswariowałaś -:)) Ja też, z resztą latargu-:) posyłam ci to - heheh Łap: Dzięki za zajrzenie! Pozdrówki

Codziennie umieram , bo przewoźnik profesję zmienił - teraz jest w DPD letarg w sen schowany znowu wstanę

@Gosława @Gosława Nic! -:)) Skoro uśmiech się pojawia, to połowa sukcesu. Dzięki za zajrzenie. Pozdrówki

Tak jak Pani Gospodarek odnalazła Świat ; w sierocińcu swoim zwierzęta chowała, 150 "Dalmatyńczyków" i 300 -sta miała Swoją powabnością zaskakiwała i "Nakładką" za każdym razem, gdy z kimś rozmawiała Tak Ja Jej Epigoński zamek i 450 krasnoludków odnajduję, na pianinie wydobywają za mnie raz to czarne, raz białe klawisze wciskane moimi palcami, tworzą orkiestrę a JA notuję: DZIWNY JEST TEN ŚWIAT

@Franek K Witaj! Ja natomiast, podchodzę do tego tekstu ( jak zwykle ) analitycznie. I wychwyciłem parę ciekawych fraz, choćby ta: "Stał się głazem brzemiennym" Mnóstwo tutaj informacji zawartych, co koreluje z całością. Tak jak jeden, z przedmówców wspomniał, takie tematy również można poruszać. Wogóle to, skasowałbym cąłkowicie! pierwszy wers - bo msz jest niepotrzebny, troszkę rażący. A całość , jak dla mnie ok! Pozdrowienia!

@Gosława No tak-:) Hrabia czy hrabianka? , stoją mi na głowie-:))

@Konrad Koper To tylko kategoria! - również jestem średnim jeżem, jeśli mowa tu o tytułach. A dobrze wiesz, że kategoria nie gra, dlatego wspomniałem Tobie wcześniej o profesjonalnych szachach. Bo widzisz zapewne, to co Ja. Uczestnictwo w turniejach daje pewny progres, tym bardziej jak pokona się MM czy GM, a przegra z małych chłopcem, czy dziewczynką-:)) Takie cuda się dzieją. Pozdrowienia dla Ciebie

@Gosława Witaj Gosława-:)) Dziękuję za zajrzenie-:) No kto by przypuszczał, że taki ze mnie łotr - haha Pozdrowionka!

@Franek K Witaj Franek K! Tobie od razu odpowiadam, nie! to nie był celowy zabieg! Dziękuję za powitanie, oraz wskazanie błędów-:) Z notatnika wklejałem, przez co zupełnie zapomniałem o estetyce-:) (poprawiłem) Tekst traktuję jako monolog, i faktem jest to co piszesz, że pewne miejsca są dziwne-:) Pozdrowienia

/ jak to się mówi!?/ Zwierciadłem Naszej duszy są oczy Tak! dopóki kolorystyka świetlnej galaktyki w symbiozie wokół czarnych dziur żyje Za szklany wpuszcza promieniami coś to nowszego, każdego dnia w mrok - coś w Nasze światło dopóty nie jest noc! Niekiedy stwarzają zaburzenia konstelacji w Naszych jest tak, że na białych czasami mgławicach pojawia się rozpad jakby czerwonymi, żarzacy się nitkami suchy beton się rozrywa - jakby... coś umrzeć miało i jednocześnie wybuchło w chaosie by narodzić się na nowo Na Naszej Planecie jest dwuwymiarowo, że jak zgasimy lustro, przegladając,światło cały koloryt w czerń -- gwiazdy absorbują Nasz Kosmos usypiając do kolejnego dnia! bo w nocy tyle gwiazd łączy Każdego człeka w jeden Wszechświat Naszym zamkniętym oczom, jednocześnie łypiąc wpół otwarte - zamknąć ich nie chcemy / Parafraza / Kiedy patrzymy na niebo, w gwiazdach swoje oczy widzimy, tak jak w mlecznej pojęcie drogi nieskończenie zamkiem zmiennym, bez klucza nie odpuścimy

Dziękuję! za poczytanie. Serdecznie pozdrawiam Muszę zaznajomić się z nowym portalem, bo widzę tu , tyle znajomych twarzy, że aż nie chce mi się wierzyć -:)

@-Marianna__ @Konrad Koper Cześć Konrad! Nie wiedziałem, że grywasz w szachy. Ja gram profesjonalnie ( raczej grałem, bo teraz wielki przestój mam) Ale! jak nadarzy się okazja, do wspólnego czasu z szachami ,czemu nie! Odnośnie! twojego wiersza - bo to jest taki delikatesik-:) - wiem o czym piszesz. Pozdrowienia dla Ciebie!