GrumpyElf

@Mayerling Tytuł w pełni usprawiedliwia zastosowanie trybu nakazującego. Piękne rady.

Powtórzenia dobrze zagrały jako zabieg podkreślający zaspanie ... złamanego serca. Czy możemy uznać, że wiedza jest lepsza od niewiedzy? Pozdrawiam ciepło.

na koniec dnia jestem kolejną stroną księgi pisanej meandrą zapalam świecę wpatruję się w płomień niezachwiany pod moim spojrzeniem zależny od tlenu a jednak gotów zapalić tysiące innych świec bez ubytku dla swego istnienia zasypiam spokojna o jutro

@Franek K Świetne. To jeszcze dość literackie wydanie cyberseksu, bo bez kamerek.

@error_erros Masz swój styl, poznałabym Twoje pisanie wszędzie. Nastrój, przewrotność, nostalgia, intensywność uczuć i to nieuchwytne coś; bardzo ulotne i niewygodne - jak zimna mgła. Lubię. Doceniam.

@error_erros Jaki utwór załączyłeś? Niestety nie mogę odtworzyć.

@Anna_Sendor Ładnie podmiot manifestuje w tym wierszu swój światopogląd - uczciwie i logicznie. Motyw tykającego niczym stoper czasu, jaki jest nam tutaj dany, przemawia za tym, że należy być tu i teraz. Żyć! Porównujesz ciche wskazówki zegara do perkusji - to są tęgie dźwięki, niczym pobudka. Pobrzmiewa agnostycyzm, w ujęciu tak wdzięcznym, że podmiot nie prowokuje nawet do dyskusji - lepiej popatrzeć w niebo nad nami. Aniu, coś czuję, że się rozkręcasz :)

@puszczyk Świeżość, ironia i dystans. Spodobało mi się bardzo.

@opal Podejmujesz ważny temat. Dziękuję Ci za to. Problem zaczyna się często już w dwóch pierwszych wersach, niestety - "Kochamy się, chcemy mieć dzieci". Przykro się o tym myśli. Pozdrawiam.

@Franek K Przeczytałam jednym tchem. Pięknie napisane. Podziwiam :)

@Tomasz Kucina Tomas! Zabrałeś mnie do Paryża :) Przypomniałeś spacery cukiernianą ulicą i degustacje :) I już od pierwszej strofy zgrabne nawiązanie do Prousta, przeniosłeś mnie w czasie jak jego magdalenki. "Lepkie języczki Lotaryngii" :) Bardzo smakowity i nieprzesłodzony erotyk, delikatny jak jedwabista kuwertura. Delektuję się i nabrałam smaka, póki co idę coś upiec ;) W Saint-Philippe du Roule pisałeś wiersz? Pewnie wiesz, że tam był pogrzeb Słowackiego? Moja przyjaciółka jest przewodnikiem po Paryżu, dzięki niej wypady do Paryża były cykliczne i bardzo ciekawe. Dużą przyjemność sprawiła mi lektura Twojego wiersza. :)

@Anna_Sendor Sprowokowałaś u mnie przemyślenia o różnicy pomiędzy strachem a obrzydzeniem, odnośnie insektów właśnie. U mnie prym wiedzie turkuć podjadek - nie polecam spotkania. Obrzydzenie jest dogłębnie odruchowe, strach to już działka wyobraźni i narzędzie podświadomie wykorzystywane do upłynniania innych niechcianych emocji, naszego balastu. te małe nóżki mogą rozdeptaćwielki lęk przed starością i wojną Zgadzam się z tym spostrzeżeniem. Dzięki tym małym, kompletnie irracjoanalnym lękom, eksponujemy minimalnie nasze większe troski, uzewnętrzniamy lęki, uczucie tak ciężkie do opanowania. Bardzo ciekawy wiersz, Aniu.

@Radosław Bardzo Ci dziękuję, że poświęciłeś mojemu wierszowi czas i wróciłeś z pięknym słowem. Serce dane z przekonaniem po pobyciu z tekstem, smakuje wyjątkowo, poczułam to w tej chwili. Hartujmy się. :) Oddaję uśmiech, który mi podarowałeś i pozdrawiam.

@valeria Oj, Valerio, ile kobiet tyle marzeń :) Pozdrawiam weekendowo.

Hej :) Niektórzy za instynkt uważają jedynie chęć posiadania potomstwa, inni wiążą go z oksytocyną. Różnie się na to patrzy. Ja miałam na uwadze nieodwracalną zmianę proporcji i priorytetów, wymiar bardziej psychologiczny, metaforą przeniosłam go na wymiar cielesny. Tomas, czy ja narzekałam? ;) Nie był to czas stracony - przeczytałam z wdzięcznością i dużym zainteresowaniem. Zdecydowanie chodziło o wiersz, tylko i wyłącznie. Musiałam niejasno się wysłowić; lubię odpisywać bez zwłoki na komentarze, ale widzę, że jest to obarczone małą precyzją wypowiedzi... Często piszę w pośpiechu i "pomiędzy" - błąd. Czy kocham swoje dziecko? Brak powodzenia w życiu? Hmm. A skąd takie nawiązanie, Tomas? Musiałam wprowadzić Cię czymś w błąd, wybacz. Przyznam, że zagubił mnie nieco cytowany powyżej wątek. Ale uspokajam - mam w sobie dużo wdzięczności, spokoju i niedowierzania jak pięknie się dotąd moje życie toczy. Tak, to subiektywna synteza w oparciu o wizję totalną macierzyństwa. Rzecz jasna, jest w tekście spora dawka dramatyzmu na potrzeby obrazowania. Jednak, gdy rozmawiam ze swoimi bliższymi koleżankami, potrafią się umiejscowić w podobnym widzeniu siebie jako matki - wiadomo - to nie jest perspektywa, z którą każdego dnia wstaje się z łóżka, to taki ekstrakt z bycia matką w szerokim ujęciu. Zresztą w swoim pierwszym komentarzu doskonale to opisałeś. Myślę, że tak. Ten dzień nie powinien wykluczać żadnych doświadczeń, a nawet być platformą do dzielenia się wszelkimi. W Dzień Matki, poza mamą, dzwonię do paru bliskich osób, które albo mamę straciły, albo są w opłakanych relacjach, to dzień bardzo ciężki dla nich, one również go przeżywają. Życzę Ci miłego weekendu :) i DZIĘKUJĘ !!!

@Tomasz Kucina Dziękuję Ci za pochylenie się nad tym nielekkim tekstem i za w pełni kompleksowy komentarz, nie pozbawiony empatii i pogłębionych przemyśleń. Chciałam pokazać jak bardzo macierzyństwo odmienia na poziomie niemalże tkankowym, jak nasza "anatomia" uczuć i priorytetów zmienia się nieodwracalnie. Starałam się uniknąć tonu narzekającego bądź szukającego współczucia dla trudu matki, kompletnie nie w tym rzecz. Z Twoich wrażeń wnioskuję, że być może powiodło mi się. Niesamowite, że przywołałeś Sylvię Plath. Jej los, tak tragiczny i zostawienie za sobą dwójki dzieci, potwierdza, że najpierw jesteśmy kobietą, a później matką i dobrze dbać o wszystkie proporcje życia. Swoją drogą, Plath była szalenie zdolna! Z powodu 26 maja pojawiło się dużo różnych wierszy podejmujących temat macierzyństwa, także uczuć w stosunku do matek - niektóre z nich otworzyły mi boleśnie oczy. Poczułam, że mam coś od siebie do dodania. Konkluzja jest życiem pisana - doskonałość nie istnieje - uczmy się przytulać w nas to, co niedoskonałe i w tym jest moc, a nawet piękno. Ojcostwo to też niezwykła przygoda ;) Ściskam, TomAsie.

@Pan Ropuch Czytam i czytam. Wiem, że mnie porusza, otwiera myśli zakamarki. Muszę tu wrócic - o pojawiająco się znikający, Panie Ropuszu.

@error_erros Uwielbiam, gdy mężczyzna potrafi przyznać się do swoich potrzeb emocjonalnych, wyciągnąć rękę po wsparcie. O to właśnie chodzi, po to nie jesteśmy sami na świecie. Taka pasażerka potrafi mieć siłę oddziaływania przedłużoną daleko poza fotel w samochodzie. Bardzo dobry wiersz.

Mieszkam w miejscu, gdzie jest nieprzemijający wysyp rododendronów we wszelkich możliwych kolorach. Uwielbiam, gdy tworzą szpalery przy drodze i ścieżkach. Miodu z nich nie kosztowałam. Co za historia :) Natura potrafi utrzeć nosa. Dzięki za ten wiersz.

@valeria Teraz wyjście na miasto to wydarzenie :) Miłych chwil życzę. @Anna_Sendor Macierzyństwo to mocna rzecz :) Pozdrawiam ciepło, Aniu. @corival Tak, masz rację. To jest clue i wiele więcej niż w pierwszych dwóch wersach nie powiedziałam, poza końcówką. Układałam sobie słowa w głowie na wiele sposobów, ale za każdym razem wychodziło mi, że muszę tym zacząć. Dzięki za czytanie, Cori :)

@huzarc Trzeba walczyć, by nie skończyć jak nielot. Bardzo dobry wiersz.

@iwonaroma Uruchomiłaś mi lawinę obrazów i myśli.

@beta_b Jak dla mnie to peelka wymieniła najpiękniejsze cechy; zwykła, szczera, prosta. Byłabym ciekawa jaką słabość ma na myśli. Iść za głosem instynktu to akurat odwaga, z wiekiem przestajemy mu z reguły ufać. Podeszłabym do płota. Jak zawsze, dotknęłaś czegoś autentycznego. Super. W ostatnim wersie wkradła Ci się niekonsekwentna liczba mnoga.

@Anna_Sendor Z przekory mówiłam zawsze "obecna". Twoja miniaturka uzmysłowiła mi właśnie jaką moc ma proste powiedzenie na głos "jestem".

Piękny wiersz, nasycony tak czułym rozumieniem i przywiązaniem. Wzruszający. Powyższa strofa skradła moje serce.