GrumpyElf

@iwonaroma Fajnie ujęłaś to "coś", pierwszy odczuwalny impuls, gdy coś nas urzeka, zatrzyma w świecie. Ze zrozumieniem czy bez, bylebyśmy umieli odczuwać i zauważać. Pozdrawiam.

być niewierzącym nie znaczy żyć bez wiary niekiedy to batalia o jej tętnienie w podszewce blisko ciepła żył krok przed czuciem i krok za słowem tam gdzie odarta ze sztandarów w przystani rezyduje z sercem

@Vaalon Dobre podejście. Powodzenia.

@Pan Ropuch Nie ma nic mniej szlachetnego w osiołku. Białego rumaka by nie zagrał, ale epickiego uporu nie można mu odmówić. Fajne myśli :)

@Vaalon Czytam już któryś Twój wiersz i w każdym za słowami jest intrygująca myśl, ale mam wrażenie, że nie odnalazłaś/eś jeszcze dla siebie formy, który pozwoliłaby ją współodczuć. Coś haczy, ale jeszcze za słabo.

@edw.nawr Naprawdę? Bardzo udana zatem. Pisz, będę czytać. Pozdrawiam.

@edw.nawr Kolega Antoine zażartował sobie z Nietzschym, żart bardzo fajny moim zdaniem. A wiersz dość ciekawy, choć rymy zbyt oczywiste. Nietzsche tak naprawdę konstatował dekadencką rzeczywistość, która wywróciła na ówczesne czasy kosmiczny ład do góry nogami. Potem poszedł o krok dalej w stronę nihilizmu itp., ale nigdy go nie pochwalał, tylko w opozycji do niego pragnął dokopać się do prawdziwej nadrzędnej wartości. To był bardzo odważny poszukiwacz, bardzo płytko dziś rozumiany. Wybacz pospieszne stwierdzenia, nie na poziomie akademickiej dyskusji oczywiście. Dziękuję za podjęty temat!

@Koziorowska Ktoś mocno zawiódł i skrzywdził, obarczył doświadczeniem ponad możliwości dziecięcego poznania. Ktoś, kto miał inną pracę do wykonania, ktoś dorosły. Ktoś, kto powoli odchodzi. Zostawiłaś mnie z domysłami, ale przede wszystkim potrzebą utulenia skrzywdzonej osoby. Duży ładunek emocjonalny, za tymi słowami jest prawdziwa historia.

@huzarc Jawnie postawiona granica w świecie płci - kobiety to one. One odchodzą. Czy one jednak przyszły, aby odejść? Na poziomie ludzkim i czysto kobiecym wiersz mnie prowokuje do dyskusji :P Na poziomie estetycznym wiersz mnie zadowala. Ta gorzka szczerość ze szczyptą nieśmiałej nadziei. I ponad wszystko braterskie pokrzepienie.

Znam Cię trochę i nie uwierzę w to.

@error_erros Dla mnie kunszt to prostota, która jest wymowna. Gdzieś tam potem również zawiłe metafory i ekwilibrystyka językowa. Pytanie jednak co przemawia, a co zachwyca. Nie zawsze to idzie w parze. Ujmujesz sobie mówiąc o łopatologicznych wierszach - to, że niektóre są łatwiejsze w odbiorze nie odbiera im wartości, o ile docierają z przekazem. Są takie Twoje, które pamiętam sprzed kilku miesięcy. Nie szukam bezbolesnych doświadczeń czytając wiersze, wręcz przeciwnie - lubię, gdy szarpnie. Przecież to wiesz.

@Leszczym Dziękuję Ci. Mam nadzieję, że każdemu dane jest pokochać, po to tu jesteśmy? @Igor Osterberg aliceD Dzięki. Skojarzyło mi się. Ostatnio z kumpelą założyłyśmy się, która będzie dłużej jeść suchą morelę. Obydwie byłyśmy zawzięte i naprawdę niesamowite ile można było z jednej małej morelki wyssać sensacji. Czasem pojedyncze słowo też otwiera wiele bram. Ale to zasługa również czytelnika. @Gosława Dzięki, że tu byłaś, Reniu. Ściskam. @error_erros To rzeczywiście nietypowe pytanie, ale bardzo ludzkie, za nim była czysta obawa "dam ci ze swoją miłością wszystko, jak na ołtarzu, siebie bez końca, czy nie strwonisz tego, nie zniszczysz, czy mogę ci w tym zaufać?" Jednak odpowiedź nie mogła mieć wpływu na dalszy bieg zdarzeń - skok bez spadochronu - tak kocha się pierwszy raz, jedyny? Nie ma żadnych kalkulacji. Skojarzyło mi się ze skokiem spadochronowym, bo tuż przed skokiem czuję podobną ekscytację. Twój komentarz dał mi dużo do myślenia, nieco nawet zatrwożył. Miłość trzeba czuć żeby ją okazywać. Z pustego nie nalejesz. @Michał_78 Nieodpowiedzialne na pewno. A jednak, ile znaczy przeżyć taki skok. Michaś czuje ten jazz. :)

@Somalija Dużo się tu pięknie zadziało.

@error_erros Lekko się czyta i myśli płynnie płyną równo z tekstem, co u Ciebie nie zawsze (dla mnie) jest normą; często muszę zwolnić lub wrócić dla zrozumienia, oczekiwałam wręcz tego. Tymczasem tutaj jeden ładny strumyczek, a klimat oddałeś fantastycznie, nawet okiem mrugasz pod koniec.

pytanie czy możesz mnie pokochać jak wyznanie po fakcie było strachem że tak potrafisz tylko raz równie niewładna skoczyłam w miłość nad naszymi głowami wisiał czasomierz z napisem amantes amentes

@zetjot Nie żartuj sobie - komentarz nigdy nie jest po czasie; bardzo mi miło, że tu zajrzałeś. Brakowało mi Twoich komentarzy i liczę na to, że nie czujesz się ograniczony naszym powinowactwem.

@zetjot Jaka miła niespodzianka, że się pojawiłeś. Nie raz zastanawiałam się gdzie przepadłeś. Słowo "własnymi" jest ważne; nikt inny nas nie naprawi, chciałam mocniej to zaakcentować. A upadłe anioły to akurat widać, więc przynajmniej potwierdziło się, że Ty z tych /jeszcze/ nie-upadłych. @Antoine W Wraz z wysypem dóbr konsumpcyjnych, które mają zaprogramowany okres funkcjonowania (pralki, lodówki, blendery, żelazka, a nawet samochody), sami siebie zaczynamy tak traktować. Jak również i związki, "przyjaźnie". Coś się psuje, znaczy się zużyte - next. Akt naprawy i poświęcone temu emocje i czas - widzę w tym ogromny sens. Pozdrawiam.

@error_erros Groźba takiej pułapki na pewno istnieje, ale wszystko w Twoich rękach :)

@Nata_Kruk Świetne komentarze pod niezwykłym wierszem. Dziś słuchałam dwóch ostatnich wystąpień finałowych i w jego muzyce jest polskość, to pewne. A w Twoim wierszu jest piękna wrażliwość. Pozdrawiam, Nato.

@Czarek Płatak Pożąglowałeś słowem jak niczego sobie wirtuoz. Świetne wersy z od lewa do prawa, bardzo bardzo. W opisie rozjechanego zwierzęcia - przypomniał mi się Twój starszy wiersz w tym samym temacie i no cóż; piszesz aktualnie z innej galaktyki.

@Michał_78 I za to wypijmy, co kto lubi :) @Gosława Przeczytałam Twój komentarz i uderzyło mnie, że muszę zmienić puentę. Dachu się jej czepił i umiałam ją wtedy przed sobą obronić, ale gdzieś tam podświadomie musiałam ją wciąż rozważać. I teraz wiem dlaczego, naniosłam zmianę. Dzięki Tobie.

@[email protected] Duże zaskoczenie. In plus, pod każdym względem.

@Michał_78 A wiesz, marzy mi się kiedyś takie miejsce, w którym będzie można podleczyć duszę przez proces tworzenia/sztukę. Ściskam, Michaś i dzięki za sugestię. @iwonaromaTradycyjnie już chyba - skorzystałam. Dzięki, Iwonko. @[email protected] Grzesiu, dziękuję. Ty wiesz. @error_erros Tak, obnażenie blizn i obrażeń to na pewno akt zaufania, jak i pełnej akceptacji siebie, a to już często odwaga. Pochwaliłeś mnie pięknie, dziękuję Ci! @Pan Ropuch Panie Ropuchu, wideo rozłożyło mnie na łopatki xD Masz rację co do Japończyków, jest się czego uczyć, poszerzać horyzonty. Mnie niezwykle imponuje ich ogromna taktowność i brak eksponowania siebie, taka postawa jest kompletnie niewymuszona i tylko z pozoru mało aktywna, przy czym oni tak naprawdę nie ustają w samorozwoju i poszukiwaniu ikigai. @Pi_ Zaintrygowało mnie Twoje stwierdzenie o deformacjach pomimo sklejenia. Masz rację, nie ze wszystkiego się można podnieść, tak myślę. Można być troszkę jak Frankenstein. Wielu z nas ma takiego Frankensteina w sobie i to jest objaw życia jednak. Dziękuję Ci za obecność. @corival Świetny komentarz, Cori. @Gosława Jesteśmy mapą odbytych podróży. Ściskam, Reniu. @Leszczym Też jestem takiego zdania, mamy to wpisane w kontrakt. @Nata_Kruk Wciąż mam w sobie radość, że znowu pojawiasz się na forum. Obiecuję - zacznę ją oswajać :) Pozdrawiam, Nata. @P.S. Dzięki. @Czarek Płatak :) :) :)

@error_erros To wspaniałe, że Twojego stylu nie sposób z niczyim innym pomylić.

@huzarc Zachwyciłeś.