GrumpyElf

jedną zapałką rozpalam pamięć trzech pokoleń umiar jest nieprzypadkowy jak ślady łez na ukochanych fotografiach jednym spojrzeniem daję znać czwartemu o przymierzu gestów z przeszłością zawieranym by lżejszy oddech łapać jednym życiem przemierzam bezkres dostępnych ogniw i niedostępnych żarów spalanie się jest de facto miarą trwania

@Nomada Poczułam się bardzo zrozumiana po przeczytaniu Twojego komentarza. Pozdrawiam.

@iwonaroma Trochę mieszasz tutaj percepcję odbiorcy z własną; rozumiem, że celowo dla wybrzmienia wiersza. Myślę, że dobrze dać sobie wszelką potrzebną przestrzeń, aby być i wtedy ta równowaga jest tam, gdzie trzeba. Wiersz jednak fajny, jak kubełek zimnej wody :)

@Anna_Sendor Jak bardzo reakcje pod znamiennym tytułem wiersza >>>>>>"Umiar"<<<<<<< odzwierciedlają naturę komentujących rybek i aspiracje w łańcuszku pokarmowym. ps. Świetna gra słów.

@error_erros Coś nie klaruje mi się w ostatnim wersie. A nie "w pamięci wiatru się wahać"?

@Czarek Płatak Całe szczęsie, że to nie były 501®️Skinny Original, wtedy mogłyby nie spaść. Jeden wiersz, a ile skrajnych emocji zafundowałeś czytelnikowi, łącznie z beką na końcu. I tak sobie pomyślałam, czy ktoś odnoszący się z taką afirmacją do przyrody i ewidentnie esteta, chciałby opuścić ten świat.

@Fugas Ciekawy wątek podjąłeś. W kilku miejscach popracowałabym nad skróceniem. "Czy czeka uszu" - hmm. Generalnie im dalej w tekst, tym lepiej jest. Refleksyjność mocno na plus :)

@grzegorz-kot67@o2.pl Zaskoczyła mnie forma i wcale nie odjęła Ci wyrazu, a rzeczywiście jest w wierszu sporo przestrzeni. "Noc zasnuła miasto", "lazur oczu płacze" - bardzo ładnie. Jeśli była nienawiść, to rzeczywiście śmierć może wylizać żale.

Przecież dałam serduszko :) Ale zapamiętam, że tak to odbierasz.

@grzegorz-kot67@o2.pl To imię mojej córeczki :)

@grzegorz-kot67@o2.pl Nigdy nie przestanie Cię kochać. Staraj się Grzesiu nie wędrować myślami w tak daleką przyszłość.

i co powiem gdy zapytasz o cały świat nie ten pod stopami łatwy do pokazania niewymagający tłumaczeń (nie zadajesz prostych pytań) usłyszysz że w tym jesteś zdana na siebie ze można i warto a nawet trzeba nieustannie odkrywać siebie

@sisy89 O rany, napisałam kiedyś chyba o podobnym śniadaniu, przypomniałaś mi tamte uczucia. Lubię Twoje pisanie. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk Ten ledwo żywy orzełek ? Bardzo lubię to powiedzenie o kaszy, tak mawiał mój dziadek. Panie Dobrosławie, nie dam sobie w kaszę dmuchać.

@Dared Fajnie napisane, ale moim zdaniem nie ma w tym paradoksu, a właśnie logika :) Lubię przewrotność, jak w puencie.

@Annuszka Piękny wiersz. Zatrzymał mnie.

@Pan Ropuch Fajny początek, potem trochę (chyba za pociągiem) odjechały środkowe strofy, ale zawarte refleksje dotarły do mnie.

@Obviam Terapia nie wygląda na skończoną.

@Sylwester_Lasota Jeszcze dobrze, że doktor wysłuchał wszystkiego, ciekawe co przepisał :)

@grzegorz-kot67@o2.pl ?

Mam nadzieję, że zdajesz chociaż sobie sprawę z tego, ile w powyższej wypowiedzi nadęcia i drwiny.

Czuć ciężar dźwiganych emocji i stłumione JA. Ten tęsknik mi się wyjątkowo spodobał, bo pisany do samej siebie, z głębokim wołaniem o przestrzeń i czas, by siebie odnaleźć.

@iwonaroma Dokładnie tyle czasem wystarczy.

@corival Wracaj i zadręczaj, a będzie wspaniale :) Pozdrawiam @Michał_78 Tak, bardzo mało osób jest gotowych, jesteśmy docześni i przywiązani do swoich małych spraw, uciekamy przed ostatecznością, bronimy się, choć jesteśmy bez szans. Ciężko to tabu odczarować. Pozdrawiam, Michaś. @Czarek Płatak Bardzo chciałabym przeczytać Twoje spojrzenie na ten temat :)

@Anna_Sendor Trafiony, zatopiony. Świetne.