M.A.R.G.O.T

@huzarc i o to chodziło, by grało :) Pozdrawiam serdecznie. @[email protected] :) Grzesinek! A zatem zabieram się do... pisania :)

@joanna53 Dziękuję Joanno. Pozdrawiam cieplutko. @[email protected] romantyk z Ciebie... Posłucham teraz Mozarta i pobudzę wyobraźnię... ☆

@[email protected] pozdrawiam serdecznie.

Na drżących dłoniach gra deszcz, jak na fortepianie sam Bóg. Lecz zimny jest każdy ten dźwięk, czy melodię krzyku zna Munch? Palcami zmieniam więc tony, poruszam energię jak myśl. Co w moim sercu jest Bogiem? Moja miłość co w duszy lśni. Czy Mozart otwiera umysł? Wypływają wciąż perły z dna. Nic przecież mówić nie musisz, ja artyzm ten tak dobrze znam. Na małej czarnej korale, jakby sznur wydobytych chwil. Jak chcesz to z Tobą zatańczę, czy możesz moim księciem być? Instrument rozwinął skrzydła, a pióra wdzięcznie się mienią. W odcieniach nieba czuć więcej, bo zwija się w krąg biel z czernią. Tak szybko nabiera on barw, tęczowym słońcem się staje. Jesteś teraz w moich oczach, jak Ci we mnie jest kochanie? Dotykamy promieniami, bezkres naszego istnienia. Zobacz jak kwitną kwiaty, muzyka się szybko zmienia. Dlaczego więc cały czas śpię, a sen wydaje się jawą? Powiedz gdzie teraz ja jestem? Gdzie jest prawda a gdzie kłamstwo?

@[email protected] jak zwykle zaskakujesz :) "Pieścili, dziubdziali - karmili nektarem,a domek ukryty, trójcy uśmiech daje."- jakie to słodkie :) ach gdyby nie ten niedźwiedź. Zawsze coś. Poeta nie szuka z weną nie dalej karły się śmieją :) Pozdrawiam cieplutko.

@Dag niezmiernie miło mi Dag. Bardzo cieszy mnie, że podoba Ci się moje falowanie słowem :) Serdecznie Cię pozdrawiam ♡

@GrumpyElf :) dziękuję bardzo i życzę miłego dnia. Pozdrawiam.

@Jo Shakti bardzo Ci dziękuję za miły komentarz. Pozdrawiam serdecznie.

@[email protected] Coś Cię dziwi? Coś przeraża? Ty się nigdy nie obnażasz? Tak więc przykrzy Ci się w nocy Bo w ubraniu ciągle chodzisz ;) Pożartować każdy może. Jeden lepiej, drugi gorzej ;)

@Waldemar_Talar_Talar bardzo mi miło. Pozdrawiem :)

@[email protected] nie wiem jak to jest się nudzić w nocy możesz się postudzić ubrań swoich popilnować jest już ciepło - tylko popatrz ;) Pa

@[email protected] ja też nie zawsze Ciebie rozumiem Grzegorzu mimo, że piszesz 6 na 6. Wszystkiego dobrego.

@[email protected] a więc chcesz pogadać ;) no niektórzy lubią szybko płynąć, a niektórzy biec he he - tak na długie dystanse :) Każdy ma swój styl i dysonanse ;)

@huzarc "odważny wiersz" i pełen prawdy... Ach... Pozdrawiam

@huzarc wyobraźnia nie zna granic, myśli czasem są jak gwiazdy :) Dziękuję za miłe słowa i również pozdrawiam. @[email protected] Wiele pytań w głowie siedzi w wierszu są i odpowiedzi Pozdrawiam serdecznie :)

Hm... piękne zakończenie ale czy zniewolony skoro martwy? Pozdrawiam :)

Kręcić kulą przeznaczenia, w niej nie Bóg, nie wróżka - lecz ja. Czy to gwiazda czy to wszechświat ? Ma kryształowe lustra ścian. Toczy się, rozwija skrzydła, jakby liście na tle nieba. Jesteś duszo moim pyłem, uczuciami cię rozsiewam. Teraz widzisz złote gwiazdki? W małych oczach tych z dzieciństwa. Glębią czasu pochłaniany promień światła w swoich myślach. Nawet kiedy struna pęka i jak sieć pajęcza znika. Słońce wschodzi niczym Feniks, serce niczym kwiat rozkwita. Mówisz do mnie swym językiem, jakbyś popiół czuł nie gwiazdy. Jesteś? Bo już cię nie widzę. Czy powieki mi opadły? W śmierci więcej zatem życia, dłoń Anioła mnie podnosi i ten uśmiech przyjaciela. Czy o kawę mogę prosić? Znowu jest tabula rasa. Gdzie są kredki te tęczowe? Ty mnie pytasz wciąż o burzę. Czemu moczysz moją głowę? Rozmazane są wspomnienia, spływa szary kurz na stopy. Teraz chodzę tylko w szpilkach, ta pajęcza sieć - pończochy. Taniec myśli tak szalony, że w oddechu słowa gubię. Postrzępiona z chmur sukienka, artyzm przecież bardzo lubię. Tak już wybrać bym się chciała, na piękną plażę w Pourville. Chodzić tak jak Monet z muzą i w miłości poczuć siłę.

@error_erros ach Twój wiersz jest prześliczny. Potrafisz w oryginalny sposób ukazać klimat i problem. Jest na wysokim poziomie, aczkolwiek te drobne poprawki o których wspomniał Grzegorz na pewno by oszlifowały diament. Pozdrawiam serdecznie.

@jan_komułzykant hm... każde słowo czy mówione czy pisane pozostaje w pamięci tych, których ono poruszyło. Uważam, że autor ma prawo zrobić ze swoim dziełem to co chce. Komentarze, które przeczytał czy usłyszał dotyczą jego dzieła. To nie ma nic wspólnego z brakiem szacunku do czytającego, że usunie np. swój wiersz czy zniszczy swój obraz. Autor tak jak każdy człowiek ma prawo poprzez swoje czyny wyrażać siebie. Swoje Ja każdego dnia może odczuwać inaczej Może kreować swoje Ja inaczej. Może w danej chwili być sobą z nowym doświadczeniem. Dlatego uważam, że Grzegorz ma rację i nie rozumiem co tu jest komentowane, bo żadnego wiersza tu nie widziałam. Zapewne został usunięty ;)

@[email protected] cudowny wiersz. Zaskoczyłeś mnie :) hm... Ty to masz talent :) Pozdrawiam

@tetu wiersz niewątpliwie godny uwagi. Już pierwsze dwie strofy bardzo wymowne, pełne różnych emocji: smutek, bezsilność, wściekłość, strach. Ukazana kobieca wrażliwość napełniona bólem. Zamiast miłości - chłód. Pomiędzy tymi dwiema strofami mocne, a zarazem drżące "Ja" - daje do zastanowienia się czy to rzeczywiście prawdziwe JA. "(napoczęty owoc zatrutego drzewanadal jest owocem)"- piękne, a zarazem smutne określenie. "nie noś mnie na rękach mam ślady gwałtu wtórność jest jak melasa oblepia wbrew wszystkiemu wciąż oddycham przeciwwskazania nie wchodzą w grę" Tetu do tego powyższego momentu poczułam już ogromny ból i wściekłość więc dalszy tekst z wulgaryzmami moim zdaniem jest niepotrzebny. Wiesz, w poezji chodzi o to, by czytający mógł sam określić, że osoba jest np. skurwysynem. To zbyt proste i banalne, gdy autor sam podaje jakby na tacy pewne określenia wyrażające opinię na temat przedstawianej w wierszu osoby. Wiersz traci wówczas na wartości, więc po co? Wulgaryzmy w wierszu są niepotrzebne. To "pójście na łatwiznę", bo "brzydkie słowo" można wyrazić słowami na wyższym poziomie intelektualnym. Nie chodzi mi o to, żeby Cię Tetu obrazić. Wręcz przeciwnie. Uważam, że wiersz ten do tego momentu o którym wspomniałam wyżej jest wierszem z górnej półki. Pozdrawiam cieplutko i BRAWO! Masz talent Tetu ♡

@[email protected] Miłego wieczoru i Tobie życzę :)

@[email protected] ach Grzegorzu ja wcale nie uważam, że alkohol jest czymś dobrym. Ludzie uciekają do nałogów, bo uciekają przed życiem. Szukają ukojenia bólu chociaż na chwilę, a potem? To tylko wegetacja. Liczy się Tu i Teraz - swoje uwolnienie bólu - oszukiwanie samego siebie. Liczy się chwila, zapomnienie. To tak jak w tworzeniu dzieł sztuki - liczy się Tu i Teraz- liczy się chwila. Ludzie z talentem potrafią w odurzeniu tworzyć piękne dzieła ale nie potrafią żyć. Trwają w cierpieniu z przyzwyczajenia? Czy nałóg to choroba czy głupota? Nie wiem. Wiem tylko jedno - nałóg to destrukcja, a to też forma sztuki.

@[email protected] hm... no tak, byli artyści, którzy tworzyli po jakimś odurzeniu. Mieli jakby wizje podobne do snów. Ich dzieła są piękne. Czy to mówiło serce czy rozum? Może jednak poprostu DUSZA. Zastanawiam się tylko czy szczęśliwy człowiek pije? Raczej nie. Dlatego przelewa swój ból w różnych formach. Czy to nie artyzm? Czy w sztuce oddziela się mądrość od głupoty? Czasami. Najważniejsze jest to, by sztuka poruszała nasze serca. Niekiedy Dusza ma większą władzę od ciała i tworzy piękne dzieła. Czy serce jest wtedy martwe czy obolałe? To pewnie zależy od wielu czynników: od natężenia bólu, odurzenia itp. Hm... Tak czy inaczej nie potępiam nikogo kto tworzy w nałogu. Moje odczucia to żal, smutek, litość, wzruszenie, złość, strach i inne. Zapewne o to chodzi także w sztuce, by wywołać jakieś emocje. Nie myśl jednak, że popieram jakiekolwiek nałogi, bo nie popieram. Prawdziwa Miłość nie może być zniewolona niczym, a tylko taka wolna od wszystkiego Miłość tworzy wszystko najpiękniej.

@[email protected] hm... podobno po alkoholu więcej mówi serce niż głowa ;) Ładny wiersz. No na pewno pisany z głową :) Pozdrawiam