W pierwszym (jesiennym) czułem niewymuszenie. Tutaj jest inaczej. Nie będę precyzował, lecz pierwszy, IMO, odbiera się bardziej spontanicznie. Nie ma protez..
@Marek.zak1 A po cóż wieszać. Sami się rozbijają. U nas na wsi, to żadne hrabie czy tam barony, a jeno zwykłe ludzie, co na 'warzywnym' pieniądz zrobiły. I z żadnym osiemdziesiątym dziewiątym nic wspólnego nie mają.
Odnoszę wrażenie, jak gdyby prawie każde kolejne dwa wersy miały stanowić niepowtarzalną sentencję o samoistnym żywocie. To mnie rozprasza i nie pozwala na ogarnięcie całości wiersza.
Dzień dobry.