Lahaj

mozna prosciej np: wyszlam na deszcz wyniosłam chlupot i zimny pot nie daje spać od lat ten miły wójek pyta — co tam? sorry jestem w nastroju do żartów

@Arsis @Arsis smutek po stracie dziecka wydaje się nie do opisania ale Tobie poszło nieźle.

@Waldemar_Talar_Talar twoj patent na pisanie czyni ze mnie słup soli. Z jednej strony dziecinne obrazowanie i a z drugiej strony myśl: „nie to nie może być tylko tyle, za tym musi się kryć jakas głębia” i tak wciąż na nią czekam pozdro

@gałąź Ja daje serce za temat i za przebłyski jak ten temat poprowadzić ale ogolnie to Ty musisz tu dużo poprawić. Rymy brzmią nieprawdziwie z deka groteskowo a nie powinny.

@iwonaroma sam jesteś bogiem uswiadom to ... :-)

Nie no tak :-) tzn nie tak dziękuję moze ktoś jeszcze od rymów się wypowie bo dla mnie to nowa materia zanim zdradzę inspirację

Woń jesiennej ściółki, niezmiennie — mnie mami, wypełnia nozdrza, i łapie w potrzask falami. Bez woli wdycham, powoli nasycam rozkładem. W środku nieczysty, na mech puszysty się kładę. I w tę godzinę wspominam dziecinę, którą byłem, światłem natchniony w ten czas miniony — lekko żyłem.

@duszka a to przekorna duszyczka

widziałem ostatnio trupa ten się już niczym nie zajmował ujął mnie swoim dystansem chłodny bodhisattwa z trumny wiedział jak żyć (ale dopiero po śmierci)

@a...a „nie bądź dzieckiem” wiersz jest o dorastaniu a misja to nie pisanie po portalach bynajmniej. Pozytywne może jest to ze jesteśmy częścią. Częścią, która nie ogarnia całości.

położone uważnie uwagi nie potrzebuje a to którego mnóstwo statystycznie szuka gniazda choćby po to by skorupką brata czy siostry nasiąkać nie jest mądrzejsze od kury i nie było nigdy pierwsze forma uwłacza przyziemność gniecie pod butem nieraz ginie głód nie do zaspokojenia prowadzi w miejsca w których czołganie to za mało by przetrwać chwila przed zmierzchem bęben w trzewiach milknie skóra twardnieje i kości obecność przodków staje się namacalna a tradycja osiada jak mgła szum w głowie cichnie misja nabiera kształtów można na jedną chwilę oderwać się od ziemi lot jest zuchwały jak całe życie niby więcej wiem a wciąż jak balon lecę nie tam gdzie chcę lecz tam gdzie muszę ustawiam wieżę z klocków sięga już sufitu chwieje się w środku ukryłem sekret wieża za chwile runie a sekret potoczy się pod kanapę w ciemność i kurz mag znowu wyjdzie z ukrycia i rozda karty

@WarszawiAnka improwizuj w głąb tam jest kaczan ;-)

mózg głaska kota zwalniam ochroniarzy systemu kłaniam się opadłym liściom wychodzę na deszcz oparty na zmysłach nie liczę — — dzieję się

To bardzo To mniej

@Grynszpani przepraszam ze nie odpowiedziałem w pierwszym odruchu. To wynika stąd ze nie za bardzo wiedziałem co napisać. Teraz tez nie wiem. Zasadniczo nie jestem na nic chory a przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. Pewnie to drugie, bo diagnostyka to dziedzina rozwojowa:-) Ale istotne ze choroba czy choroby nie przeszkadzają mi w codziennym życiu. Skąd takie tematy i słowa? Trudno powiedzieć. Dla tego wiersza temat znalazłem w kodzie książki Mariusza Szczygła pt Nie ma. Tam on cytuje i rozwija ten genialny cytat:-). Może i powinno być Ś. ale S. co jest w istocie figlem smartfona s.jest zagadkowe bo może to sumienie, albo samobój albo Sylwia :-) s. może mniej śmieszne bo zmiękczenia liter są śmieszne. Smert’ w innych językach z ostatnia litera zmiękczona brzmi jakoś dostojniej. Trzymaj się i bardzo dziękuję za uwagę i wskazanie orta

nagły wiatr mierzwi korony wiekowych drzew ślepiec słyszy błysk

:) Przed publikacja dluuugo zastanawialem się czy w zastępstwie słowa kutas nie użyć słów „strzała amora” ale uznałem ze to byłaby „czysta poezja” ktora tylko „czyste umysły” mogą się napawać. Nie ma co udawać bo równie daleko mi do jednego i jak i do drugiego.

Za każdym razem, gdy widzisz muchę albo inne owady na martwej naturze, zwiędły płatek albo czarną kropkę na jabłku, malarz przekazuje ci potajemnie wiadomość. Mówi ci, że rzeczy żywe są nietrwałe, wszystko jest tymczasowe. Śmierć w życiu. Dlatego mówimy o martwej naturze. Donna Tartt, Szczygieł czyha krąży w okna zagląda sprawdza jak się mam i czy żyję gdy macham do niej kutasem kurczy się i jakby zawstydza lecz nie odchodzi każdy do odegrania ma swoją rolę pozwól mi tylko doczytać rozpoczęte książki dopić 4 róże i zaśpiewać jak Tom Waits hey little bird, fly away home

@Waldemar_Talar_Talar @M.A.R.G.O.T @[email protected] dziękuję czasem coś może i wyjdzie

aplikacjo taka owaka - nie zamykaj mnie w bańce informacyjnej mój mózg na smyczy zaczyna skwierczeć gdy bańka pęknie nie ręczę za siebie klimacie proszę nie zmieniaj się tak szybko bo nie nadążam gdy ty się zmienisz upadek mojego lajfstajlu będzie najdrobniejszym z drobnych następstw nowotworze jelita grubego co się tak lubisz złośliwie czaić ty nie myśl że dam ci satysfakcję powiem krótko - spierdalaj ode mnie moja mała córeczko a ty bądź zawsze i sobą bądź ile sił nie przestawaj nazywać mnie tatusiem choćbym już nie żył

teraz zadam ci ból mając w tym wprawę spróbuj go zignorować tylko ból jest rzeczywisty właśnie dlatego cię uspakaja odkąd pamietam wyzwalasz we mnie uśpione emocje zbyt łatwo im ulegam rozgrzeszam siebie upadamy falą jak klocki domina

Tu nie wiem, wydaje się zagmatwane Napisałbym: u babci w ogródku Napisałbym: Ty wiesz, ze nigdy nie przestanę być estetką futurystka mi nie pasuje ale tak chyba musi pozostać

@Sekret potyka się czasami fraza ale przekaz wydaje się być szczery i to mnie chwyta. Pocie czy pozie? Tak z ciekawości

@pomaranczowy.kot powiem tak. Poznałem jakiś czas temu osobę która miała całe przedramię w bliznach zrostowych nie było miejsca na kolejne. Tak smutnej osoby wcześniej nie znałem w swoim życiu i myśle ze to na długo ze mną zostanie.

@w kropki bordo wyobraźnia hula. jedyne te kapsle i wyścig wydają się trochę hermetyczne pokoleniowo. bardziej niż reszta. Pozdro