Magdalena

rymuj ze sową albo ze sobą karniak to nie proźba może być tropkiem wielościa wyrazów Takiego Gościa mojej głowy i jej obrazów

popieram

No no kolego masz karnego wiersza o sowie napisać, ciao

Kolega 8fun zaspał na konsylium

A fundusze..

Panie kolego konsylium albo trochę Miodka i jedziesz z dodrukiem słowników

no to tym myśleniem "torek"

też ładnie

dwutorek

Za długi żeby był mocny i czerstwy, końcówka mi się podoba, przekaz z komentarza rozmył Ci się. Jak bierzesz tekst św Pawła to nie ma zmiłuj, musisz zrobić to doskonale, bo inaczej tylko podsuwasz pomysł lepszym i już go tracisz, pozdrawiam

Dziękuję za miejsce Nie rozpycham się zanadto? Nie, nie? Dobrze kłamiesz skarbie Ratuje mnie to, że jestem u siebie na zrębie, na skarpie, na rubieżach słowa O słyszę dzwonek, idzie... Bóg tutaj ciągle znaczy "krowa"

Prawdziwym królem jest prawdziwy błazen śmiesznie oklepałam swoją własną frazę

Ja Stańczyka chciałabym rolę jeszcze się czapka podoba jeszcze nie drażnią dzwonki tylko kolego coś całkiem prostego króla mi wpierw daj takie wiesz, drugie ego

Pozdrawia prosta kobieta prostego faceta gdzieś za krzakiem stoi i czai się poeta może to wiewiórka jednak szelest już nie jest tygrysem? dobrego dnia

Tak, mam sporo wolnych pułek nie mam trofeum, nie zabiłam nic oczekiwań trochę, kiedyś gdzieś No i kanarka imieniem Szczęściarz pad z głodu a przecież zabiłem obok tyle tyle much

wiersz jest mi obcy ale zakończyłam go sobie "?" i zrobiło się ciekawiej, pozdrawiam

Dziękuję, pozdrawiam

Tylko nie ciepło bo upał spali mi powieki jak Boga kocham spali mi brzegi oczu wolę szkliste przeźroczyste lekkie cześć wzajemnie na dobry dzień

Amigo czy muszę przekonywać że rozumiem, a chodziło mi naprawdę o związek poety z wierszem? :) pozpozdrawiam

..., okaleczoną wyobraźnią

Panowie nie czujcie się strolowani, to było ironiczne pytanie, a nie pytanie o podstawy, pozdrawiam

To ziemia Ulro

No to mam problem :), bo to jest wyrażanie się a nie odrywanie, nie będę się sprzeczać o to jaki kto ma nos, odpuszczam

Dla poprawy humoru opowiem podmiotowi lirycznemu historię. Nastoletnia Julia miała w portfelu 40zł. Było zupełnie zwyczajne popołudnie, weszła do księgarni i kupiła zauważoną już bardzo dawno, małą białą książeczkę. Przypominającą trochę to komunijne maleństwo, które mają grzeczne dziewczynki. Tytuł brzmiał: "Poeci wyklęci, antologia". Od tej pory Julka przekładała ją razem z portfelem, kluczami i telefonem. Pewnego dnia książeczka zniknęła, albo to Julia trochę dorosła. Nieistotne. Sprzątając pułkę z książeczkami do nabożeństwa odnalazła ją. Wznoszę toast za nasze kochane matki, które odkładają wszystko na swoje miejsce, zdrowie

No wiem wiem kochany wujcio relatywizm