duszka

@Gabrys Pisząc ten wiersz, o takim przekazie, jednak coś wniosłeś do kształtowania tego klimatu... Poruszyła mnie ta "niemożność zamknięcia oczu" i ta nieodparta potrzeba otworzenia ich innym. Małe uwagi, co do stylu: w trzecim wersie pierwszej zwrotki może "wśród nich" (żeby nie potwarzać dwa razy "których"),w trzeciej zwrotce, drugi wers zamiast "mnie" - "i", albo "mi oraz w pierwszej i ostatniej zwrotce "niechętnie" i "niezdrowy" (pisane razem"). Pozdrawiam :)

Bardzo mnie to cieszy :) I bardzo trafiłeś w mój zamysł przekazu, a nawet myślałam początkowo o tytule "Jak dziecko". Dziękuję Ci i pozdrawiam! Dziekuję za ten plus i miłe życzenia, które odwzajemniam! :)

@Dag Twój odbiór jest dla mnie wielką radością :) Podziwiam też jego wrażliwość mądrość... Dziękuję Ci i pozdrawiam! @Radosław @Kot Dziekuję Wam i ślę pozdrowienia :) :)

... a może napisałam o otwarciu się kobiety na rosnące w niej nowe, nienarodzone życie..? To moje ostatnia odpowiedź, w tej wymianie zdań, Grzegorzu. Miłego wieczoru.

A jeszcze bardziej boli ona na samym początku "rozgrywek", lub nawet w momencie ich rozpoczęcia... Taką mysl przywołal we mnie Twój wiersz... Bije z niego spokój i smutek.., tak też można, a może trzeba mówić o trudnej prawdzie. Pozdrawiam.

Jestem Ci bardzo wdzięczna za ten wiersz - w obronie tych najmnejszych z nas. I choć w poważnym, spokojnym tonie, to bardzo poruszający i niezwykle piekny... Pozdrawiam.

Nie jest mile to, co piszesz i świadczy też o niezrozumieniu mojego wiersza... Nie potrafie podziękować, ale pozdrawiam. @lena2_ @Frohnixe Dziekuję Wam za miłą obecność :) :)

nie chcę Cię wyprzedzać zamiarem lubię tę przestrzeń niezapisaną, jej świeżość i wypełnianie z chwili na chwilę tym co zechcesz . .

@Joachim Burbank serdecznie CI dziękuję :)

Według mnie zmierzamy "w głąb", bo taka mamy naturę... Nawet z tym "wózkiem codziennych trosk". Pozdrawiam :)

Bardzo mnie tym "lekarstwem" ucieszyłeś i zmotywowałeś, Waldemarze! Dziękuję Ci i życzę dobrego humoru na dzisiaj. :)

Myślę, że ostatnio pewne zagrożenia stają się nam coraz bardziej świadome i odbieramy jest w sposób bardziej rzeczywisty, ale inne w (mniej lub bardziej) nieświadomy sposób działaja na nas zawsze... Świadomość pomaga się przed nimi obronić. Dziękuję Ci i pozdrawiam :) @Ewa Witek Dziekuję Ci za obecność i serduszko :)

@Ewa Witek ...ale czuję, że jest w nim miłość :) Pozdrawiam :)

jest też uparcie na dnie z okruchów mozaikowe serca składa tylko nie dać się zdeptać na pył .

@Nata_Kruk A ja skorzystam z Twojej sugestii i dziękuję Ci za przychylność :) Serdecznie pozdrawiam!

To brzmi dla mnie, jak tęsknota za niebem, nieśmiertelnością, wiecznością... W taki prosty. lekki sposób siegnęłaś tak głęboko... Pozdrawiam :)

...albo czas przejadł się tym karmieniem i roznoszeniem mnie - aż do wyczerpania :) Zaskoczyłaś mnie Twoim skojarzeniem, ale rzeczywiście jest możliwe, albo może sprowadza się do tego samego... Teraz Ty dałaś mi do myślenia :) Dziękuję i Pozdrawiam!

Zastanawiałam się, jak scharakteryzować to uczucie, które wyzwalają we mnie Twoje wiersze i wydaje mi się, że może dobrze określa je słowo "punktowość" przekazu... Całość opisu koncentruje się na jednej w danej chwili przeżywanej emocji, czy sytuacji, przez co jest on w pewien sposób "ubogi".., ale sam przekaz, bo opis tej emocji, stanu czy sytuacji jest bogaty, dynamiczny i barwny.., po prostu piekny. Jednak czuję ten niedosyt przekazu. Ale to tylko ja. :) Pozdrawiam!

Ciesze się! Dziekuję i również pozdrawiam :)

@Jacek_K Tak kochałeś w przedszkolu? Z taka świadomością zagadki tego uczucia i tajemnicy drugiej osoby? Z taką świadomością zazdrości, którą rozpoznawałeś z jednej strony jako "chorobę" miłości, a z drugiej jednak jako coś, co zmuszało Cię przy tej zagadce trwać i nie dać jej sobie odebrać..? Ta Twoja próba degradacji jednym słowem minęła się w moim odbiorze z celem i... z regulaminem. Pozdrawiam. .

Mam wrażenie, że przede wszystkim po to mamy zdolność do przekory - żeby umieć kochać, coraz bardziej kochać, tym bardziej, im trudniej nam jest w życiu... To jest chyba zgodne z Twoja "Pogodą ducha" :)

@Radosław Dziękuję Ci i miłego dnia :)

@Kot Dziękuję za Twoją szczerość i za to, że wyraziłes ją tak życzliwie :) Rozumiem Twoje odczucia, bo jak wyżej wspomniałam, i ja się tym maleństwem męczę. Ale jeszcze go nie porzuciłam. Temat jest we mnie żywy, realny i ważny, ale nie znalazłam jeszcze dla niego odpowiedniej formy. Przed chwilą wprowadziłam poprawki, ale to chyba jeszcze nie "to". Pozdrawiam :) @Allicja Dziekuję Ci za przychylność - motywuje mnie :) Pozdrawiam! .

@opal Jestem Ci wdzięczna za ten szczery komentarz i zawarte w nim uwagi! :) Ten wiersz, jak mało który, robi mi trudności, czuję, że ciagle jest coś nie tak i nie mam spokoju. Być może Ty wydobyłaś ten problem na powierzchnię :) Nagromadzenie zaimków w tak krótkim tekście zawsze "grozi". Spróbuje zaraz pójść za Twoją sugestią i coś zmienić. Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

Tak, zazdrość to "choroba miłości".., a więc jest w niej jeszcze miłość... Ciekawe spojrzenie i i wzruszający otwartością i wrażliwością wiersz. Pozdrawiam :)