Konrad Koper

Wyryli na mnie martwe plamki i kropki. Poszerzyli pustynie, zabrali biel. Choć uboga, jestem wciąż niebieskozielona. Szanuję i obawiam się człowieka, choć czasem trzęsę się.

Skrywa : ogon, rogi, język. Chowa kopyta. Jest uśmiechniętym człowiekiem!

@Ajar41 Współczesny !!

Człowiek to cud ! Człowiek to „biliardy” terminów. Częściowych banałów. ( Zauważył poeta.)

@Dekaos Dondi Zgrabny !!

Grała muzyka do tanga. Tańczyli: szybko, zawadiacko, szalenie. Robili piruety, suknie wirowały. Wzrok nie nadążał. Jednakże tancerze mogą potknąć się o sznurek. Ściany salonu to okna.

Grałem w karty ukazujące żywioły. Matematyka lekko zawodziła, póki nie zawiało z lewej i prawej… Poddałem się. Potem odebrałem spontanicznie list, pisząc. Na poemacie usiadł motyl. Efekt motyla

@Ajar41 Coś jest !!

Podążam w kierunku diamentowej wieży. Drogę zasłania mgła, zbliża się noc. W pobliżu przelatuje sowa.

@Marek.zak1 Czysty aforyzm.

@Starzec Jest myśl !!

Bobry budują tamy- życiowe.

@_M_arianna_ Dziwny- przedziwny...

Na diamentowej, słonecznej wieży jest dzwon budzący żywioły.

@Ajar41 Zakręcony !!

Innym. Kto wybacza, te munie policzę ! Oczywiście nie jawnie zło. Jak w prozie...

Obróciłem się i pomyliłem się.

„ Niemowlę” biegnie przez cmentarz.

@Dekaos Dondi Niech będzie !! 4

Nie wiem, dlaczego znalazłem się na polu. Nad nim świeciły gwiazdy, w pobliskim stawie odbijał się księżyc. Nieopodal w miasteczku tętni życie, na wzór bożego igrzyska.

Biała królowa pokochała czarnego króla; dlatego pata dała.

Człowiek – Jak zajść do…? Los- Poprowadzę ciebie: tędy, owędy, nieopodal; w dal, za kolejny zakręt.

@jan_komułzykant Pewna wrażliwość...

@Ajar41 Nawet !

Byłeś dla mnie człowiekiem troskliwym ( wrażliwym) a ja jestem wężem zjadliwym.