Konrad Koper

Od młodości interesowały mnie gwiezdne konstelacje i mity z nimi związane. Swoją pasję rozwijałem podejmując studia astronomiczne w Poznaniu. Wówczas przeżyłem pierwszą miłość, mogła by ona dodać pikanterii do niniejszego opowiadania. Opiszę dwa tajemnicze zdarzenia z mojego życia, które miały wpływ na nie. Starałem się o to, by wieść je zwyczajnie : założyć rodzinę, posiadać przyjaciół. Co udało mi się. Wspomnę, że zostałem na uczelni i doszedłem do stopnia profesora. W pracy poszukiwałem odpowiedzi na nurtujące mnie wątpliwości. A trauma po przebytych wydarzeniach, cały czas mnie dręczy. Podczas studiów po zajęciach w środy, z dziewczyną zwykle spacerowałem nad Rusałką. Od dłuższego czasu spotykaliśmy tam dwóch „niskich mężczyzn” ( siedzących na ławce) w czarnych okularach, rękawicach. Mieli daszkiem częściowo zasłoniętą twarz i coś czytali. W tym samym czasie dręczyły mnie koszmary. Przypomniały mi się zdarzenia z dzieciństwa : gdy byliśmy u mojej babci, dorośli rozmawiali, a ja chodziłem po okolicy. Kilka razy spotkałem gromadę „dzieci” z którymi się bawiłem. Nie wymieniliśmy ani jednego słowa, a „dzieci” były niższe, miały większe nieforemne głowy. Miałem wrażenie, że są bardzo inteligentne. Bez skutku próbowałem zapomnieć o tym koszmarze. Pewien spacer z przyjaciółką ( nad Rusałką) był uwieńczony dziwnym zdarzeniem. Dwóch tajemniczych mężczyzn ( wymienionych już) spotkaliśmy o późniejszej godzinie w innym miejscu. Wyjątkowo podeszliśmy bliżej „płosząc” ich. Gdy oddalali się pospiesznie zgubili dwa bilety do teatru i mapę na której był plan podmiejskich bunkrów. Na odwrotnej stronie był ukazany gwiazdozbiór strzelca i dziwne napisy przypominające hieroglify. Tego dnia ostatni raz widzieliśmy „ panów”. Ową kartkę długo badaliśmy u mnie w domu i nie znaleźliśmy odpowiedzi. Później zawieruszyła się ona gdzieś na strychu. Z dziewczyną zerwałem kontakt, a opisane zdarzenia długo taiłem.( Mogli mnie uznać za szaleńca.) W końcu przemogłem się i napisałem to opowiadanie.

Trafione !!

1) Zmień kategorie ! 2) Zbyt życiowe. 4-

To jest bardzo dużo !

Pewna spostrzegawczość… 5-

Świetny. Poetyckie przesłanie. 5+

Nie aforyzm, fraszka. Odmiana haiku. 4

Strzeliste szczyty sięgają nieba. Wśród ostrych skał, leżą góry świeżego śniegu. A wczesnowiosenny kwiat wspina się po śliskiej ścianie.

Na jeziorze Mamry jest biały schwał. W łódeczce z kory płynie mrówka a w trawie na brzegu brzęczy trzmiel.

Większy żal mamy do występnego gołębia, niż do bardzo złej wrony.

Gdy żebrak staje się bogaczem, dowiaduje się o długach.

Nawet, nawet. Banał ale wiersz zastanawia.

Dziękuję, ale nie jest to wiersz !

Poemacik. 4

Boże światło pada na odblaskowy strój paradoksu. W jego blasku dostrzegamy zbieg okoliczności, który często jest szarym szafarzem stwórcy.

Fizycy ukazując ukryte wymiary, pomijają fakt, że na strunach gra bóg.

Ciekawe ! 5-

Dwuznaczny… 5

Tak, tak-tak… Potem. Chochlik w takt…

Nie !

Średni. 4

Nie !

Tak. Pobudza wyobraźnie !!

Nie !

Pewien matematyk zamiast kreślić figury, zaczął liczyć „kury”. Oburzony jest etyk.