Wątpiciel

Hmmm jakoś tym razem do mnie nie trafił :/

Bardzo zastanawiający tytuł. Skłania do refleksji.

Brawo! Doskonały!

Ostatnia zwrotka..."immobilizm skonu"...nie wiem co powiedzieć. Chyba nic nie powiem :)

Ja to przeczytałem i ja jestem pozytywnie zaskoczony :) Świetny dobór słów, Niby proste i oczywiste, ale jednak niebanalne. Dziękuję :)

Utożsamiam się z podmiotem lirycznym na tym etapie życia. Podoba mi się ten wiersz. Jest rytmiczny.

Przyznam, że od kilku wierszy zaglądam tutaj z przekonaniem, że zaserwujesz słowną rozrywkę na wysokim poziomie. Tym razem też się nie myliłem. Warto było :) Dodam jeszcze, że to kolejny tak rytmiczny utwór, który dziś przeczytałem i do którego aż chce się skomponować muzykę. Gratuluję doboru słów :)

Nie jestem specjalistą, więc nie będę polemizował, żeby się nie ośmieszyć. Bazuję jedynie na tym czego nauczyłem się w szkole. Jeszcze wiele przede mną. Również pozdrawiam :)

Spokojnie, nie jestem złodziejem własności intelektualnej (ani żadnej innej własności :) ). Oczywiście uwzględnię autora słów, ale do powstania zamierzonej kompozycji chyba jeszcze daleko.

Panie Jacku, gramatyka jest poprawna, a szyk słów w zdaniu w języku polskim jest dowolny. Niektóre słowa pozornie wydają się zbędne, ale są potrzebne dla zachowania rytmu.

Nie ma sprawy. Dobrze czytało mi się ten tekst. Pojawił się w mojej głowie nawet taki pomysł, żeby go jakoś muzycznie oprawić, ale chyba nie jestem jeszcze tak zaawansowany w grze na swoim instrumencie. Aczkolwiek, tekst skopiowałem do pliku i będę chciał w przyszłości coś wykombinować. Jeśli pozwolisz oczywiście :)

Piękne!

Bardzo chłodny wiersz. Pozbawiony jawnej rozpaczy i bezsilności- te skryte są w formie i przekazie wiersza. Jestem na tak!

Taki wiersz- drogowskaz. Jakoś mam szczęście klikać tutaj w utwory, które okazują się inspirujące i motywujące. Dziękuję zatem za motywację :)

O tak! Bardzo dobra rada. Teraz zdecydowanie lepiej buduje się nastrój wiersza :) Jednak to nadal tylko metoda pisania, cała istota jest w przekazie ;)

To jest jak gwara pijacka- są plączący się język i głębokie, życiowe przemyślenia. Dobry pomysł na wiersz.

Jednocześnie oczywiste i niezwykłe słowa. Pokazują dualizm ludzkiej fizjologii. I od tego można teraz mnożyć metafory. Dziękuję za inspirację!

Oj zawieruszył się, niech nikt nie wnika ;)

Tak dobrze zakamuflowany, a jednak go czuć.

Całość oczywiście świetna, ale w pamięć zapadnie mi najbardziej przerzutnia: "Mój podmiot odbierał życie/ jak niezrozumienie relacji".

Właśnie dziś rano kupiłem gitarę :) Kupiłem ją z myślą o tym, o czym piszesz w tych kilku wersach. Dla mnie jest to wiersz dnia ;)

Hmmm nie każdy potrafi autobezkarnie poddać się radości. Ja np mam wrażenie, że smutek towarzyszy mi od zawsze. Nie jest on u mnie wymalowany na twarzy, ale odczuwam dyskomfort szczerze śmiejąc się w gronie znajomych. Tak jakby radość była dla mnie nienaturalna. Stąd też na pewno wynika tematyka jaką podejmuję- jednak łatwiej jest mi ująć w słowa stan anhedonii niż radości.

Dawidzie, również staram się w ten sposób budować swoje teksty. Faktem jest, że różnie bywa z powodzeniem w tym zamierzeniu. Chciałbym umieć pisać tak, żeby dosłownie żonglować figurami stylistycznymi, a ubierając w nie słowa jednocześnie móc przekazywać istotę rzeczy. Kiedy piszę staram się polegać na własnych doświadczeniach, przeżyciach i emocjach, żeby dało się odczuć prawdę i szczerość intencji. Nadal trenuję tę sztukę- nie jest wcale tak łatwo. Masz rację- cel osiąga się latami, dlatego pisanie uczy mnie cierpliwości do życia. Zapraszam na mój profil jeśli jesteś zwolennikiem tekstów egzystencjalnych, dekadenckich, eskapistycznych itp. Na razie widnieją tam tylko dwa wiersze, ale z czasem pojawi się więcej. Tak naprawdę już są, ale czekają w szufladzie. Wynika to z tego, że nie zawsze jestem na tyle odważny, żeby podzielić się swoimi przemyśleniami w sieci.

Świetny wiersz, taki efemeryczny :)

Krótko i na temat :) Znakomita diagnoza psychologiczna.