Wątpiciel

Bardzo zgrabny, subtelny erotyk. Klasy dodaje mu jeszcze to niedopowiedzenie na koniec :)

"Niechciana praca kotwicą tkwi?" Podoba mi się ten wiersz, bo traktuje o szczególnym rodzaju znudzenia, który jest mi bliski.

@duszka Twoja interpretacja jest bliska mojemu przekazowi. Powiedziałbym nawet, że wzbogaca moje przemyślenia. Dziękuję za reakcję i odwiedziny. Również pozdrawiam :)

Dziękuję. Te słowa są dla mnie bardzo aktualne. Identyfikuję się z podmiotem lirycznym.

W mojej klepsydrze nie przesypuje się nic czas nie znajduje tu zaczepienia przepada zanim wskazówka drgnie Piszę scenariusz dalszej drogi wydanie drugie, znów nie poprawione na głównej do celu pali się szklanką gaszę pożar nie wiem nawet czy zasiliłem ją wodą Walczę... ale co to za bitwa, w której unika się obrażeń? atak wysłany w powietrze... więc sam sobie wrogiem? Kocham... ale co to za miłość, której nie można przelać? tylko ta rozdarta pierś- oznaką wahania Czekam... powłoka z dermy za ciasna by się rozrosnąć, utuczyć tę pustkę, pęknąć i uwolnić do wszechrzeczy

@duszka Dziękuję za te słowa. Przywracają cierpliwość i pokorę do formy :)

Druga strofa skłoniła mnie do przemyśleń. Oczywiście cały utwór jest refleksyjny.

Hahahah bardzo bezpośredni i prawdziwy wiersz :)

Jestem zachwycony tym jak nagle łamie się sytuacja liryczna w tym wierszu.

Odnalazłem w tym siebie :)

Puenta skojarzyła mi się z tym szokującym obrazem:

Lekko się czyta, przemyślane rymy i konstrukcja. Zaskakująca, niesamowicie refleksyjna końcówka. Bardzo dobry wiersz :)

Utwór bardzo przypomina mi "Chmury" Szymborskiej i "Kto?" Nosowskiej. Nie mówię o tym oczywiście w kontekście plagiatu, a raczej ekscytacji nad wrażliwością zbliżoną do moich idoli :) Świetne! Jestem fanem.

Hahahahahaha :D

Dziękuję za ten wiersz!

@Nieznajomy Niewidzialny Dziękuję Ci bardzo za (prawie) wyczerpującą odpowiedź ;) Teraz sprawa stała się dla mnie jaśniejsza. Bardzo głęboki sens i istotna problematyka. Dziękuję :)

Doskonały tytuł. Jeśli chodzi o treść to muszę prosić o pomoc w interpretacji. Wyczuwam w tym sens, ale trochę na zasadzie "gdzieś jest, lecz nie wiadomo gdzie".

Jako człowiek wątpiący odnajduję się w tym.

Salvador Dali namalował obraz pt. "Wielki masturbator", z którym początkowo skojarzył mi się tytuł. Natomiast całość po przeczytaniu to po prostu rzeczywistość. Fajnie napisany, rubaszny utwór.

Pytania retoryczne budują nastrój tego wiersza. Niesamowity efekt.

Jest motyw wanitatywny, więc nie da się przejść obojętnie. "Spoglądam wstecz i widzę tyle pustych godzin. Ogarnia mnie strach bo wiem/ Bo wiem ile minęło, lecz nie wiem ile zostało. A ja nie chciałbym tak po prostu przeminąć".

Bardzo zaskakujące i w samo sedno :)

Może "Sprawdzamy łączność"?

Niestety treść tego wiersza to w rzeczywistości bolesna prawda. Słuszne spostrzeżenia obserwatora życia. Jestem na tak :)

Właśnie, skoro sam wprowadzasz siebie "w takie stany, że aż..." to znaczy, że powinieneś się tą twórczością podzielić. Nie należy tłumić skrajnych emocji, dzielenie się nimi i mówienie o nich jest najlepszym rozwiązaniem. Pomyśl, że ktoś może mieć podobne przemyślenia do Twoich lub właśnie przeżywa coś czego Ty już doświadczyłeś, a opisywane przez Ciebie emocje pozwolą takiej osobie się zregenerować po części, pogodzić się z pewnymi kwestiami. Zatem wyjmuj z szuflady to co uznasz za słuszne i dziel się :)