Patryk Robacha

Dziękuję Iwono za te ciepłe słowa. Za chwilę odszukam Twój utwór. Pozdrawiam ciepło

przenoszę fragmenty siebie z siebie na ciebie przenoszę zieloność moich oczu kolor włosów krople dorośnieją szorstkością nagłą subtelnienia pierzcha gładkość i drży jak gałąź odlotem kosów spłoszonych bezgłośnym dreptaniem opuszków jakby w rzece gęstej ciepłem maczam palce zanurzam w toń mierzwioną wiatru oddechem

Trawestacja utworu Jarka Nohavicy "Jeste mi schazis" (link poniżej) jeszcze ciebie nie mam jeszcze nie przychodzisz a już słyszę kroki i jak dzwonek dzwoni stajesz w progu buty ściągasz kurtkę wieszasz w przedpokoju chociaż nadal jeszcze ciebie nie mam jeszcze nie przychodzisz a już patrzę z okna czy nadchodzisz czy już do mnie idziesz nasłuchuję czy zadzwonisz domofonem czy po schodach wchodzisz już przywykłem do czekania że zadzwoni dzwonek i że przyjdziesz i że kawa nie wystygnie https://www.youtube.com/watch?v=dVIuWXbQ6Do

Ну вот видишь, я тоже. Я сам украинец по происхождению, по отцовской линии. А по материнской вообще-то еврей. Ты с восточной Украины, что про войну пишешь?

To jest Ukrainiec, a używasz języka rosyjskiego ;)

nie będę czytał tego, jak to wygląda?!

Z filiżanki na spodeczkuPić wygodniej jest koteczkom podoba mi się ten rym :)

Zgadzam się z Tobą. Pojęć jest zbędne , ale chyba drażni mnie podwojenie „z” w dwóch kolejnych słowach

spiker śnieżenie niebo w tysięcznych źrenicach szarość rozbłysk szarość cisza czekanie szum drżenie krzyk cisza zanikanie znaczeń

Dziękuję, Nata. nie mogę dodać „to” do drugiego wersu, bo mi się sylaby nie zgadzają. Życie to szereg poświęceń. obraz w profilu? nie, ale blisko. to Sedlacek. Realizm magiczny

Marysiu, nadaję Ci przydomek Nieomylna! Brawo

Iwona, dziękuję za komentarz. Jak zawsze ciekawe podejście i refleksja. Natomiast ja się tutaj zabawiłem fonetyką, stąd tytuł, by nie pozostawić wątpliwości: rozczarowanie róż czarowanie i tutaj mamy pewną metaforykę, że z jednej strony jest jakaś magia w miłości, w uczuciu, wzajemności, ale często czar róż, czyli róż czarowanie, to nic innego jak dychotomia rozczarowania. Ciepło pozdrawiam

@Kobra dziękuję za głos

gdy przynosisz róże to kładę je w wannie pytasz czym jest miłość miłość to róż czarowanie

Dziękuję, Beto. Zwłaszcza za brak „ale” :-)

pojutrze znowu przyjdzie lato dziewczęta będą pachnieć słońcem a chłopcy ufać polnym kwiatom noc nagą dzień posiądzie w rzece do tańca księżyc ruszy z gwiazdą gdy świerszcz im skrzydłem zatrzepoce pojutrze znowu przyjdzie lato świat falą spłynie barw błękitu na dziecka krzyk za ścianą tato gołębie wzlecą z parapetów ku niebu senność niosąc naszą pojutrze rośnie już na łące tam czekasz na mnie strojna w lato co mam je pod powieką wspomnień /Haifa czer 2017/

Jak wyżej. To jest do edycji.

Wrzuciłem to po prostu. Akurat coś się zakotłowało w głowie, nie chciałem stracić myśli. To jest do dopracowania. A co do piłkarza to się zgadzam. Niech każdy podstawi swoje wartości pod kobiety czy samochody i wyjdzie ciekawe równanie zysków i strat

straciłeś wszystko pieniądze i byt i czy jest ci wstyd ze życie prysło ot tak? ty pytasz mnie odpowiadam ach nie! nie jest mi żal bo życie to jest bal i musi mieć smak jakkolwiek... na wspak

@Silver @Kobra @Nata_Kruk @Sylwester_Lasota Dziękuję Wam za ciche głosy.

Nata, brawo! Cóż za niechybiona interpretacja. „Woda, to życie” - oklaski ? ”a ona nawet się nie odwraca” - swietny zmysł czytelniczy. Gratuluję

rozsypane kasztany poturlały się tam gdzie woda spływa niechciana nie było schyleń żadnych by podnieść co upadło sufit na swoim miejscu dobrze go widać z łóżka tobą jest wirowanie powietrza między stołem a regałem i zapach i w sobie umieranie

@wjola @iwonaroma Drogie Panie, Dziękuję za ciepłe komentarze. Iwono, inwersji chyba niewiele w tym tekście, ale są powtórzenia, sporo ich, ale to umyślnie. Może zdecyduję się wrzucić tu coś więcej. Zobaczymy. A to jest tzw. proza liryczna.

Słuszna uwaga, nie wiem jak mogłem. dziękuję

@ania mila milewska dziękuję za głos