WarszawiAnka

@evicca : Dziękuję za Twój głos. :)

Kiedyś jak Brunhilda spałam wśród płomieni, lecz on, tak jak Zygfryd, przeszedł ognia ścianę; myślał, że wśród iskier razem z nim zostanę, gdy mnie, obudzoną, wywiódł spośród cieni. Żar rozpalał oczy, zmysły żar rozpalał, dłoń sięgała dłoni, głos rozbrzmiewał echem; jednym krokiem można cofnąć się przed grzechem, jeden krok wystarczy, żeby świat oszalał. Choć tak łatwo ulec, wpaść w wir odurzenia, dość się opamiętać, cofnąć znad urwiska; zamiast stert popiołu i pogorzeliska ulga - spokój, w którym nie bolą wspomnienia.

@wjola : Dziękuję. :)

Bardzo lubię wizualność poezji. :) Puenta zaskakująca, sprowadza na ziemię. Pozdrawiam

Ciekawy wiersz. Przywiódł mi na myśl film "AI". Koncepcja mechanicznego zatrzymania się zamiast zgonu, jak urządzenie z wyczerpaną bateria, daje do myślenia. Pozdrawiam

Jak zawsze - bardzo mi się podoba. :) Pragnienie Peela ociera się o doświadczenie mistyczne - wyniesienie ponad światy, aby ujrzeć źródło istnienia. Dobrze to rozumiem. Ponadto, bardzo lubię motyw luster. Brak wiary w siebie jest jednak u Peela pozorny: nie wystarcza mu opinia ludzi (która może być pochlebna), ale chce u samego Stwórcy szukać potwierdzenia wartości swojej pracy. Peel prosi też o wsparcie anioła. Mam jednak problem z dwoma wersami: 1) "Bym spojrzał bodaj chwilę w lustra wszystek życia". Może: "w lustra wszego życia" albo "w lustra źródeł życia" ? 2) "Już gwiazdy niebo kryją swego blasku strojem". Może: "zdobią ? Pozdrawiam :)

Jestem... :)

Dziękuję. :)

Bardzo ciekawy, nawet zaskakujący. Interesujące obrazowanie i gra słów. Zastanawiam się, kto - lub co - próbuje wyjść? Pozdrawiam

Miłośnie, kwiatowo i pachnąco. :) Pozdrawiam

Cieszę się, że tak to odebrałaś. Dziękuję i pozdrawiam :)

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :)

Teraz rozumiem Twój wiersz. Pozdrawiam

Duszko, bardzo się cieszę, że wróciłaś. :) Brakowało mi Ciebie tutaj. Przykro mi, że przeszłaś przez jakieś trudne doświadczenia - mam nadzieję, że teraz już wszystko dobrze. Zmieniłaś awatar - ale styl pisania pozostał ten sam... Pozdrawiam

Duszko... wróciłaś i zaczynasz...od zera? Czy jesteś jakąś inną duszką?

Bierność prowokuje.

Ale aktywny jest ten, który kładzie... :) Rozumiem jednak teraz, co miałaś na myśli. Pozdrawiam

Tez ostatnio dochodzę do wniosku, że lepiej jest nie wiedzieć. Wiedza obciąża, myślenie boli.

Pamiętam, bo bardzo mi się ten wiersz spodobał. Lubię takie kosmiczno-metafizyczne nastroje... :) Pozdrawiam

Nastrojowe i pachnące świeżością. :) Pozdrawiam

@ganixes . @evicca : Dziękuję. :)

OK, jeśli spojrzymy na tę kwestię z perspektywy całokształtu dziejów, to miały miejsce takie naprzemienne okresy. Ale nie zgodzę się, że bierność jest bazą dla aktywności. Nie jest - chyba że cudzej. Czyjaś bierność bowiem może być świetną bazą do wykorzystania przez kogoś innego. :-S Pozdrawiam

Wyobraźnia ściga się z intelektem. :)

, Dziękuję - i udaję się do królestwa Księżyca, który już dawno wzeszedł. I psy się uśpiły... :) Dobranoc. :)

To też prawda. I wcale nie trzeba daleko szukać, żeby takich ludzi znaleźć... :)