WarszawiAnka

@Justyna Adamczewska : Dzięukję. :)

OK. :)

Dla mnie to jednak wiersz - byłabym tylko konsekwentna co do interpunkcji: albo jest (wraz z wielkimi literami), albo - nie ma. :) Pozdrawiam

@Ilona Rutkowska : Dziękuję za Twój głos. :)

...a w komputerach to trwa nieprzerwanie... Czy dlatego tak się MNOŻĄ? Pozdrawiam

Iwonko, dziękuję za tę refleksję, chociaż szczerze przyznam - wolałabym tego nie wiedzieć... :-S Pozdrawiam

@iwonaroma : Dziękuję. :)

Wiersz oryginalny, choć krótki. Nieczęsto Podmiotem Lirycznym jest maszyna - w dodatku maszyna wrażliwsza od człowieka... Tekst skłania do refleksji. Pozdrawiam

Ciekawy wiersz, o dużym ładunku emocji i malarskim tle. Zrezygnowałabym jednak z interpunkcji - albo wprowadziła wielkie litery na początku zdań. Pozdrawiam

Sądzę, że Peelkę rozumiem. Zachowanie własnego zdania, po prostu bycie sobą, sprawia, że jest się ignorowanym, a zatem - niewidzialnym. Przy rozszerzeniu tego zjawiska powstaje odczucie odium. Można zrezygnować z takiej postawy i się przystosować, ale wtedy dwa plus dwa będzie dawało różne wyniki, Jest to sytuacja patowa. Pozdrawiam

Dziękuję, Duszko, za tak miłe słowa. :) Rzeczywiście, ten wiersz ma być zachętą, dodaniem otuchy i wzbudzeniem wiary w możliwość oswobodzenia. Bardzo trafnie go odczytałaś. Może to rzeczywiście był podszept anioła? :) Cieszę się też, że spodobała Ci się ta forma. Pozdrawiam :)

@duszka : Dziękuję za Twój głos. :)

Teraz większość filmów dla dzieci jest skierowana do dorosłych... :-S Są jednak baśnie, które dorośli też chętnie oglądają i które kryją w sobie głębokie przesłanie. Osobiście lubię baśnie od zawsze. :) Pozdrawiam

Tak, siła ma nieraz zasadnicze znaczenie - przede wszystkim siła psychiki. Kajdany mogą być względne - a czasem można je sobie samemu nałożyć... Dziękuję i pozdrawiam

@Marlett : Dziękuję za Twój głos. :)

Przejmująca scena! Piratów z Karaibów praktycznie nie oglądałam, więc fabuła jest mi mało znana. Jednak nawet w bardzo odległych czasach bywało, że zakuci w żelazne kajdany próbowali je rozerwać - i czasem się to udawało... Dziękuję i pozdrawiam

Dziękuję za pozytywny odbiór. :) Z ludźmi w kajdanach różnie bywa. Czasami rwą żelazne łańcuchy, czasem obezwładnia ich nić pajęcza... Czasem kajdany są urojone - ale nawet takie mogą mocno skuć... Pozdrawiam

@Marcin Krzysica : Dziękuję za Twój głos. :)

@Marcin Krzysica : Dziękuję. :)

Wijesz się, jęczysz w bezsilnej męce; jednak czy łańcuch, co skuwa ręce z żelaza powstał, czy też z tworzywa, poznasz dopiero, gdy go rozrywasz.

Nostalgiczny, lecz ciepły wiersz. Słowo "wciągam" na początku wymieniłabym jednak na coś innego. Pozdrawiam

@Wątpiciel : Dziękuję. :)

@Jedyna taka : Dziękuję. :)

@duszka : Dziękuję. :)

@Dawid Rzeszutek : Dziękuję. :)