WarszawiAnka

@duszka : Dziękuję za Twój głos. :)

Powiedz jej: "Weno moja miła, wiem, że autorów są miliony, ale chcę byś mnie odwiedziła, aby zapisać moje strony. I nie zasypiaj, bo nie zniosę! Mogę Ci nawet zrobić kawę; wtedy aż po poranną rosę przednią będziemy mieć zabawę!" :)

Twój wiersz wychodzi poza ramy limeryku, ale ja zbyt rygorystyczna nie jestem, bo sama na razie ten gatunek ćwiczę. :) Lubię za to tematy morskie, dlatego mi sie podoba, tym bardziej, że zawiera nutkę absurdalnego humoru. :) Zmodyfikowałabym długość wersów, aby je ujednolicić (plus przecinki), np. tak: Prężą liną kabestan walenie jak harpie; Bosman wrzeszczy, a żaglem na wsze strony szarpie, Oliwę załoga z beczek prędko leje, Harpunnik się czai gdy majtek truchleje, gdy wtem się krzyk rozlega: przecież to są karpie ! Pozdrawiam

Bardzo dziękuję - miło Cię znowu widzieć. :) A te skrzyżowane ślady na niebie były tak charakterystyczne, że natychmiast pobudziły wyobraźnię... Pozdrawiam!

@Liryk : Bardzo dziękuję za serduszko i pozytywny odbiór. :) Pozdrawiam

@Dag : Dziękuję za Twój głos. :) Bardzo Ci dziękuję za tak pozytywny odbiór - miło mi, że tak ten wiersz odczytujesz. :) Pozdrawiam!

Czasem lepiej zrobić drzwi do lasu, czasem poczytać, a kiedy przyjdzie wena... napisać. Ważne, aby wyczuć moment. :) Pozdrawiam

Za takimi banalnymi odpowiedziami mogą się ukrywać spore problemy. Kiedy ktoś nie chce zdradzać szczegółów ze swego życia i zbywa pytania odpowiedziami bez wyrazu, zapewne ma po temu powody. A wycieczka na mopie to dla mnie coś nowego. :) Pozdrawiam P.S. Z drugiej strony, takie odpowiedzi sympaii zgoła nie przysparzają...

Bywa też samotność w tłumie. Pozdrawiam

Czy jest to Atlasa ponowne wcielenie, które na swych barkach dźwiga otoczenie? :)

Przyznać muszę, że dzisiejszy dzień to nadal faza poczwarki - ale trzeba mieć nadzieję. :)

Dziękuję za pozytywny odbiór i pozdrawiam. :)

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję za Twój głos i pozytywny odbiór. :) Życzę miłego weekendu.

@Deonix_ Dziękuję za Twój głos. :) Bardzo dziękuję za tak pochlebny komentarz i cieszę się, ze Cię znów widzę. :) W rzeczy samej widziałam dziś około południa pierzaste ślady odrzutowców, które skrzyżowały się na błękicie nieba, jakby je przekreślały - i po prostu musiałam coś na ten temat napisać. :) Wyraz "jeszcze" w trzecim wersie drugiej zwrotki odnosi się właśnie do utrzymywania się tego śladu przez jakiś czas na niebie. Masz rację - w ostatniej zwrotce jest ledwie wyczuwalna aluzja do ptasich umiejętności nawigacyjnych. :) Uwaga o "morzach i przestworzach" też jest słuszna, ale to część natury, a odloty ptaków powtarzają się cyklicznie... Pozdrawiam serdecznie!

@duszka : Dziękuję. :)

Miło mi, chętnie znów przeczytam Twój wiersz. :) Pozdrawiam wzajemnie

Chciałabym, aby z mojego dziś wykluło się jutro z motylimi skrzydłami... Do tego jest jednak potrzebna wytężona dzisiejsza praca.... Pozdrawiam

Bardzo dziękuję, Alicjo za tak pozytywny odbiór. :) Tęcza to rzeczywiście uśmiech nieba po burzy. :) Pozdrawiam! Słusznie! :)

@Alicja_Wysocka : Dziękuję za Twój głos. :)

Czy to wina cienkiej ściany. czy to Peel zasłuchany? :))) Pozdrawiam :)

Możemy zacząć od jutra, gdy niebo uśmiechnie się o wschodzie słońca... :)

Uśmiech nieba może być zaproszeniem do remontu świata. :)

Skoro się odtwarza - to znaczy, że jest. :) Pozdrawiam

Bardzo dziękuję, cieszę się, że Ci się podobał. :) Rzeczywiście, niebo może pęknąć w uśmiechu. Ale wtedy nie warto go zszywać... :) Pozdrawiam